ผมขอมาเล่าความอัดอั้นในใจก่อนจะเข้ารับรักษาจิตเวชครับ
ปัจจุบันอายุ 20 ปี
เริ่มเลยครับ
ผมเกิดมาเป็นเด็กที่เรียกได้ว่าร่าเริงมากครับ ชอบเต้นชอบร้องเพลงตั้งแต่เด็กเล็กๆ
ตอนนั้นพ่อกับแม่ยังไม่เลิกกัน ตั้งแต่มีช่วงที่เลิกกัน พ่อผมเจ้าชู้ และมักมีปัญหากับแม่บ่อยๆ
อยู่วันนึงพ่อเริ่มทุบตีแม่ ต่อหน้าลูก แม่ร้องไห้และทำร้ายร่างกายตัวเองต่อ ต่อหน้าผม ตอนอายุได้แค่ 4-5 ขวบ
เวลาแม่ทำร้ายร่างกาย แม่จะดูน่ากลัวมากเหมือนผีเข้า และนั้นคือสิ่งที่กระทบกระเทือนจิตใจของผม
แม่ชอบเอามือทุบตบหัวตัวเองแรงๆ ให้ผมดู บ่อยครั้ง 
บางครั้งคุมอารมณ์ไม่อยู่ แก้ผ้าตัวเองจนเปลือยหมด แล้วทำร้ายตัวเองต่อ
แต่เด็กอายุแค่นั้น ต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ 
เด็กคนอื่นๆที่พ่อแม่อยากให้นอนเร็วๆเพื่อจะให้ลูกได้เติบโต
แต่สำหรับผมแม่ชอบกลับบ้านมาดึกๆ แล้วทำให้ผมตื่นนอนกลางดึกทุกครั้ง
เวลาผมบอกว่านอนไม่หลับ แม่ก็จะโมโหมากขึ้นและโวยวาย
ผมต้องนอนน้อยหรือไม่ได้นอนทุกคืน ไปโรงเรียน

หลังจากเกิดเรื่องแบบนี้ ผมเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจากเมื่อก่อน
ผมมีความคิดอยากทำร้ายแม่แต่ไม่เคยทำจริงๆ ได้แต่คิดจิตนการ ว่าเรากำลังฆาตกรแม่
คิดแบบนี้จบ ก็จะกลับมาคิดใหม่ ในความคิดที่โหดกว่าเดิม

ผมกลายเป็นคนรสนิยมทางเพศไม่ปกติ เพราะเห็นสิ่งที่แม่ทำให้ตอนเด็ก
แก้ผ้าแล้วทำร้ายตัวเองให้ดูตอนเราอายุแค่ 7 ขวบ แล้วผมเป็นเด็กผู้ชายด้วย
ช่วงมีแฟนผมมีอะไรกับแฟนแล้วแฟนขอบอกเลิก เพราะรสนิยมทางเพศที่รุนแรงเกินไป
รสนิยมทางเพศที่รุนแรงขอไม่เล่าเพิ่มนะครับกลัวโดนแบน

ทุกวันนี้ออกจากบ้านมาแล้วครับออกมาเช่าอยู่หางานทำ
แต่เมื่อกลับบ้านไปทุกครั้งอาการเดิมๆก็จะกลับมา
และตอนนี้กำลังจะไปรักษาจิตเวชครับ