เราพึ่งคลอดลูกคนที่2 มีลูกคนแรก2ขวบ
แม่เรา(ยาย)ไม่ได้ช่วยเลี้ยงลูก(หลาน)คนแรก หลานเลยไม่เอาเค้า พอเรามีลูกอีกคนแกเลยมาอยู่กับเรา แกอยากเลี้ยงหลานคนใหม่ เรารู้สึกว่าหวงลูกและไม่อยากให้ลูกอยู่กับแก ไม่อยากให้แกเลี้ยง ถ้าเราไม่อนุญาตให้จับก็ห้ามจับ แต่เราพูดไม่ได้ ทำได้แค่ชักสีหน้าหน่อยๆ ไปบ่นให้สามีฟัง เหตุผลของเรา แกชอบพูดเปรียบเทียบรูปลักษณ์ลูกเราทั้ง2คน ว่าคนโตดำ ไม่เหมือนทางยาย บราๆ คนใหม่ขาว เหมือนทางยาย หลานยาย ของยาย  บราๆ ไปพูดทั้งนอกและในครอบครัว พูดบ่อยๆ เรารู้สึกไม่ชอบเป็นปมของเด็ก เราเลี้ยงลูกทันสมัย เวลาเราทำอะไร พูดอะไร แกจะขัดเสมอ ดื้อรั้นเสมอ (แกไม่เคยเลี้ยงหลาน เราเองแกก็ไม่เคยเลี้ยง ทิ้งให้ป้าเลี้ยง พอเรากลับมาอยู่กับแก แกก็ทิ้งให้เราอยู่กับพี่) แกชอบว่าเราให้คนอื่นฟัง พูดว่าเราคิดยังไงต่อแม่ผัวให้แม่ผัวฟัง  (แต่ก่อนเคยเถียงกันเรื่องเลี้ยงลูกตามหมอ ปัจจุบันดีกันแล้ว) เรารู้สึกว่าแกคอยจะอุ้ม หอม ฟัด ลูกคนเล็กตลอด คอยตาม ซึ่งมันให้เราลำคาญ (อีกใจก็คิดว่าดีแล้ว ช่วยแบ่งเบาเรา) แกรักหมาแมวมาก สรรหามาเลี้ยง ชอบให้หมาเดินในบ้าน นอนในบ้าน บ้านก็เหม็น เอาดินเข้าบ้าน แมวก็ฉี่ใส่บ้าน นอนตามโซฟา ขนติดไปหมด (ต้องดูสถานการณ์ด้วย ตอนนี้บ้านมีเด็กอ่อน) เราก็ปล่อยให้แกทำความสะอาดไปคนเดียว เราเลี้ยงลูกในห้อง เราคิดว่าครบกำหนดลาคลอดแล้ว เราก็จะเอาลูกคนเล็กไปให้คนที่เราจ้างเลี้ยงลูกคนโตเลี้ยงด้วยกัน เช้าเย็นกลับ ก็คิดว่าสิทของเรา เราก็ต้องอยากให้ลูกได้ถูกดูแลอย่างสะอาด ถูกต้อง ถึงแม้จะต้องใช้เงิน เราก็จะหาเงิน ไม่ทิ้งลูก
ใครที่อ่านกระทู้นี้แสดงความคิดเห็นนี้ได้นะ เราก็อยากปรับตัว และคิด ทำใจ