/รู้แล้วก็วาง/

ปฏิบัตินะ เป็นระบบดิจิทัลนะ
ศูนย์กับหนึ่ง เกิดดับๆ เกิดดับ แค่นี้เองพอแล้ว
หนึ่งกับศูนย์ เกิดดับๆไปเรื่อย แค่นี้พอแล้ว
ไม่ต้องให้มันมาพล็อตจนไปเป็นตัวอะไรขึ้นมาหรอกนะ
ไม่จำเป็น งั้นความรู้อะไรต่างๆนี้นะก็แค่รู้แค่เห็น
รู้แล้วก็วางไป รู้แล้วอย่าไปยึดไว้
ถ้าพยายามจำนะมันจะอึดอัด...จะอึดอัด

หลวงพ่อมีอยู่ช่วงนะ ภาวนาตอนนั้นเป็นโยม
หัดดูจิตดูใจใหม่ๆไม่รู้หรอกว่ามันเป็นวิปัสสนูฯตัวหนึ่ง
มันเกิดความรู้ความเข้าใจนี้มหาศาลเลย
พอความรู้ความเข้าใจอะไรเกิดนี้ พยายามจำไว้
ในเวลาเพียงสองสามวันเนี่ย
มีความรู้สึกเหมือนเราไปไหน เราก็แบกตู้พระไตรปิฎกไปด้วย
มันหนักมากเลยนะ อึดอัดมาก หนักมากเลย
กลัวมันจะลืม แล้วพยายามจำทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่จิตมันถ่ายทอดออกมา

ถึงจุดหนึ่งปัญญามันเกิดขึ้นทันนะ
สองสามวันแล้ว มันเหนื่อยเต็มทีแล้ว
“เราภาวนาเนี่ยนะเพื่อจะปล่อยนะ
ไม่ได้ภาวนาเพื่อจะเอา”
กระทั่งปัญญาก็ไม่ใช่เพื่อจะเอานะ
อย่างนั้นรู้แล้วก็ทิ้งไป แล้วก็อยู่กับปัจจุบัน
นับหนึ่งไป นับหนึ่งนับศูนย์ไป
.
-หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช-
วัดสวนสันติธรรม ต.หนองขาม อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี
วันที่ ๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๙
ระหว่างนาทีที่ ๔๔:๕๔-๔๖:๑๑
ฟังธรรมได้ที่: