นี่เป็นเพียงส่วนนึงของเรื่องราวเธอและฉัน จากคืนนั้นที่นอนกอดฉันรับรู้ถึงไออุ่นของร่างกายเราทั้งคู่พร้อมกับ บทสนทนาหลังจากพูดเรื่องทุกข์ใจของฉันทำให้ฉันร้องไห้ได้โดยไม่อาย เธอบอกกับฉันว่า " ฉันเป็นเพียงผู้หญิงคนนึงที่รักเธอและฉันรักที่เธอมีความสุขและฉันนั้นจะเป็นที่พักพิงในยามที่เธอเศร้าและเสียใจ ฉันพร้อมที่จะมุงหลังคาถ้าเธอเปียก ฉันรักเธอถึงแม้ว่าฉันไม่รู้ในใจเธอคิดเช่นไร "เพียงจบประโยคนั้นที่เธอพูด มันทำให้ฉันได้แต่คิดว่า โห่ ใจเธอกว้างเหมือนมหาสมุทรจัง ขนาดที่ฉันทรมานใจนักแต่เธอกับรับมันได้ดีอย่างเหลือเชื่อ ฉันสับสนเหมือนกิ่งไม้ที่พันกันไม่รู้จบ ฉันรู้สึกเหมือนปีศาจที่พร้อมพราก ความสุขไปจากเธอ ทำไมกัน…นั้นเป็นเพียงคำเดียวที่นึกได้ ทำไมกันเธอถึงดีกับฉันขนาดนี้ทำไมกันเธอถึงเป็นแสงสว่างได้ไม่มีดับ แต่กับฉันเหมือนความมืดมน หากไร้เธอฉันคงไร้แสงสว่าง ฉันได้แต่หวังว่า จะเป็นคนที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง สุดท้ายฉันอาจจะ…..ปล่อยเธอไป