คือเราเป็นคนที่ ร่าเริง ยิ้มเก่ง ออกกวนๆ ขี้เล่น ประมาณนี้แหละ แต่บางครั้งเราก็มีอารมณ์เศร้า เสียใจ ท้อ เหนื่อยใจ เครียด อยากฆ่าตัวตาย เรามีอาการแบบนี้มาตั้งแต่ยังเด็ก ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราอยู่อนุบาล กำลังจะขึ้นป.1 เราเริ่มคิดว่า เราต้องอ่านหนังสือไม่ออกเหมือนเพื่อนแน่ๆ พอขึ้นมาป.1มันก็เป็นอย่างที่เราคิด แล้วนับจากนั้น...เราก็ไม่เคยคิดมากอีก และขึ้นมาป.4 ป.5 ป.6 เราเริ่มคิดมาก เก็บตัว มีปัญหา พ่อติดเหล้า แม่ก็เหมือนจะเงียบๆ บางครั้งต้องทนฟังพ่อกับแม่ทะเลาะกัน บางครั้งพ่อก็ให้เราออกไปคุยถามนั้นถามนี้ ใช้อารมณ์กับเรา ตบหัว ด่า ขึ้นเสียง และเป็นแบบนี้มาประจำ แล้วเราก็เริ่มเป็นเด็กเงียบๆ ซึม เศร้า เครียด ทำร้ายตัวเอง ในช่วงที่พ่อเมา พ่อก็เอาอารมณ์มาลงที่เรา ชอบด่า ชอบตบหัว ชอบว่าเราโง่😓 ชอบใช้อารมณ์ต่างๆนาๆกับเรา จนเรามีปมในใจกับเรื่องแบบนี้มาตลอด เราเริ่มเก็บตัว เศร้า เครียด ทำร้ายตัวเอง และมีปัญหาทางอารมณ์มากขึ้น บางครั้งก็ร่าเริง บางครั้งก็เศร้า เราแยกตัวออกมาจากครอบครัว เริ่มทนอยู่คนเดียว บางครั้งในครอบครัวก็บอกว่าเราบ้า เวลาไปไหนมาไหน เราก็ไม่ได้ไปไกลอะไร พ่อก็โทรตาม และก็มีปากเสียงกันตลอด เราเริ่มเก็บความรู้สึก เราควรแก้ไขมันยังไง เราจะเป็นเด็กมีปัญหามั้ย เราจะเป็นไบโพล่าร์หรือโรคซึมเศร้ารึเปล่า😓