หลังจากที่แท้งลูกครั้งที่ 2 ไปเรียบร้อย อีกไม่กี่วันข้างหน้า ก็จะเป็นวันครบกำหนดที่จะสามารถกลับมาท้องได้อีกครั้ง แต่กลับรู้สึกไม่อยากที่จะกลับมาท้องอีก ทั้งๆที่เราก็รักเด็กมาก ไม่ได้ขี้เกียจที่จะเลี้ยงลูก จริงๆก็อยากจะมีลูกสักคนเหมือนกัน แต่เราไม่มีความสุขกับความไม่เอาใจใส่ การไม่ใส่ใจของสามี
    เรามีสัตว์เลี้ยง เลี้ยงแมวหลายตัว เลี้ยงเป็นลูกเลย สามีก็รักแมว เล่นกับแมว อุ้มแมว กอดหอมแมวดี แต่กลับไม่เคยช่วยดูแลเรื่องอื่นๆเลย เช่น เก็บอึแมว เช็ดอ้วก อาบน้ำ เช็ดหู เช็ดตา ให้ข้าว แค่ให้เปลี่ยนน้ำแมวก็ยังไม่ทำ เลยทำให้รู้สึกลึกๆมาตลอดว่าเค้าขาดคุณสมบัติของการเป็นพ่อรึป่าว วันนึ่งที่เรามีลูกจริงๆ เค้าจะช่วยเราเลี้ยงลูกไหม มันจะเป็นเหมือนที่เราเลี้ยงแมวรึป่าว ถึงแม้เค้าอยากจะมีลูก แต่เรากลัวว่าภาระทั้งหมดเกี่ยวกับลูกจะมาตกอยู่ที่เรา เค้าจะไม่ช่วยเรา จึงทำให้เราไม่อยากจะมีลูก กังวลในเรื่องของอนาคต
     การท้องทั้ง 2 ครั้งที่ผ่านมาก็เช่นกัน เราแพ้ท้องทั้ง 2 ครั้ง เราจะง่วงนอนตลอด นอนเก่ง กินข้าวได้บ้าง ไม่ได้บ้าง และที่สำคัญเราอาเจียนบ่อย มีอาการกรดไหลย้อน เป็นในตอนกลางคืนก่อนจะนอน เวียนหัวตลอด มันเป็นความทรมานที่ไม่มีใครช่วยเราได้เลย แล้วสามีเราก็ไม่เคยสนใจ ไม่ลุกมาดูเราตอนเราอ้วก ไม่เคยลูบหลังเราสักครั้ง ไม่เคยถามว่าเราเป็นยัง เวลาที่เรานอนมากๆก็ว่าเราไม่ทำอะไร เค้าไปต้มมาม่ามากินในห้องนอน เค้าจะว่า ว่าจะเหม็นอะไรนักหนา จะกินอะไรก็เหม็นหมด จะให้ไปกินที่ไหน, วันๆไม่คิดจะทำอะไรบ้างเลยไง นอนทั้งวัน, เมียกู ไม่คิดจะช่วยอะไรบ้างเลย, เราฟังเสียงหัวใจลูกเค้าก็จะว่า "เธอทำอะไรของเธอ" ด้วยอารมณ์ลำคาน เราฟังอยู่นาน เกือบ 30 นาที เลยถามกลับไปว่า "เธอลำคานหรอ" คำตอบที่ได้คือความเงียบ เลยเก็บอุปกรณ์ทันที, เวลาเราเล่นมุก พูดตลกๆ พูดเล่น จะพูดกลับมาว่า "ปัญญาอ่อน", ตอนที่ไปกินหมู่จุ่มกัน อยู่ดีๆก็ลุกขึ้น สบัดขา เราก็ถามว่าเป็นไร เค้าตอบว่า เส้นยึด เราบอก "เธอเต้นสิจะได้หาย 555" ตอบกลับมาว่า "ปัญญาอ่อน"เค้าจะขี้หงุดหงิดมาก เหมือนอารมเสียตลอด
     ด้วยเหตุผลทั้งหมดที่ว่ามา ทำให้ไม่อยากที่จะท้องอีก เพราะระหว่างที่เราท้อง เราไม่มีความสุขเลย ทั้งไม่สบายกาย ทรมานกับอาการแพ้ท้อง แล้วยังต้องน้อยใจกับการที่ผัวไม่สนใจไม่ใส่ใจ ต้องมาเสียใจบ่อยๆกับคำพูดและการกระทำของเค้า ไหนจะความกังวนใจในอนาคตเรื่องความลำบาก เหนื่อยยากในการเลี้ยงลูก ถ้าแฟนเอาแต่นอนเล่นโทรศัพท์ แต่เราต้องเลี้ยงลูก ป้อนข้าว ป้อนน้ำ ให้นม ซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน เลี้ยงแมว คนเดียวทั้งหมด และยังต้องออกหาเงินนอกบ้านอีก เรากลัวว่าเราจะเสียใจกับเหตุการในชีวืตประจำวันบ่อยๆจนรับไม่ไหว ไม่มีความสุข ทนทุกข์ทรมาน จนสุดท้ายอาจจะต้องแตกหักกันขึ้นมาจริงๆ
     แม้กระทั่ง ตอนที่เราแท้ง เลือดออกตลอด ปวดท้องมากขึ้นเรื่อยๆคิดว่าคงเหมือนจะคลอดลูก ตั้งแต่ 5 ทุ่ม เราลุกเดินเข้าออกห้องน้ำเป็น 10 รอบ ตลอดคืน แฟนก็ไม่เคยลุกขึ้นมาดูสักครั้ง เราปวดท้องทุก 5 นาที เป็น 4 นาที เป็นทุก 3 นาที เราปลุกเค้าให้พาไปหาหมอ เค้าก็ไม่ตื่น จนเกือบเช้า ฟ้าเริ่มสว่าง อาการปวดท้องดีขึ้น เราปลุกเค้าอีกรอบให้อาบน้ำพาเราไปหาหมอ เราล้มตัวลงนอนบนเตียง แล้วก็หลับไป รู้สึกตัวอีกที่ 7 โมง ลูกเราก็หลุดออกมา ตอนเราลุกไปเข้าห้องน้ำ จน 8 โมงเช้าถึงได้ไปโรงพยาบาล หมอก็บอกว่าเราแท้งสมบรูณ์ออกหมดไม่ต้องขูดมดลูก😢
   เราควนจะสื่อสาร หรือบอกกับแฟนเรายังไง ทุกครั้งที่พยายามจะพูดจะคุยกัน เค้าก็จะเงียบใส่เราตลอด เราพูดไปเป็นประโยคบอกเล่า เค้าก็เล่นโทรศัพท์อต่เหมือนฟัง พอเราพูดจบเค้าก็เงียบ พอเป็นประโยคคำถาม เค้าก็ตอบกลับมาเป็นความเงียบเหมือนเดิม เราไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้เค้าคิดอะไรอยู่ เพราะไม่เคยพูด ไม่เคยบอกความรู้สึกของตัวเอง เราพูดอะไรไป ก็ได้แต่ความเงียบอย่างเดียว
   แต่ในเรื่องอื่นๆเค้าดีมาก ตามใจเราตลอด เราทำอะไร กินอะไร ไปไหน เค้าก็มักจะไม่เคยขัดใจ เค้าทำงานหาเงินได้ก็ยกให้เราบริหารจัดการทั้งหมด บุหรี่เราขอให้เค้าเลิกเค้าก็เลิกแล้ว เรื่องดื่มแอลถ้าเราไม่อนุญาติเค้าก็ไม่ได้ดื่มเลย เราอยู่กับเค้า 2 คน เรามีความสุขดี เรารับได้กับข้อเสียที่เค้ามี และมีความสุขกับข้อดูของเค้า แต่ถ้าจะมีลูกสักคนเราไม่เเน่ใจว่าเราจะโอเค แล้วรับได้ และถ้าต้องเลิกกัน ขึ้นมาจริงๆ แล้วไหนลูกอีก ทุกอย่างมันจะยากวุ่นวาย ปัญหามากมายอีกล้านแปด 
    ทุกคนช่วยเราคิด ช่วยเตือนสติ ช่วยให้คำแนะนำเราหน่อย ว่าเราควรจะคิดเห็นกับเรื่องยังไง
    ** ขออภัยหากพิมพ์ **