อะไรคือคุณค่าที่แท้จริงของคนเราที่ได้รับจากอีกคน ระหว่าง.....
แต่งงานกับสามีคนแรก คนที่ไม่ให้ชีวิตเราลำบาก ทำเพื่อครอบครัว ทำงานหนักเพื่อให้มีฐานะที่มั่นคงไม่จำเป็นต้องให้เราช่วยหา (นอกสะจากว่าเราเบื่ออยู่บ้าน) และทำให้คุณภาพชีวิตเราดีขึ้นในทุกๆด้าน ไม่ขี้เหนียวและยินดีซัพพอร์ตในเรื่องคุณที่ชอบ ซื่อสัตย์ ช่วยเลี้ยงลูกบ้าง ให้โอกาสคุณได้เป็นแม่เลี้ยงลูกให้เต็มที่อย่างที่เราอยาก ดูแลค่าใช้จ่ายทั้งหมดในบ้านทั้งของลูกและคุณ งานบ้านไม่ได้ขอให้ทำหรือจะทำก็ดี ไม่ชอบเที่ยว ไม่คบเพื่อนฝูง แต่..ข้อเสียคือชอบทำร้ายจิตใจคุณโดยเฉพาะคำพูด ทำเหมือนเราไม่มีคุณค่า ชอบอารมณ์เสียใส่เหมือนเป็นที่ระบายอารมณ์ ไม่เคยพูดจาดีๆกับคุณ ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรก็ผิดไปหมด หงุดหงิดใส่เหมือนไม่มีค่า ไม่กลัวว่าจะเสียคุณไป แม้กระทั่งคุณร้องไห้หลายๆครั้งก็ไม่สนใจ กลับมาโทษคุณอีก ไม่เคยมองว่าตัวเองผิดจะหาสิ่งอื่นมารับผิดแทนตลอด บ่อยๆก็คือโทษเรา แต่เขาก็ไม่เคยบอกเลิก แต่ก็ไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง อีกอย่างคือบ้างาน แม้แต่วันที่ขู่ว่าจะเลิกยังนั่งทำงานอยู่ได้เหมือนปกติ ทำผิดซ้ำๆซากๆ ไม่เคยเห็นคุณค่าในสิ่งที่คุณทำ เช่นเลี้ยงลูกจนเหนื่อยไม่ได้กินข้าว ทั้งๆที่ก็เห็นอยู่ว่าลูกติดงอมแงมไม่ได้กินข้าว กลับด่าว่าทำไมไม่กินข้าว แทนที่จะมองว่าเหนื่อยขนาดไหนจนไม่ได้กินข้าว ไม่เคยขอโทษถ้าไม่ขอ ไม่เคยรู้สึกสำนึกผิดถ้าคุณไม่ขอว่าอยากได้ยินคำขอโทษ
แต่งงานกับสามีอีกคนที่ ไม่เคยทำให้คุณร้องไห้ ฟังคำพูดของคุณ ห่วงใยความรู้สึกกลัวว่าคุณจะเสียใจเรื่องนั้นนี้ และไม่มีทางที่จะทำร้ายคุณด้วยคำพูดหรือพฤติกรรม ให้เกียรติคุณและพ่อแม่คุณด้วย ช่วยเลี้ยงลูก ไม่ทำในสิ่งที่คุณไม่ชอบ ทำให้คุณหัวเราะ ถ้าคุณงอนเขาจะง้อคุณเสมอ ขอโทษจากใจโดยที่คุณไม่ต้องขอและไม่ทำอีก ชื่นชมในตัวคุณทั้งต่อหน้าและรับหลังคนอื่น ภูมิใจในตัวคุณ ทำให้คุณรู้สึกว่ามีคุณค่า สั้นๆไม่เคยทำให้คุณเสียใจ แต่ข้อเสียคือ (จริงๆก็ไม่ใช่ข้อเสียเป็นความจริงทั่วไป) คือเขาไม่ได้กำลังมากเท่าไหร่ ไม่ได้มีเป้าหมายเพื่ออยากให้คุณสบาย ประมาณว่าต้องทำงานตลอดเวลาแม้กระทั้งเป็นแม่แล้วก็ตาม ลาเท่าที่ได้แล้วพร้อมก็กลับไปทำงาน ต้องทำงานทำเพื่อมาช่วยจ่ายค่าใช้จ่ายภายในบ้าน เพราะเขาหาคนเดียวไม่พอ หรือต่อให้มีพอ เขาก็ไม่ได้มีแนวคิดว่าอยากให้เราพัก ค่าใช้จ่ายในบ้านต้องช่วยกันแทบจะครึ่งๆต้องคิดคำนวณ อะไรจำเป็นไม่จำเป็น ไม่ได้มีเงินเก็บไปทำอะไรของตัวเอง จนบางครั้งก็รู้สึกเศร้า อัตคัด
ทั้งหมดนี้
อะไรคือคุณค่าที่แท้จริงของคนเรา สามีคนไหนกันแน่ที่ให้คุณค่ากับคุณ ?
คนแรกที่ทำให้คุณเสียใจบ่อยๆ แต่ขยันทำงานเพื่อให้คุณสบาย ให้ชีวิตที่ดีกับคุณ....แบบนี้เรียกว่ามีคุณค่ากับเขาใช่ไหม? หรือ
คนที่สอง ที่ต้องช่วยกันหาเงิน เหนื่อยหน่อย ไม่ได้ให้ชีวิตหรูหรากับคุณ แต่ไม่เคยทำให้คุณเสียใจ แบบนี้ต่างหากคือคุณค่ารึเปล่า?
อะไรคือคุณค่าที่แท้จริงของคนเรา แบบไหนเรียกว่ามีคุณค่า ในชีวิตคู่ ระหว่าง...
แต่งงานกับสามีคนแรก คนที่ไม่ให้ชีวิตเราลำบาก ทำเพื่อครอบครัว ทำงานหนักเพื่อให้มีฐานะที่มั่นคงไม่จำเป็นต้องให้เราช่วยหา (นอกสะจากว่าเราเบื่ออยู่บ้าน) และทำให้คุณภาพชีวิตเราดีขึ้นในทุกๆด้าน ไม่ขี้เหนียวและยินดีซัพพอร์ตในเรื่องคุณที่ชอบ ซื่อสัตย์ ช่วยเลี้ยงลูกบ้าง ให้โอกาสคุณได้เป็นแม่เลี้ยงลูกให้เต็มที่อย่างที่เราอยาก ดูแลค่าใช้จ่ายทั้งหมดในบ้านทั้งของลูกและคุณ งานบ้านไม่ได้ขอให้ทำหรือจะทำก็ดี ไม่ชอบเที่ยว ไม่คบเพื่อนฝูง แต่..ข้อเสียคือชอบทำร้ายจิตใจคุณโดยเฉพาะคำพูด ทำเหมือนเราไม่มีคุณค่า ชอบอารมณ์เสียใส่เหมือนเป็นที่ระบายอารมณ์ ไม่เคยพูดจาดีๆกับคุณ ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรก็ผิดไปหมด หงุดหงิดใส่เหมือนไม่มีค่า ไม่กลัวว่าจะเสียคุณไป แม้กระทั่งคุณร้องไห้หลายๆครั้งก็ไม่สนใจ กลับมาโทษคุณอีก ไม่เคยมองว่าตัวเองผิดจะหาสิ่งอื่นมารับผิดแทนตลอด บ่อยๆก็คือโทษเรา แต่เขาก็ไม่เคยบอกเลิก แต่ก็ไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง อีกอย่างคือบ้างาน แม้แต่วันที่ขู่ว่าจะเลิกยังนั่งทำงานอยู่ได้เหมือนปกติ ทำผิดซ้ำๆซากๆ ไม่เคยเห็นคุณค่าในสิ่งที่คุณทำ เช่นเลี้ยงลูกจนเหนื่อยไม่ได้กินข้าว ทั้งๆที่ก็เห็นอยู่ว่าลูกติดงอมแงมไม่ได้กินข้าว กลับด่าว่าทำไมไม่กินข้าว แทนที่จะมองว่าเหนื่อยขนาดไหนจนไม่ได้กินข้าว ไม่เคยขอโทษถ้าไม่ขอ ไม่เคยรู้สึกสำนึกผิดถ้าคุณไม่ขอว่าอยากได้ยินคำขอโทษ
แต่งงานกับสามีอีกคนที่ ไม่เคยทำให้คุณร้องไห้ ฟังคำพูดของคุณ ห่วงใยความรู้สึกกลัวว่าคุณจะเสียใจเรื่องนั้นนี้ และไม่มีทางที่จะทำร้ายคุณด้วยคำพูดหรือพฤติกรรม ให้เกียรติคุณและพ่อแม่คุณด้วย ช่วยเลี้ยงลูก ไม่ทำในสิ่งที่คุณไม่ชอบ ทำให้คุณหัวเราะ ถ้าคุณงอนเขาจะง้อคุณเสมอ ขอโทษจากใจโดยที่คุณไม่ต้องขอและไม่ทำอีก ชื่นชมในตัวคุณทั้งต่อหน้าและรับหลังคนอื่น ภูมิใจในตัวคุณ ทำให้คุณรู้สึกว่ามีคุณค่า สั้นๆไม่เคยทำให้คุณเสียใจ แต่ข้อเสียคือ (จริงๆก็ไม่ใช่ข้อเสียเป็นความจริงทั่วไป) คือเขาไม่ได้กำลังมากเท่าไหร่ ไม่ได้มีเป้าหมายเพื่ออยากให้คุณสบาย ประมาณว่าต้องทำงานตลอดเวลาแม้กระทั้งเป็นแม่แล้วก็ตาม ลาเท่าที่ได้แล้วพร้อมก็กลับไปทำงาน ต้องทำงานทำเพื่อมาช่วยจ่ายค่าใช้จ่ายภายในบ้าน เพราะเขาหาคนเดียวไม่พอ หรือต่อให้มีพอ เขาก็ไม่ได้มีแนวคิดว่าอยากให้เราพัก ค่าใช้จ่ายในบ้านต้องช่วยกันแทบจะครึ่งๆต้องคิดคำนวณ อะไรจำเป็นไม่จำเป็น ไม่ได้มีเงินเก็บไปทำอะไรของตัวเอง จนบางครั้งก็รู้สึกเศร้า อัตคัด
ทั้งหมดนี้
อะไรคือคุณค่าที่แท้จริงของคนเรา สามีคนไหนกันแน่ที่ให้คุณค่ากับคุณ ?
คนแรกที่ทำให้คุณเสียใจบ่อยๆ แต่ขยันทำงานเพื่อให้คุณสบาย ให้ชีวิตที่ดีกับคุณ....แบบนี้เรียกว่ามีคุณค่ากับเขาใช่ไหม? หรือ
คนที่สอง ที่ต้องช่วยกันหาเงิน เหนื่อยหน่อย ไม่ได้ให้ชีวิตหรูหรากับคุณ แต่ไม่เคยทำให้คุณเสียใจ แบบนี้ต่างหากคือคุณค่ารึเปล่า?