พระภิกษุรูปหนึ่งชื่อมั่น ภาวนาโดยใช้อิริยาบทยืนเดินนั่งนอนต่อเนื่องตลอดเป็นเวลา 20 กว่าปี เคร่งครัดข้อวัตรทุกกระเบียดนิ้ว มุ่งบำเพ็ญเพียรจนได้สมาธิ ได้ฌาณ ได้ญาณ มีความสามารถพิเศษเฉพาะตน ซึ่งเป็นเพียงสิ่งเล็กน้อยระหว่างทางของการปฎิบัติธรรมภาวนา ผสมพร้อมด้วยวาสนาบารมีประจำตน

สิ่งที่พระรูปนึงลงมือทำจริงจัง จนบรรลุธรรมขั้นอรหัตตผล เป็นสิ่งดีน่าโมทนาสาธุการ และปัจจุบัน พระท่านก็ละสังขาร(ตาย)แล้ว การนำคุณวิเศษของท่านมาเล่าขาน ไม่ใช่การขาย หรือการอวยให้โด่งดัง เพราะพระรูปนั้นไม่อยู่แล้ว

เก็ทไหม?



เราทำไม่ได้ ก็อย่าคิดว่าคนอื่นก็ทำไม่ได้เด้