ปกติพ่อหนูเป็นคนโมโหร้ายแล้วทุกทีที่โมโหก็จะ
แบบใช้แต่อารมณ์หนูก็ไม่รู้ทำไงต่อทุกทีที่โมโหก็จะใส่อารมณ์ ทำลายข้าวของ จะต่อว่าทั้งๆที่ไม่ได้ผิดอะไร แม่ก็เป็นคน เฉยๆ ก็ไม่ได้สนใจพ่อเวลาที่พ่อโมโหก็จะเงียบ ไม่สนใจคือแม่เป็นคน แบบไม่ค่อยสนใจอะไร พอพ่อโมโหจะชอบด่าๆๆแต่หนู พอพ่อไม่พอใจอะไรก็บ่นๆๆอย่างเดียว พอเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆก็เริ่มไม่ไหวแล้ว หนูก็เลยบอกพ่อไปตรงๆ แต่พ่อก็ไม่พอใจพอหนูโกรธหรือหนูร้องไห้พ่อก็จะด่าหนู ร้องไห้เป็นเด็กไปได้พูดแค่นี้ก็โกรธ พ่อก็จะบอกแบบนี้ พอเป็นแบบนี้แล้วหนูก็ไม่สามารถไปไหนได้ไงหนูไม่อยากเจอหน้าพ่อหนูก็ไปไหนไม่ได้ จะแอบร้องก็ไม่ได้พอหนูโกรธก็ไม่อยากคุยกับใครอยากอยู่คนเดียวแต่ถ้าพ่อรู้พ่อจะด่าหนู คืออยากออกจากบ้านไปอยู่คนเดียวสักพักก็ไม่รู้จะออกไปไหนจะไปบ้านเพื่อนก็ไม่ได้พอเป็นแบบนี้แล้วเวลาหนู อารมณ์เสียหรือว่ารู้สึกไม่ดี หนูก็จะเข้าไปในโลก จินตนาการ คุยกับเพื่อนในจินตนาการของหนู พวกเขา 2 คนเป็นเพื่อนที่ดี เวลาจะจินตนาการหนูจะนั่งอยู่ที่ไหน สักที่ในบ้าน ที่ที่พ่อแม่ไม่ค่อยเดินผ่านหรือเข้าไป หนูชอบคิด และจินตนาการว่า หนูกำลังเฉือนพ่อหรือคนที่หนูโมโหอยู่หนูเคยคิดที่จะฆ่าตัวตาย แต่มันก็ไม่สำเร็จ หนูคิดไม่ออกว่าจะฆ่าตัวตายยังไงดีพอเป็นแบบนี้
แล้วหนูควรทำไรต่อไปดี จะบอกพ่อแม่ก็ไม่กล้าพอ
เดี๋ยวพ่อแม่ด่า หรือไม่ก็โดนเมินใส่ หนูควรทำไงต่อดี
พ่อไม่เคยฟังเหตุผลหนูควรทำไงต่อหรือพูดยังไงหนู
ควรหนีออกจากบ้านมั้ยช่วยให้คำตอบหนูหน่อย

(ถ้าหนูเขียนผิดหรืออธิบายไม่เข้าใจต้องขออภัย)