อยากขอคำแนะนำถ้ามีคนเห็นข้อความนี้นะคะ เรามีอาการซึมๆไม่อยากเข้าสังคมค่ะ หมดไฟในการทำงานแบบไม่อยากขึ้นมาทำเลย ไม่มีอารมณ์ขึ้นมาจัดการกับปัญหาแม้จะเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม อ่อนไหวและร้องไห้บ่อยค่ะ อารมณ์เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา แม้จะพยายามกระตุ้นตัวเองแต่ก็ไม่ดีขึ้นเลยค่ะ

พยายามคิดแก้ไข ดึงความคิดดึงตัวเองออกมาจากอารมณ์หดหู่แล้วค่ะแต่สุดท้ายก็กลับไปเป็นแบบเดิมอีกแถมมีอาการต่อต้านความคิดตัวเองด้วยแบบว่าคิดในเชิงบวกขึ้นมาว่าพยายามอีกนิดถ้าทำสำเร็จมันจะดีขึ้น แต่อีกใจก็ รส. ว่าไม่ว่าจะผลลัพธ์แบบไหนสุดท้ายก็ไม่ต่างกันอยู่ดี

แล้วก็มีอาการตื้อๆ คิดอะไรไม่ออก มีความคิดอยากตายทุกวันเลยค่ะ วันไหนเครียดมากๆก็จะหมกมุ่น ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีความคิดทำร้ายตัวเองเลย(เคยพยายามฆ่าตัวตายเมื่อ 4-5 ปีก่อนแต่ตอนนั้นวิธีมันโง่และก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น) แต่ตอนนี้มีความคิดอย่างกรีดแขนกรีดคอตัวเองขึ้นมาค่ะ

นอกจากนั้นก็ รส. ว่าเวลานอนไม่ค่อยดีค่ะหวงเวลาการใช้ชีวิตเหมือนไม่อยากให้เสียเวลาไปเปล่าๆทำให้นอนน้อยนอนดึก ต้องทำอะไรสักอย่างจนกว่าจะทนไม่ไหวจริงๆถึงจะนอน

คือเราไม่รู้ว่าอยู่ในระดับขั้นไหนจริงๆก็ รส. เหมือนจะไม่ค่อยมีอะไรพูด จะพบนักจิตวิทยา และจะไปพบจิตแพทย์ในอนาคตแต่ด้วยตอนนี้ยังไม่สะดวกไปทันที แต่ความ รส. มันหดหู่มากเลยค่ะงานโปรเจคก็รุมเร้าเลยอยากได้วิธีที่ไม่ต้องทรมานจากความคิดการดิ้นรนพวกนี้อะค่ะ มันเหมือนตีกับตัวเองตลอดเวลา

รับมือกับตัวเองไม่ถูกรู้สึกว่าก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยหนิแต่ทำไมมันถึงได้มีปัญหากับการใช้ชีวิตนักอะไรแบบนี้อะค่ะ

ปล. รส. ย่อมาจากรู้สึกนะคะ