ผมอยากจะบอกก่อนว่าผมเป็นเด็กอายุ14คนนึงที่มีอารมณ์2ด้าน ด้านแรกจะเป็นตอนอยู่กับครอบครัวหรือในสังคมผมจะเป็นคนร่าเริงมีรอยยิ้มตลอดเวลา
ด้าน2คือตอนที่ผมอยู่คนเดียวผมจะอยากร้องไห้แบบไม่มีเหตุผลและจะรู้สึกทรมานมาก
ปกติตั้งแต่เด็กที่บ้านจะไม่ปล่อยให้ผมอยู่บ้านคนเดียวเพราะเป็นห่วงผมจะต้องตามไปไหนทุกครั้งจนช่วงหลังๆมีโควิดผมต้องเรียนอยู่บ้านที่บ้านจึงให้ผมอยู่บ้านคนเดียวจนกว่าที่บ้านจะกลับมาตอน4-5โมงหลังจากนั้นผมเริ่มมีอาการไม่อยากเข้าสังคมเวลามีคนมาเล่นด้วยผมก็จะเล่นไม่ไม่นานและผมก็ชอบเก็บตัวอยู่ในบ้านวันนึงผมต้องไปธุระกับแม่ในเมืองทั้งวันและในตอนเย็นผมก็คิดอะไรไปเรื่อยจนผมรู้สึกกดดันมาก(ผมจำไม่ได้เลยว่าคิดเรื่องอะไร)แล้วผมก็อยากร้องไห้ ผมร้องไห้จนมือและเท้าชาหายใจไม่ทันใจสั่นผมเป็นอะไรหรอครับ
และจะบอกว่าตอนช่วงที่ผมเริ่มโตผมมีปัญหากับญาติผมคือเด็กทะเลาะกันอะครับและตอนนั้นผมก็เริ่มมีอารมณ์ฉุนเฉียวแต่ครั้งนั้นคือผมไม่ผิดผมเลยไม่ยอมขอโทษและโกรธน้องคนนั้นมากๆผมรู้ว่าถึงผมไม่ผิดก็ควรยอมน้องเพราะน้องเด็กกว่าผม(3ปี)และพอป้าของน้องรู้ว่าผมทะเลาะกันจึงมาเคลียแต่ก็จบไม่สวยเขาด่าผมทั้งที่ไม่ถามว่าเป็นเพราะอะไรถึงทะเลาะกันหลังจากตอนนั้นผมก็ไม่พูดกับเขาอีกเลยและผมก็มีความคิดอยากฆ่าตัวตายแต่ผมกลัวจึงเปลี่ยนความคิดอยากฆ่าป้าคนนั้นแทนประมาณถ้าผมย้อยกลับไปผมอยากเอามีดไล่ฟันเขาจนถึงตอนนี้ผมก็ยังคิดจนตอนนี้ผมรู้สึกแย่มากๆและสุขภาพของผมก็แย่ลงมากเหมือนกันผมควรทำยังไงดีครับแล้วผมเป็นโรคอะไรหรอครับ