เรามีอาการคิดมากแบบเรื่องเล็กน้อยก็เก็บมาคิดฟุ้งซ่าน คิดไปเองก่อนเหตุการณ์จะเกิดขึ้น เราแคร์คำพูดของคนอื่น เราบอกกับตัวเองทุกครั้งที่คิดมากว่า ไม่มีไครรักเรา มีแต่คนเกลียดเรา เป็นคนที่คิดถึงแต่เรื่องคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ ชอบโทษตัวเอง ทำอะไรก็ผิดพลาดไปหมด บางที่ก็โมโหตัวเองอยากทำร้ายตัวเอง อยากตาย แต่ก็กลัว พออยู่กับเพื่อนหรือกับคนอื่นเราก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไป แต่พอมีเรื่องให้เครียดหรือมีคนมาพูดอะไรที่ไม่ดีใส่ เรารู้สึก ว่า ทะไมเราต้องเป็นแบบนี้ว่ะ เราเอาคำพูดของเขามาคิดเราคิดไปเองตลอดเลย เราเบื่อตัวเองเราไม่อยากเป็นแบบนี้แต่เราไม่รู้จะทำยังไง เรามีเพื่อนนะ แต่เราก็ไม่ได้ไว้ใจเพื่อน100% ไม่สามารถเล่าอะไรให้เพื่อนฟังได้เพราะเราคิดว่าเล่าไป บางที่เขาอาจจะไม่ได้สนใจเรื่องของเราหรือบางคนก็เอาไปเล่าต่อ เรารู้สึกว่าเราอยากอยู่คนเดียว เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วรู้สึกว่าชีวิตเรามันไม่มีอะไรดีเลยซักอย่าง บางที่ก็คิดว่าตัวเองเป็นโรคจิตหรือป่าว