เรื่องมีอยู่ว่า ครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่บ้านเราก็จะมีพ่อและเรามีย่าปู่ส่วนอีกบ้านก็จะมีอามีลูกอาและแฟนอาแต่บ้านติดกันนะ ปันหาอยู่ตรงที่อามายุ่งกับบ้านเราตลอดและมายุ่งกับเราด้วย เอาเรื่องที่บ้านก่อนคือเราไม่เข้าใจตรงที่คนที่เขาออกไปมีครอบครัวของตัวเองแล้วแต่ทำไมถึงยังไม่พ้นคนที่บ้านสักที เช่น กับข้าวต้องมาขอกินข้าวด้วยทุกวันโดยที่ไม่เคยช่วยหรือออกเงินให้เลย แล้วเงินที่ซื้อกับข้าวก็เป็นเงินเรากับพ่อที่ช่วยกันหาในแต่ละเดือนแทบจะไม่พอใช้แต่ก็มาโดนอีกบ้านเอาเปรียบแบบนี้ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่เลย แต่เราเข้าใจอยู่นะตรงที่ปู่ย่าคือพ่อแม่ส่วนพ่อเราคือพี่ชาย แต่ทำไมเราต้องช่วยทุกอย่างเลยหรอ เรื่องลูกอาก็เป็นปู่ที่ต้องรับผิดชอบทั้งหมดทั้งเรื่องเรียนเรื่องกินความเป็นอยู่ทั้งหมดย่าก็เป็นคนเลี้ยง อันนี้อาจจะความที่เขาเป็นพ่อแม่ลูกกันปู่กับย่าเลยต้องทำไป แต่มาที่เรื่องของเรา เราเป็นหลานคนโตในบ้านแต่อาเราก็ชอบมายุ่งกับเราไม่ว่าจะเป็นเรื่องการดูแลหลานคนเล็กเกี่ยวกับการสอนทำการบ้านหรือเวลามีกิจกรรมข่าวสารอะไรต่างๆของโรงเรียนให้เราเป็นคนจัดการทั้งหมด เขาบอกทำไมเป็นหมดเลย เราก็ไม่ค่อยเป็นเหมือนกันแต่พอไม่ทำก็โดนด่า แล้วก็เรื่องการดูแลย่า ย่าเราเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กตรงนั้นเรารู้ว่าต้องดูแลเราไม่ขัดแต่มันไม่โอเคตรงทีพอย่าป่วยไม่สบายคนเป็นลูกกลับไม่สนใจมีแต่จะมาด่าเราว่าเราดูแลย่าไม่ดี แต่เราก็พยายามทำดีที่สุดแล้ว แล้วเขาชอบพูดว่าต่อไปต้องอยู่กับย่าตลอดๆนะอย่าไปไหนไม่ต้องแต่งงาน แต่ถ้าแต่งงานไปก็ต้องพาแฟนมาอยู่ที่บ้านเพราะต้องดูแลย่ามันไม่มีใครดูแล ขนาดคุณเป็นลูกยังพูดแบบนี้สุดจิงบางทีงงกับตัวเองทำไมต้องเจอคนเห็นแก่ตัวแบบนี้ เรามีแฟนคบกันมา4 ปีกะจะวางแพลนแต่งงานสิ้นปีนี้แต่มาโดนพูดแบบนี้ใส่เลยรู้สึกไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ทั้งๆที่เรื่องในบ้านเราทำงานเอาเงินมาให้ย่าเก็บไว้ใช้จ่ายในบ้านทุกอย่างไม่ว่าจะของใช้ของกิน ของในครัว ค่าน้ำค่าไฟ แต่เขาไม่เคยช่วยแต่มาพูดมาก เขาบอกอยู่คนละบ้านทำไมต้องช่วย แต่สิ่งที่เราอยากให้เขาช่วยคือการที่ซื้อผักหรือหมูสักหน่อยเข้ามาบ้านให้เราบ้างหรือให้เป็นเงินก็ได้สักพันสองพันยังดีถือว่าเขาก็มากินข้าวที่บ้านเราทุกวันเหมือนกันไหนจะเลี้ยงลูกให้เขาอีก ปู่กับย่าก็ไม่เคยได้อะไรเลยแม้แต่เงินก็ไม่มี มีแต่เขาเอาไปใช้กับแฟนเขาหมด พอมีก็ไปเที่ยวกับแฟนมีความสุขสองคนแต่พอไม่มีก็นึกถึงที่บ้านมันโอเคมั้ยเนี่ย แล้วคนที่ทำงานอย่างเราล่ะไม่เคยแม้แต่จะมีเงินเก็บ เงินเที่ยวยังไม่มี เงินแค่อยากซื้อของใช้ส่วนตัวยังหมดเลยไม่เคยได้ซื้อเพราะต้องเอาเงินมาช่วยเหลือเจื้อจุนที่บ้านหมดพอให้เงินน้อยพอเขารู้ก็มาพูดว่าเราให้ย่าใช้น้อยไปทั้งๆที่เราก็อยากจะมีเก็บบ้างอ่ะเราแค่แปลกใจทำไมหน้าที่ภาระทุกอย่างมันต้องมาตกอยู่ที่หลานคนโตคนเดียวด้วย มันเหมือนไม่แฟร์ ปู่ชอบพูดว่ามีแค่เราที่ต้องดูแลคนในบ้าน เราไปมีชีวิตที่มีความสุขเป็นของตัวเองบ้างไม่มีเลยทั้งๆที่คนอื่นในบ้านทำได้และเขาคนนั้นก็ทำได้ไม่เคยโดนใครบ่นใครด่าเลย เราโดนมาตลอดโดรปู่บ่นด่าใส่ตลอดเหมือนคน2มาตรฐานอ่ะ มีครั้งหนึ่งที่เราทนไม่ไหวระเบิดมันออกมาพูดใส่อาหมดเลยเพราะเหนื่อยมาก แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมาคือคำด่าตัวซวย กาลากินีของบ้าน อกตัญญู สารพัดคำหยาบออกมาหมด จนเราอึ้งว่าสิ่งที่ทำอยู่ทุกวันนี้เราก็ยังโดนตราหน้าว่าอกตัญญูหรอ เพราะคำนี้ใช่ไหมที่เรายังต้องทนอยู่ในบ้านหลังนี้จนตัวเองเครียดร้องไห้ ปวดหัวบ่อย ขนาดนี้จนแฟนเราอยากจะพาเราออกไปอยู่ด้วยกันกับเขาแบบหนีไปด้วยกันเลยไม่ต้องแต่งแล้ว เพราะถ้าแต่งต้องรอนานเพราะอยู่ในช่วงเก็บเงินแสนด้วย เพราะแฟนเราเห็นเราร้องไห้ทุกวันแล้วทนไม่ไหว แต่เราก็คิดอยากออกจากบ้านนี้ไปแบบมีศักดิ์ศรีจะได้ไม่โดนดูถูกเหมือนที่อาเคยพูดไว้ว่าไม่มีใครอยากมาเอาไปแต่งงานอยู้ด้วยหรอกแบบนี้ เราเศร้าใจนะ จิงๆเราเจอเรื่องมาเยอะกว่านี้มากๆเลย แต่เราก็อดทนมาตลอด จนเลยต้องออกมาเล่าระบายความรู้สึกอึดอัดในใจบนกระทู้นี้ เพื่อจะมีใครเคยเจอปัญหาครอบครัวแบบเราบ้าง จะได้มาแชร์ประสบการกันฟังว่ามีทางแก้ไขอะไรที่มันทำให้เราดีขึ้นได้บ้างค่ะ