สังโยชน์ กิเลสที่ผูกมัดใจสัตว์, ธรรมที่มัดสัตว์ไว้กับทุกข์ มี ๑๐ อย่าง คือ
       ก. โอรัมภาคิยสังโยชน์ สังโยชน์เบื้องต่ำ ๕ ได้แก่
           ๑. สักกายทิฏฐิ ความเห็นว่าเป็นตัวของตน
           ๒. วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัย
           ๓. สีลัพพตปรามาส ความถือมั่นศีลพรต
           ๔. กามราคะ ความติดใจในกามคุณ
           ๕. ปฏิฆะ ความกระทบกระทั่งในใจ
       ข. อุทธัมภาคิยสังโยชน์ สังโยชน์เบื้องสูง ๕ ได้แก่
           ๖. รูปราคะ ความติดใจในรูปธรรมอันประณีต
           ๗. อรูปราคะ ความติดใจในอรูปธรรม
           ๘. มานะ ความถือว่าตนเป็นนั่นเป็นนี่
           ๙. อุทธัจจะ ความฟุ้งซ่าน
           ๑๐. อวิชชา ความไม่รู้จริง

       พระโสดาบัน ละสังโยชน์ข้อ 1 - 3 ได้
       พระสกิทาคามี ละสังโยขน์ข้อ 1 - 3 ได้ และยังทำสังโยชน์ข้อ 4 และ 5 ให้เบาบางลงด้วย
       พระอนาคามี ละสังโยชน์ข้อ 1 - 5  ได้ทั้งหมด
       พระอรหันต์ ละสังโยชน์ได้หมดทั้ง 10 ข้อ

ส่วน สังโยชน์ ตามแบบคัมภีร์อภิธัม จะแตกต่างกันออกไป รายละเอียดในการละสังโยชน์ แบ่งตามระดับอริยบุคคล แตกต่างกันออกไปสิ้นเชิง
สัญโญชน์ ๑๐ คือ
                          ๑. กามราคสัญโญชน์
                          ๒. ปฏิฆสัญโญชน์
                          ๓. มานสัญโญชน์
                          ๔. ทิฏฐิสัญโญชน์
                          ๕. วิจิกิจฉาสัญโญชน์
                          ๖. สีลัพพตปรามาสสัญโญชน์
                          ๗. ภวราคสัญโญชน์
                          ๘. อิสสาสัญโญชน์
                          ๙. มัจฉริยสัญโญชน์
                          ๑๐. อวิชชาสัญโญชน์
             เหล่านี้เรียกว่า สัญโญชน์ ๑๐