ในมุมของผม
วัดบ้าน แถวๆบ้าน มีดำริจะจัดสร้างศาลา
ก็ไม่ได้ตั้งข้อรังเกียจว่าเป็นวัดไม่ดัง ไม่ใช่วัดป่า
หรือไม่ไปตั้งข้อรังเกียจว่าจะสร้างอะไรไปทำไมเยอะแยะ ใช้งานคุ้มหรือไม่
ก็ตริตรองไปในทำนองว่า มันคือศาสนสถาน ยิ่งรุ่งเรืองก็ยิ่งดี
ในความเป็นศาสนสถาน ความคุ้มค่ามันวัดกันเป็นตัวเลขไม่ได้
อีกอย่างมันคือประเพณี กุศลเจริญ อกุศลดับลง ไม่มีอะไรเสียหาย
ในงานชาวบ้านก็มากันมาก ชาวบ้านก็มีศรัทธามากแม้ไม่ใช่วัดดัง
พิธีกรก็มีความรู้ใน สุตตะ ดี แจงว่าถวายที่พระรูปใดก็ได้(ในช่วงเวลาที่มีพิธีการ)
ให้ตั้งจิตไปที่สงฆ์ไม่ระบุบุคคล
วัดธรรมกาย มีก็มีกองกฐินกลางมาถวายวัดเล็กทั่วประเทศ
พิธีการก็แจ้งมาให้ชาวบ้าน กระผมก็มองว่าเป็นเรื่องดี ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลังดี(ฮา)
ตัวกระผมเอง ก็รับซองกฐินมาแค่ไม่กี่ซอง
ซองไหนผู้มีศรัทธามีงบประมาณน้อย กระผมก็แอบเติมๆไปเพิ่มในซองให้นิดหน่อย
แล้วก็นำส่งไปสมทบกับกองกลางทั้งหมด
ช่วงระหว่างพิธีการ ก็ใช้สุตตะ ที่เล่าเรียนมาให้มีประโยชน์
รู้ชัดกุศล บุญกริยาที่เกิดขึ้น ปิติเกิดเป็นช่วงๆก็มีสติกำหนดรู้
บางช่วงก็สังเกตุปิติเกิด มีจังหวะสังเกตุจิตที่จู่ๆก็มีสมาธิขึ้นมา คล้ายๆตอนเคยทำสมาธิ
ก็สังเกตุไปว่า เออ ชะรอยคล้ายที่ได้สดับมาใน กิมัตถิยสูตร
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ดูกรอานนท์ ศีลที่เป็นกุศล มีอวิปปฏิสารเป็นผล มีอวิป-
*ปฏิสารเป็นอานิสงส์ อวิปปฏิสารมีปราโมทย์เป็นผล มีปราโมทย์เป็นอานิสงส์
ปราโมทย์มีปีติเป็นผล มีปีติเป็นอานิสงส์ ปีติมีปัสสัทธิเป็นผล มีปัสสัทธิเป็น
อานิสงส์ ปัสสัทธิมีสุขเป็นผล มีสุขเป็นอานิสงส์ สุขมีสมาธิเป็นผล มีสมาธิ
เป็นอานิสงส์ สมาธิมียถาภูตญาณทัสสนะเป็นผล มียถาภูตญาณทัสสนะ
เป็นอานิสงส์ ยถาภูตญาณทัสสนะ มีนิพพิทาวิราคะเป็นผล มีนิพพิทาวิราคะเป็น
อานิสงส์ นิพพิทาวิราคะมีวิมุตติญาณทัสสนะเป็นผล มีวิมุตติญาณทัสสนะเป็น
อานิสงส์ ด้วยประการดังนี้ ดูกรอานนท์ ศีลที่เป็นกุศลย่อมถึงอรหัตโดยลำดับ
ด้วยประการดังนี้แล
ทาน ศีล ภาวนา พิจารณาเอาเองว่าไม่ต้องรอว่าต้องทำอะไรก่อน
ครูบาอาจารย์บางรูปสอนว่า ในมุมของทาน ก็บรรลุมรรคผลได้
ก็เลยพอจะเข้าใจ อ่อ ทานมีประโยชน์อย่างไร มันน่าจะเป็นอาการอย่างนี้ละมั้ง
ทานทำให้เกิดปิติ สมาธิก็เป็นผล
ตามที่เคยได้สดับมา
คิดแค่นี้ก็แฮปปี้ดี
ในมุมของผม ก็เป็นมุมเล็กๆประมาณนี้ คิดไม่มาก อกุศลก็เกิดน้อยดี
วันๆอกุศลจะสบช่องแทงขึ้นมาตลอดเวลา ก็เลยไม่อยากให้มันสบช่องมากเกินไป เบื่อหน้ามัน(ฮา)
กฐินในมุมของผม
บุญกฐิน
วัดบ้าน แถวๆบ้าน มีดำริจะจัดสร้างศาลา
ก็ไม่ได้ตั้งข้อรังเกียจว่าเป็นวัดไม่ดัง ไม่ใช่วัดป่า
หรือไม่ไปตั้งข้อรังเกียจว่าจะสร้างอะไรไปทำไมเยอะแยะ ใช้งานคุ้มหรือไม่
ก็ตริตรองไปในทำนองว่า มันคือศาสนสถาน ยิ่งรุ่งเรืองก็ยิ่งดี
ในความเป็นศาสนสถาน ความคุ้มค่ามันวัดกันเป็นตัวเลขไม่ได้
อีกอย่างมันคือประเพณี กุศลเจริญ อกุศลดับลง ไม่มีอะไรเสียหาย
ในงานชาวบ้านก็มากันมาก ชาวบ้านก็มีศรัทธามากแม้ไม่ใช่วัดดัง
พิธีกรก็มีความรู้ใน สุตตะ ดี แจงว่าถวายที่พระรูปใดก็ได้(ในช่วงเวลาที่มีพิธีการ)
ให้ตั้งจิตไปที่สงฆ์ไม่ระบุบุคคล
วัดธรรมกาย มีก็มีกองกฐินกลางมาถวายวัดเล็กทั่วประเทศ
พิธีการก็แจ้งมาให้ชาวบ้าน กระผมก็มองว่าเป็นเรื่องดี ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลังดี(ฮา)
ตัวกระผมเอง ก็รับซองกฐินมาแค่ไม่กี่ซอง
ซองไหนผู้มีศรัทธามีงบประมาณน้อย กระผมก็แอบเติมๆไปเพิ่มในซองให้นิดหน่อย
แล้วก็นำส่งไปสมทบกับกองกลางทั้งหมด
ช่วงระหว่างพิธีการ ก็ใช้สุตตะ ที่เล่าเรียนมาให้มีประโยชน์
รู้ชัดกุศล บุญกริยาที่เกิดขึ้น ปิติเกิดเป็นช่วงๆก็มีสติกำหนดรู้
บางช่วงก็สังเกตุปิติเกิด มีจังหวะสังเกตุจิตที่จู่ๆก็มีสมาธิขึ้นมา คล้ายๆตอนเคยทำสมาธิ
ก็สังเกตุไปว่า เออ ชะรอยคล้ายที่ได้สดับมาใน กิมัตถิยสูตร
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ทาน ศีล ภาวนา พิจารณาเอาเองว่าไม่ต้องรอว่าต้องทำอะไรก่อน
ครูบาอาจารย์บางรูปสอนว่า ในมุมของทาน ก็บรรลุมรรคผลได้
ก็เลยพอจะเข้าใจ อ่อ ทานมีประโยชน์อย่างไร มันน่าจะเป็นอาการอย่างนี้ละมั้ง
ทานทำให้เกิดปิติ สมาธิก็เป็นผล
ตามที่เคยได้สดับมา
คิดแค่นี้ก็แฮปปี้ดี
ในมุมของผม ก็เป็นมุมเล็กๆประมาณนี้ คิดไม่มาก อกุศลก็เกิดน้อยดี
วันๆอกุศลจะสบช่องแทงขึ้นมาตลอดเวลา ก็เลยไม่อยากให้มันสบช่องมากเกินไป เบื่อหน้ามัน(ฮา)
กฐินในมุมของผม