สังโยชน์ (บาลี: samyojana) คือ กิเลสที่ผูกมัดใจสัตว์, ธรรมที่มัดสัตว์ไว้กับทุกข์ หรือกิเลสเครื่องร้อยรัดจิตใจให้จมในวัฏฏะ มี 10 อย่าง คือ
•    ก. โอรัมภาคิยสังโยชน์ สังโยชน์เบื้องต่ำ 5 ได้แก่
•    1. สักกายทิฏฐิ - มีความเห็นว่าร่างกายนี้เป็นของเรา มีความยึดมั่นถือมั่นในระดับหนึ่ง
•    2. วิจิกิจฉา - มีความสงสัยในคุณของพระรัตนตรัย คือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
•    3. สีลัพพตปรามาส - ความถือมั่นศีลพรต โดยสักว่าทำตามๆ กันไปอย่างงมงาย เห็นว่าจะบริสุทธิ์หลุดพ้นได้เพียงด้วยศีลและวัตร หรือนำศีลและพรตไปใช้เพื่อเหตุผลอื่น ไม่ใช่เพื่อเป็นปัจจัยแก่การสิ้นกิเลส เช่นการถือศีลเพื่อเอาไว้ข่มไว้ด่าคนอื่น การถือศีลเพราะอยากได้ลาภสักการะเป็นต้น ซึ่งรวมถึงความเชื่อถือในพิธีกรรมที่งมงายด้วย
•    4. กามราคะ - มีความติดใจในกามคุณ
•    5. ปฏิฆะ - มีความกระทบกระทั่งในใจ
•    ข. อุทธัมภาคิยสังโยชน์ สังโยชน์เบื้องสูง 5 ได้แก่
•    6. รูปราคะ - มีความติดใจในวัตถุหรือรูปฌาน
•    7. อรูปราคะ - มีความติดใจในอรูปฌานหรือความพอใจในนามธรรมทั้งหลาย
•    8. มานะ - มีความยึดมั่นถือมั่นในตัวตนหรือคุณสมบัติของตน
•    9. อุทธัจจะ - มีความฟุ้งซ่าน
•    10. อวิชชา - มีความไม่รู้จริง
พระโสดาบัน ละสังโยชน์ 3 ข้อต้นได้คือ หมดสักกายทิฏฐิ,วิจิกิจฉาและสีลัพพตปรามาส
พระสกทาคามี ทำสังโยชน์ข้อ 4 และ 5 คือ กามราคะและปฏิฆะ ให้เบาบางลงด้วย
พระอนาคามี ละสังโยชน์ 5 ข้อแรกได้หมด
พระอรหันต์ ละสังโยชน์ทั้ง 10 ข้อ

พิจารณาตามหลักสังโยชน์ ๑๐ โสดาบันมีกามราคะ ปฏิฆะ และไม่น่าจะได้ฤทธิ์โลกีย์ เพราะมีกาม แต่เคยได้ฟังมา (จนลืมเลือน) พระอนุรุทธะ ได้ตาทิพย์ครั้งเป็นโสดาบัน  กรณี ดร. สนอง วรอุไร ก็ประกาศว่าตนเป็นโสดาบัน และได้โลกียญาณ แต่ดร.ทางวิทยาศาสตร์ท่านนี้ ลดความน่าเชื่อหลังกรณีเณรคำ
ดู  https://www.youtube.com/watch?v=aPbPU0DStf4
https://www.youtube.com/watch?v=8Dn4dUSuYJY