สวัสดีค่ะ วันนี้มาขอระบายกัลพี่ๆน้องๆในกระทู้นี่หน่อยนะคะ ตามหัวข้อเลยค่ะ การที่เราไม่ชอบนิสัยแม่ตัวเองผิดไหม ขอเล่าก่อนเลยนะคะ เราไม่ได้จะเอาแม่มาประจานหรือมาทไให้เค้าเสียหายใดๆ แต่มันเป็นความจริงและความรู้สึกเราจริงๆที่เจอกับตลอดระยะเวลาทั้งชีวิต  เพื่นๆสามารถเเสดงความคิดเห็นกันได้นะคะ แต่ขออย่าเเรงมาก ขอบคุณค่ะ เริ่มเลยนะคะ 

คือเรากับแม่อายุห่างกัน 22-23 ปี ค่ะ แม่กับพ่อเเยกทางกันตั้งแต่เรายังเด็กค่ะ ตอนที่แม่มีเราเค้าอายุประมาณ 22-23 ปี ค่ะ ขอเสริมนิดหน่อยนะคะ ทางครอบครัวเราเป็นคนจีน ก็ตามพิธีคือการจับเเต่งงานค่ะ แต่พ่อกับแม่ก็รักกันนะคะเเต่งงานกันก่อนจะมีเรานะคะ หลังจากแต่งงานกันก็มีเราขึ้นมาไม่นาน พอเราเกิดมาเค้าอยู่ด้วยกันไม่ถึง2 ปีก็หย่ากันค่ะ แม่กับเราก็กลับมาอยู่กับ อาม่า อากง เท่าที่อากงกับอาม่าเล่ามาคือหลังจากที่แม่กลับมาแล้ว แกก็ไม่ค่อยเลี้ยงเราค่ะ ที่บ้านเราก็มีฐานะระดับหนึ่งเพราะที่บ้านฝั่งแม่ทำธุระกิจส่วนตัวที่บ้าน ก็จะมีคนงานมีพี่เลี้ยง ค่อยดูเเลเรา ส่วนแม่เราก็ไปข้างนอกไปนู้นไปนี่ ตามที่คนที่บ้านเล่านะคะ ส่วนเราอยู่กับพี่เลี้ยงกับอาม่าอากง คือแม่ไม่ค่อยสนใจเราค่ะ มันอาจจะเป็นเพราะงี้ก็ได้แต่เรารู้สึกขาดความอบอุ่นจากแม่ตั้งแต่เด็ก ถึงจะมีคนอื่นจะรักจะเอ็นดู แต่ก็ไม่เท่าความอบอุ่นจากแม่หรอกค่ะ เท่าที่เราจำความได้แม่เป็นพวกโมโหร้ายมากๆค่ะ บอดเลยว่ามาก ทำร้ายร่างกายเราตั้งแต่เด็ก ทั้งคำพูดและการกระทำค่ะ ถึงอาม่าอากงจะห้ามก็ไม่มีใครเอาแม่เราลงได้เลยค่ะ จนกว่าเค้าจะพอใจถึงจะหยุด เราจำได้ว่าตอน อ.3 หรือ ป.1 เราอ่าน ก.ไก่ยังไม่ออก แม่ก็พยายามสอนเรา ใช้ค่ะสอน แต่การสอนของแกคือ การใช้ความรุงเเรงค่ะ เท่าที่จำได้ มีของเล่นที่เป็นไม้กอล์ฟพลาสติกอยู่ พอแม่เริ่มโมโหเพราะไม่ได้ดังใจสักที แม่ใช้ของเล่นอันนี้ฟาดมาที่หลังเราค่ะ ไม่รู้ว่าทำไมถึงจำได้เพราะมันเป็นความรุงเเรงมั้งค่ะ และแกก็ทำมาเรื่อยๆนะคะเรื่องการทำร้าย ตั้งแต่เด็กเรากลัวแม่ตัวเองมากจะอยู่กับอาม่ากับกงมากกว่า แต่ก็ยังอยากอยู่กับแม่ตอนอารมณ์แกดีๆ ตั้งแต่เด็กแม่ไม่ได้สนใจเราขนาดนั้นแต่ก็มีเรื่องอื่นบ้างที่สนใจ แต่เราก็รักแม่นะคะ บ้างทีอาจจะเป็นเพราะที่แม่อายุเท่านั้นแกเลยไม่ค่อยเข้าใจในการเลี้ยงลูกเท่าไหร่ (แต่ถ้าทุกคนอยากรู้ให้ลึกเข้ามาอีกว่าเราโดน การกระทำของแม่ตั้งแต่เด็กอะไรบ้างจะมาเล่าให้ต่อนะคะ ) แม่พึ่งมาหยุดทำตอนอายุ 18-19 ค่ะ ย้อนไปตอนที่เรายังเด็ก หลังจากที่แม่เลิกกับพ่อไป แกก็จะมี ผู้ชาย มาๆไปๆ ไม่ซํ้าหน้าจริงๆค่ะ อันนี้ก็เข้าใจแกนะ เเกยังสาวยังสวย ขอนอกเรื่องนิดนึงนะคะแม่เราเป็นคนหน้าตาดีสวยนะคะ ตอนนี้แกอายุก็เลข4จะเข้าเลข5แล้วแต่ก็ยังสวยขาวหน้ายังเด็กอยู่เลย ( มือหมอนะคะ ) ไม่ใช้ธรรมาชาติ แกก็มี ผู้ชายเข้ามาตลอดช่วงตอนเด็กๆ หลังจากเราเริ่มโตขึ้นแม่เราก็ไม่ค่อยจะทำร้ายอะไรเยอะแล้ว แต่จะใช้ความพูดเเทนบ้างที่เราก็จะหงุดหงิดแต่จะไม่ตอบโต้อะไรเพราะรู้นิสัยแม่ว่าพูดอะไรกับแกไม่ได้ใครพูดอะไรก็ไม่ได้สักอย่าง บ่างทีเราก็ทนคำพูดแม่ไม่ไหว ไม่อยากฟังอยากจะเดินหนี อยากจะเถียงแกกลับแต่ก็ทำเฉยรับฟัง จนทำให้เราเริ่มอึดอัด ไม่อยากพูดกับใคร เงียบใส่ทุกคนจนเราเป็นซึมเศร้าพักนึง แต่ดีขึ้นมาได้เพราะมีเพื่อนค่อยอยู่ข้างๆ เรากับแม่อายุห่างกันไม่ค่อยเยอะมาก ก็จะเหมือนพี่น้องกันมากกว่า การพูดการจานก็เหมือนเพื่อนคุยกัน มีอยู่ช่วงนึงแกโมโห แกตบเราเหมือนคนตบกัน เหมือนไม่ใช่เเม่ลูก แต่เราไม่ขัดขืนอะไรเพราะเห็นเป็นแม่ ก็มีคิดเล่นๆว่าถ้าเราสวนกลับจะเป็นยังไง ใจนึงก็กลัวบาปกรรม แต่ไม่ใช่แค่แม่นะคะที่มีคำพูดคำจารแบบนั้น อาม่าก็จะมีพูดจานแบบนั้นด้วยแต่จะเป็นคำพูดแบบประชดมากว่าจะไม่ได้พูดแบบตรงๆเหมือนแม่ ณ ตอนนี้ เวลาแกไม่อยู่บ้านหรือไปที่อื่นเรารู้สึกสบายใจทำอะไรได้ไม่ต้องกลัวหรืออะไรเลย ( ขอพักก่อนนะคะ ต้องเลี้ยงลูกก่อนเดี๋ยวยังไงมาเล่าต่อนะคะ ถ้าใครอยากรู้เรื่องอะไรเหตุผลอะไร คอมเม้นได้นะคะ เดี๋ยวจะกลับมาตอบ )ขอบคุณค้า