ณ โรงพยาบาล
" เสียใจด้วยนะคะ หมอสามารถช่วยน้องได้แค่คนเดียวค่ะ" คุณหมอกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้า
สายชลพูดอะไรไม่ออก เธอนิ่งอึ้งไปความรู้สึกตอนนี้ เหมือนกำลังดิ่งลงเหวลึก น้ำตาไหลพราก
เธอพยามตั้งสติ เอ่ยถามหมอด้วยเสียงสะอื้น
"เกิดอะไรขึ้นคะหมอ ฮึกๆ ทำไมลูกสาวดิฉันถึง.... ฮึกๆ"
" คนน้องที่จากเราไป เธอร่างกายไม่แข็งแรงค่ะ เธอสู้ไปกับหมออย่างเต็มที่แล้ว... คุณสายชลต้องเข้มแข็งเพื่อที่จะได้ดูแลน้องคนพี่นะคะ"
หมออธิบายให้สายชลเข้าใจ และให้กำลังใจเธอ
" ไม่เป็นไรนะชล ยัยน้องแกไปเป็นนางฟ้าตัวน้อยแล้ว จากนี้ชลต้องเข้มแข็งเพื่อยัยพี่นะ รู้ไหม"
(ยิ้มให้กำลังใจ)
นที พูดปลอบภรรยา เขาเองที่เป็นพ่อก็ใจสลายไม่แพ้เธอ
สายชลกอดนทีแน่น ร่ำไห้เจียนจะขาดใจ
6 ปีต่อมา
"เป็นยังไงคะธารใส วันนี้ดื้อกับคุณแม่หรือเปล่าเอ่ย "
นที หยอกเย้าลูกสาวตัวน้อยอย่างเอ็นดู หลังจากที่สายชลคลอด เขาก็กลับจากบริษัทเร็วขึ้นกว่าเดิม บางวันก็ทำงานที่บ้าน เพื่อที่จะได้อยู่กับภรรยา แม้จะมีพี่เลี้ยงช่วยดูแลก็ตาม ครอบครัวของนที มีธุกิจส่วนตัวใหญ่โต ฐานะร่ำรวย เขาจึงสามารถดูแลภรรยาและลูกได้เป็นอย่างดี
"ไม่ดื้อค่ะคุณพ่อ ธารใสเป็นเด็กดีของคุณแม่ทั้งวันเลย "
เด็กสาวยิ้มร่าเริ่งตอบคุณพ่อ แล้ววิ่งเล่นกับพี่เลี้ยงต่อ
"แกเลี้ยงง่ายค่ะ ไม่งอแงเลยสักนิด ชลโชคดีมากๆ"
เธอตอบสามีด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่แววตายังคงเคล้าปนความเศร้าเสียใจ คิดถึงลูกสาวคนที่จากไป
เวลา 21.00
หลังจากพาลูกสาวเข้านอนกับพี่เลี้ยงเรียบร้อยแล้ว
ทั้งคู่ก็พากันเดินกลับห้อง
" ทีคะ ชลมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยค่ะ " สายชลพูดด้วยสีหน้าท่าทางเป็นกังวล
" เรื่องอะไรเหรอคะ"
"คือ ชลสังเกตุยัยธารใสมาสักพักใหญ่ๆแล้วค่ะตั้งแต่แกอายุครบ 6 ขวบ ลูกมีพฤติกรรมแปลกไปจากเดิมมาก"
นทีที่ได้ฟังก็ขมวดคิ้ว
"แปลกไปยังไงเหรอ ผมก็เห็นแกปกตินะ "
เขาถามเธอด้วยความสงสัยแกมขบขัน
" ไม่ค่ะ ลูกไม่เหมือนเดิม บางวันแกก็ร่าเริ่งสดใส บางวันแกก็นิ่งเงียบ ไม่พูดไม่จา ขนมที่เคยชอบกินก็ไม่กิน ชุดที่ชอบใส่ก็ไม่ใส่ ร้องจะเอาชุดใหม่ เหมือนเป็นคนละคนอย่างนั้นแหละ"
เธอพูดแล้วถอนหายใจ...
ชั่วอึดใจ ทั้งสองก็หันมามองหน้าสบตากันแล้วอุทานเสียงดัง
"คนละคน.. ... หรือว่า !? "
Ep2….แฝดน้องกลับมา
สลับวันรักสลับวันร้าย
" เสียใจด้วยนะคะ หมอสามารถช่วยน้องได้แค่คนเดียวค่ะ" คุณหมอกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้า
สายชลพูดอะไรไม่ออก เธอนิ่งอึ้งไปความรู้สึกตอนนี้ เหมือนกำลังดิ่งลงเหวลึก น้ำตาไหลพราก
เธอพยามตั้งสติ เอ่ยถามหมอด้วยเสียงสะอื้น
"เกิดอะไรขึ้นคะหมอ ฮึกๆ ทำไมลูกสาวดิฉันถึง.... ฮึกๆ"
" คนน้องที่จากเราไป เธอร่างกายไม่แข็งแรงค่ะ เธอสู้ไปกับหมออย่างเต็มที่แล้ว... คุณสายชลต้องเข้มแข็งเพื่อที่จะได้ดูแลน้องคนพี่นะคะ"
หมออธิบายให้สายชลเข้าใจ และให้กำลังใจเธอ
" ไม่เป็นไรนะชล ยัยน้องแกไปเป็นนางฟ้าตัวน้อยแล้ว จากนี้ชลต้องเข้มแข็งเพื่อยัยพี่นะ รู้ไหม"
(ยิ้มให้กำลังใจ)
นที พูดปลอบภรรยา เขาเองที่เป็นพ่อก็ใจสลายไม่แพ้เธอ
สายชลกอดนทีแน่น ร่ำไห้เจียนจะขาดใจ
6 ปีต่อมา
"เป็นยังไงคะธารใส วันนี้ดื้อกับคุณแม่หรือเปล่าเอ่ย "
นที หยอกเย้าลูกสาวตัวน้อยอย่างเอ็นดู หลังจากที่สายชลคลอด เขาก็กลับจากบริษัทเร็วขึ้นกว่าเดิม บางวันก็ทำงานที่บ้าน เพื่อที่จะได้อยู่กับภรรยา แม้จะมีพี่เลี้ยงช่วยดูแลก็ตาม ครอบครัวของนที มีธุกิจส่วนตัวใหญ่โต ฐานะร่ำรวย เขาจึงสามารถดูแลภรรยาและลูกได้เป็นอย่างดี
"ไม่ดื้อค่ะคุณพ่อ ธารใสเป็นเด็กดีของคุณแม่ทั้งวันเลย "
เด็กสาวยิ้มร่าเริ่งตอบคุณพ่อ แล้ววิ่งเล่นกับพี่เลี้ยงต่อ
"แกเลี้ยงง่ายค่ะ ไม่งอแงเลยสักนิด ชลโชคดีมากๆ"
เธอตอบสามีด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่แววตายังคงเคล้าปนความเศร้าเสียใจ คิดถึงลูกสาวคนที่จากไป
เวลา 21.00
หลังจากพาลูกสาวเข้านอนกับพี่เลี้ยงเรียบร้อยแล้ว
ทั้งคู่ก็พากันเดินกลับห้อง
" ทีคะ ชลมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยค่ะ " สายชลพูดด้วยสีหน้าท่าทางเป็นกังวล
" เรื่องอะไรเหรอคะ"
"คือ ชลสังเกตุยัยธารใสมาสักพักใหญ่ๆแล้วค่ะตั้งแต่แกอายุครบ 6 ขวบ ลูกมีพฤติกรรมแปลกไปจากเดิมมาก"
นทีที่ได้ฟังก็ขมวดคิ้ว
"แปลกไปยังไงเหรอ ผมก็เห็นแกปกตินะ "
เขาถามเธอด้วยความสงสัยแกมขบขัน
" ไม่ค่ะ ลูกไม่เหมือนเดิม บางวันแกก็ร่าเริ่งสดใส บางวันแกก็นิ่งเงียบ ไม่พูดไม่จา ขนมที่เคยชอบกินก็ไม่กิน ชุดที่ชอบใส่ก็ไม่ใส่ ร้องจะเอาชุดใหม่ เหมือนเป็นคนละคนอย่างนั้นแหละ"
เธอพูดแล้วถอนหายใจ...
ชั่วอึดใจ ทั้งสองก็หันมามองหน้าสบตากันแล้วอุทานเสียงดัง
"คนละคน.. ... หรือว่า !? "
Ep2….แฝดน้องกลับมา