สวัสดีครับ พอดีผมอยากจะหาที่ระบายเลยมาระบาย ชีวิตผมค่อยข้างจะมีปัญหากับครอบครัวบ่อยมาก จนตัวผมนั้นมีอาการเครียด และซึมเศร้า อยู่ค่อยข้างมาก็เลย แต่ผมเวลาอยู่กับเพื่อน เล่นเกมส์ คุยกับเพื่อน พวกอาการซึมเศร้า ความเครียด อะไรพวกนี้หายเลย และผมมีความสุขมากตอนอยู่กับครอบครัว ครอบครัวผม ฐานะปัจจุบันค่อยข้างจนมาก เพราะปัญหาส่วนใหญ่มาจากพ่อผมหมดเลย พ่อผมค่อยข้างจะให้ผมอยู่ในกรอบที่วางไว้ ไม่ให้ผมไปไหนเลยจนผมกลายเป็นพวกที่เข้าสังคมไม่เก่งและเก็บตัวมาก ปัญหาปัจจุบันก็ขาดชนเรื่องค่าใช้จ่ายมาก เพราะสมัยก่อนบ้านผมมีเงินเยอะมาก จนถึงจุดนึ่งที่ พ่อผมไปซื้อมือสองแทนที่จะซื้อคันใหม่ที่ออกในเวลา ไม่ใช้ซื้อพวกรถมาใหม่ไม่ได้มันซื้อได้เลยแต่พ่อผมเลือกที่จะซื้อรถมือสองแทนรถใหม่ และมันก็ตามมาด้วยปัญหามากมายในชีวิตจนเงินได้หายเพราะ ค่าซ่อมรถจนหมด จนไม่มีปัญยาจ่ายเลย ต้องยกรถให้ช่างไป ลืมบอกไปพ่อผมทำงานเป็นครูเงินเดือนเยอะแต่ตอนนี้ จนกระเศียรแล้ว(ไม่รู้ผมพิมพ์ถูกไหมถ้าผิดต้องขอโทษด้วยนะครับ) พอกระเศียรแล้ว เลยหันมาเปิดร้านขายของแทน วันไหนพอขายของเสร็จพ่อผมจะพาไปข้างนอกแบบไม่สนอะไร แทนที่จะอยู่บ้าน กลับกลายเป็นใช้เงินที่ขายของมาจนหมด จนแทบจะซื้อของไม่ได้เลย เลยทำให้ร้านขายของแม่ผมต้องปิดไปเลย แล้วหันไปตัดยางแทนซึ่งเงินมันได้น้อยกว่าการขายของอีก จนไม่พอที่จะเลี้ยงปากท้องเท่าไร พ่อของผมมันเป็นพวกหัวโบราณ แทนที่จะซื้อของใหม่กลับไปซื้อของเก่าที่สภาพดูไม่ได้มาใช้จน ปัจจุบันครอบครัวผมค่อยข้างจน แทบไม่มีอะไรเลย พ่อผมก็มีหนี้ที่ไม่รู้ไปสร้างตอนไหน มาลำบาก ครอบครัวจนผมคิดไต่ตรองแล้วว่า ปัญหาทั้งหมดเกิดมาจากพ่อผมที่เอาแต่ใช้เงินจนไม่ดูฐานะเลย ปัจจุบันพอมีเงินนิดหน่อยก็สั่งแต่ของอะไรไม่รู้ใช้งานไม่ได้ด้วยซ้ำ จนผมรู้สึกอยากออกไปเรียนมหาวิทยาลัยและทำงาน โดยที่ไม่ต้องหันกับไปดูครอบครัวปัญหาพันธุ์นี้อีกเลย แต่นี้คือความในใจของผมเลย แต่ผมอยากถามความเห็นพวกคุณหน่อยคิดว่าอย่างไร (ถ้ามีตรงไหนอ่านแล้วงงก็ต้องขอโทษไว้ก่อนนะครับ เพราะตอนพิมพ์ อารมณ์ผมไม่คงที่เท่า เพราะมีปัญหามากมายจนผมกลายเป็นพวกอารมณ์แปลปรัว)