ต้องขอเล่าย้อนก่อนนิดนึงว่าคุณย่ารับเอาลูกของน้องสาวมาเลี้ยงตั้งแต่เล็ก รักเหมือนลูกเหมือนหลานคนนึง พอจบม.6 อา(ลูกของน้องสาวย่าที่รับมาเลี้ยง)ก็ไปทำงานโรงงานอยู่หลายปี ความสัมพันธ์กับที่บ้านเราก็โอเค ดูแลช่วยเหลือกันบ้าง โดยส่วนมากจะเป็นอาที่มาขอยืมเงินพ่อเรา แต่ปัญหามันเกิดขึ้นตอนที่อาเลิกทำงานโรงงานเพราะหลังมีปัญหาเลยกลับมาอยู่บ้าน ย่าก็ออกเงินเช่าห้องติดถนนใหญ่ในอำเภอให้อาเปิดร้านขายของชำ แต่อาก็ยังมายืมเงินพ่อเราประจำ ในมือย่าของเรามีธุรกิจที่เป็นแหล่งเงินที่แต่ละเดือนจะทำเงินประมาณหมื่นถึงหมื่นสอง ซึ่งเงินส่วนนี้ส่วนนึงค่ารักษาค่าหมอค่ายาของย่า ส่วนนึงคือค่าไฟ แล้วที่เหลือย่าก็เก็บไว้ แต่พออาขอ ย่าก็แบ่งธุรกิจให้ครึ่งนึง 

เราเริ่มมารู้สึกอึดอัดช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา คือพี่ชายเรากำลังจะซื้อบ้านในตัวจังหวัด เพราะก่อนหน้านี้ครอบครัวอยู่อำเภอรอบนอกที่ค่อนข้างไกลจากโรงพยาบาลประจำจังหวัดเลยตัดสินใจซื้อบ้านหลังนี้เพราะย่าแก่มากแล้ว ต้องหาหมอประจำ ย้ายเข้ามาในตัวจังหวัดเป็นทางเลือกที่ดีกว่า โดยบ้านหลังนี้จะอยู่กัน 4 คน ย่า พ่อแม่ พี่ชาย ส่วนเราทำงานอยู่กรุงเทพ  พี่ชายจะเป็นคนผ่อนบ้านคนเดียวเพราะเงินเดือนพ่อเหลือน้อยมาก คุณแม่เป็นแม่บ้าน ส่วนเราต้องผ่อนรถยนต์ของตัวเอง  คือเรารู้สึกอึดอัดเพราะทั้งๆที่คนดูแลย่าประจำ พาไปหาหมอ ทำทุกอย่างให้คือพ่อกับพี่ชาย แต่ย่ากลับแบ่งเงินครึ่งนึงของธุรกิจที่จะได้ทุกเดือนให้อา ช่วงวันหยุดปีใหม่เราเลยลองคุยกับย่าว่าขอเงินจากธุรกิจครึ่งนึงคืนมาจากอาได้มั้ยเพราะสงสารพี่ชายที่ต้องผ่อนบ้านคนเดียว ย่าเลยโมโหเรา แล้วก็ทะเลาะกันอยู่เป็นวันๆ อีกอย่างนึงคืออามีลูกอยู่ชั้นมอต้น พอเห็นว่าพี่ชายกำลังจะซื้อบ้านในตัวจังหวัดเลยจะให้ลูกมาด้วยเพราะโรงเรียนในตัวจังหวัดดีกว่า ลูกคนนี้ของอาย่าเรารักมาก แล้วหลานก็ดื้อมาก บอกให้หยุดเล่นเกมก็ฮึดฮัดใส่ ค่อนข้างติดเพื่อน พ่อเราบอกเราสอนก็ไม่ฟัง  เรื่องพวกนี้ทำเราเหนื่อยใจมาก  ที่ผ่านมาพ่อเราไม่เคยบ่นเรื่องอาเลย อากับแฟนอายืมเงินตอนไหนพ่อก็ช่วย แต่เมื่อหัวค่ำโทรคุยกับพ่อ พ่อถึงกับบ่นว่าคนที่ดูแลย่ามาตลอดคือพ่อกับพี่ชาย เวลาย่านอนโรงบาลก็เป็นแม่เรากับพี่ชายสลับไปเฝ้า แต่ทำไมย่าไม่เห็นใจเลย เราสงสารพ่อมาก ช่วงหลังๆพ่อทำอะไรไม่ถูกใจย่าเลย โดนย่าด่าตลอด