ฉันถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคไบโพล่าร์ตั้งแต่ต้นปีรักษาด้วยการกินยามาตลอดแต่ทุกอย่างต้องใช้เวลา ฉันทุกข์ทรมานกับอารมณ์สวิงขึ้นๆลงๆเวลาครึกครื้นก็ออกเที่ยวตจว.ใช้ตังค์สุรุ่ยสุร่ายไม่รู้จักหยุดหย่อนแต่ก็ไม่รู้จะห้ามหรือจัดการกับตัวเองยังไงใครว่าก็ไม่ฟัง พอบทจะเศร้าก็เศร้าจนสุดขีด ตัดพ้อตัวเอง มีแต่ความคิดลบ ไม่ออกไปไหน ไม่อยากพบเจอผู้คน ชีวิตไม่มีอะไรนอกจากอยู่ไปวันๆเข้าออกแต่บ้านกับรพ.เคยรับจ๊อบขับแพนด้าขับได้ไม่เท่าไหร่ก็เอารถไปล้มได้เจ็บมาอีกจนที่บ้านไม่อยากให้ขับ รับพาร์ทไทม์ที่โฮมโปรบ้างเดือนละครั้ง2ครั้ง แต่หลักๆแล้วคือไม่สามารถกลับไปทำงานเป็นชิ้นเป็นอันหรือใช้ชีวิตปกติได้อีก เข้าออกรพ.เป็นบ้านหลังที่2รู้สึกตัวเองเป็นคนไม่มีค่าอะไรเหมือนหายใจทิ้งไปวันๆ ทุกอย่างว่างเปล่า เหมือนตัวคนเดียวในโลกทั้งที่มีครอบครัวจนบ้างครั้งก็ขี้เกียจจะอยู่อยากจะตายๆให้มันพ้นๆไปแต่ทำไมเวลาป่วยมันทรมานอยู่แค่กระเสาะกระแสะไม่ตายให้มันพ้นความทุกข์นี้ไปซักทีนะ อยากรู้ว่าคนที่เป็นโรคนี้เหมือนกันจะทุกข์ทรมานแบบฉันตอนนี้หรือเปล่า