เรารู้สึกไม่มีความสุข รู้สึกเหนื่อย อยากอยู่เฉยๆ เงียบๆ อารมณ์ฉุนเฉียวหงุดหงิดโมโหง่ายโกรธง่ายพอได้ยินหรือได้ฟังใครพูดถึงเราในทางที่ไม่ดีทำให้รู้สึกแย่จะเก็บมาคิดมาย้ำกับตัวเองเสมอ (มีคิดไม่ดีกับคนว่าให้บ้าง) อึดอัดอยากทำอะไรไปไหนก็รู้สึกลำบากใจคิดมากคิดเยอะจนปวดหัว อยู่ๆ ก็ร้องไห้มาซะดื้อๆ บางครั้งอยู่ที่ทำงานก็ร่าเริงหัวเราะเสียงดังจนโดนหัวหน้าว่าใส่ พอกลับมาบ้านนิ่งขรึมเงียบเก็บอาการฝืนยิ้ม มันหลากหลายอารมณ์มันเยอะจนรำคาญตัวเองไปหมด โดนจากที่ทำงานแล้วกลับบ้านมาอยากพักผ่อนอยากอยู่เฉยๆ ก็จำเป็นต้องฝืนทำทุกอย่างที่ตัวเองไม่อยากจะทำเพราะทุกครั้งที่ไม่ทำจะโดนว่าโดนบ่นตลอด  และขนาดพิมพ์ตอนนี้ยังรู้สึกหงุดหงิดเพราะบางคนคิดว่าการระบายก็คือการได้เขียนได้พิมพ์อะไรแบบนี้แต่ ก็ไม่ใช่ทุกครั้งเสมอไป แล้วแต่ช่วงของอารมณ์ที่เกิดขึ้นแต่ละเวลาอีกด้วย