เคยอ่านผ่านตามาว่าอาการที่จิตมีศีลที่เป็นศีลสิกขา เป็นศีลที่บดย่อยถลุงกิเลส ไม่ใช่ศีลสังคม ศีลสมาทาน คือปกติที่ไปวัดทำบุญหรือปฏิบัติธรรมต้องสมาทานศีล หรือบางทีก็ปฏิญาณกับตัวเองว่าจะไม่ล่วงศีลในระหว่างปฏิบัติธรรม แต่ไม่เข้าใจคำว่าอาการที่จิตมีศีลเป็นศีลสิกขา เราจะหาอุบายอย่างไร พิจารณาอย่างไร วางใจอย่างไรครับ เพื่อที่จะยกระดับจากศีลสมาทาน ไปเป็นอาการที่จิตมีศีลสิกขา รบกวนท่านผู้รู้อธิบายให้แจ่มแจ้งทีครับ  ขออนุโมทนาในธรรมล่วงหน้าครับ