เราฝึกนั่งสมาธิมาได้ราว 4 ปี เฉลี่ยนั่งนาน 1 - 2 ชม. ต่อวัน แต่ช่วง 1 ปี มานี้ เราสังเกตว่า เรานั่งนาน 1 ชม. ลมหายใจเราก็หยุดนิ่ง แล้วเราก็นั่งแช่อยู่อย่างนั้นพอสมควร แล้วก็ออกจากสมาธิ ต่อมาใช้เวลานั่งสั้นลงเพียงครึ่ง ชม. ลมหายใจก็หยุด แล้วเราก็นั่งนิ่ง ๆ อยู่ในอาการนั่น ต่อไปเฉลี่ย 10 นาที จะเกิดอาการกระดูกต้นคอลั่นเบา ๆ แล้วกายเราจะกระตุกไปข้างหน้า แล้วเราจะเห็นความมืดดำสนิทเวิ้งว้าง ถ้าเรานั่งสมาธิต่อไป เราจะเห็นดวงดาวสีขาวระยิบระยับเต็มไปหมด ช่วงหลัง ๆ นี้ เราจะนั่งสมาธิแค่ลมหายใจหยุดนิ่ง เพราะสติเราจะสมบูรณ์มาก
   ขอสอบถาม.... 1 ) ตามที่เล่ามา... ท่านผู้รู้โปรดให้คำแนะนำผมด้วย เพื่อให้การภาวนาเจริญขึ้น 
และ 2 ) เวลาเจอเรื่องทุกข์ใจ ผมจะทำใจนิ่ง ๆ สักพักจะเกิดอาการเหมือนจิตมันรวมกำลัง คล้ายอาการใจมันกระตุก แล้วสมาธิจะสลัดความทุกข์ออกไปจากใจทันที แค่เพียงรับรู้เฉย ๆ ว่าความทุกข์ยังมีอยู่ นั่นคือ การทำกายสังขารให้ระงับ  ใช่รึเปล่า ครับ 
  ขอบพระคุณ ล่วงหน้า