คือเราจำได้ตั้งแต่เราประมาณ12-14ปี คือเราจะเก็บคำพูดทุกคนมาคิดมากที่สุด ร้องไห้จะตาย กลัวคนอื่นไม่ถูกใจ จิตใจอ่อนไหวมากถึงมากที่สุด  ระหว่างโตมาทุกคนก็จะบอก เตือนเราเสมอว่าอย่าเครียด คิดมากเกินไป แต่เราก็ห้ามมันไม่ได้ เราแก้ไขนิสัยตัวเองไม่ได้เลย พยายามฝืนไม่คิดแต่ก็ทำไม่ได้ ปล่อยให้มันเป็นนิสัยจนมาอายุ18 คือปัจจุบัน เวลาเครียด คิดมากกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ น้อยใจ ก็ร้องไห้จะเป็นจะตายอยู่ในห้องคนเดียว ทรมานมากๆเลย อยากไปหาหมอ แต่คนรอบข้างก็จะมาแนะนำว่าไม่ต้องไป เรื่องพวกนี้มันรักษาได้ด้วยตัวเราเอง แต่เราทำมันไม่ได้เลย ล่าสุด เราเสียใจที่ทะเลาะกับพี่ชาย เราร้องไห้ เก็บคำพูดพี่มาคิด แล้วเผลอทำร้ายตัวเองไปด้วยกรรไกรจนแขนเป็นแผล  (ตอนทำมันจะรู้สึกไม่เจ็บเลย เหมือนมันช่วยบรรเทาอารมณ์เราให้เย็นลงได้) มีใครพอจะแนะนำวิธีทำให้เราเบิกจากนิสัยนี้ได้ไหม เราทรมานจริงๆ มันทำให้ชีวิตไม่มีความสุขเลย เราเหนื่อย😭😭😭😭
เราขอสาเหตุที่เราเป็น แล้ววิธีแก้ไขมันนะคะ

รับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ