เราทำงานด้านสินเชื่อในหน่วยงานรัฐ ตอนนี้มีปัญหากับฝ่ายกฎหมาย เนื่องจากเราต้องติดต่อทำธุรกรรม/ข้อตกลงกับหน่วยงานภายนอก ซึ่งหน่วยงานเราจะมีเอกสารที่ระบุถึงเงื่อนไขข้อตกลงในการทำธุรกรรมไว้แล้ว เอกสารนี้ทำขึ้นโดยฝ่ายกฎหมาย แต่บางครั้งการทำข้อตกลงร่วมกัน ก็จะมีประเด็นบางอย่างที่ทางเราไม่สามารถตัดสินใจได้ เช่น หน่วยงานภายนอกไม่เห็นด้วยกับเงื่อนไขข้อตกลงของเรา แต่เขายังต้องการทำธุรกรรมกับเราอยู่ จึงมีการขอแก้ไขเงื่อนไขบางอย่าง ซึ่งทางเราไม่มีอำนาจตัดสินใจว่าจะให้หน่วยงานอื่นปรับแก้ไขข้อตกลงได้หรือไม่ จึงจำเป็นต้องส่งเรื่องให้ฝ่ายกฎหมายพิจารณาให้ (ยกเว้นเรื่องเงิน ฝ่ายเราตัดสินใจได้ แต่ส่วนใหญ่จะขอปรับแก้เรื่องอื่นที่ไม่ใช่เงิน)

ปัญหาคือ ฝ่ายกฎหมายของหน่วยงานเราไม่เคยต้องทำหน้าที่พิจารณาเรื่องปรับแก้ไขข้อตกลงนี้ เพราะที่ผ่านมางานสินเชื่อไม่ค่อยถูกให้ความสำคัญ คนเก่าๆ ที่ทำงานนี้จะไม่ยอมให้หน่วยงานอื่นแก้ไขข้อตกลง ถ้าไม่เห็นด้วยกับเงื่อนไขของหน่วยงานเราก็ไม่ต้องทำธุรกรรมร่วมกัน แต่ต่อมาหน่วยงานเรามีการปรับโครงสร้าง และตั้งฝ่ายงานใหม่ขึ้นมา ก็คือฝ่ายที่เราอยู่ตอนนี้ ซึ่งฝ่ายเราต้องรับงานสินเชื่อมาทำต่อ และกลายเป็นงานหลักของฝ่าย ถูกให้ความสำคัญมากขึ้น หัวหน้าเรามีแนวคิดต่างจากคนทำคนก่อนๆ คือเขาเห็นว่างานสินเชื่อมีผลประโยชน์ต่อทั้ง 2 ฝ่าย ถ้าหน่วยงานอื่นไม่ทำธุรกรรมกับหน่วยงานเรา พนักงานหน่วยงานเราก็คงตกงานกันหลายคน ดังนั้นจึงยอมให้หน่วยงานอื่นขอปรับแก้เงื่อนไขข้อตกลงร่วมกันได้ แต่ว่าจะต้องให้ฝ่ายกฎหมายพิจารณาก่อน

ทีนี้พอเราส่งเรื่องให้ฝ่ายกฎหมายพิจารณา ฝ่ายกฎหมายก็ไม่ยอมทำให้เรา เขาอ้างว่าเขามีงานเยอะ ยังไม่ว่างทำส่วนของเราให้ เขานิ่งเฉยและดองงานเราไว้เป็นเดือนๆ ในขณะที่เราก็โดนหน่วยงานภายนอกเร่งงานเหมือนกัน เพราะเขาก็รอทำธุรกรรมกับหน่วยงานเราอยู่ แต่เรื่องมันติดอยู่ที่ฝ่ายกฎหมายของเรา ทีนี้เราก็จำเป็นต้องคอยเร่งงานจากฝ่ายกฎหมายบ่อยๆ ทั้งโทรตาม ทั้งทำหนังสือตาม (หัวหน้าสั่งให้เราคอยตาม และบางครั้งหัวหน้าก็ช่วยตามด้วย) ซึ่งพอเราตามงานฝ่ายกฎหมายทีไร ก็ได้คำตอบเดิมตลอด คือเขายังไม่ได้พิจารณาให้ ยังไม่ว่าง และไม่สามารถบอกได้ว่าจะทำให้เสร็จประมาณเมื่อไหร่

ทีนี้พอเราตามบ่อยๆ เข้า ในที่สุดเราก็โดนฝ่ายกฎหมายโวยวายกลับมา เขาหาว่าฝ่ายเราไม่ยอมทำอะไรเลย เอาแต่โยนงานไปให้เขาทำ ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องพิจารณาอะไรให้ อ้างว่ากลัวจะเผลอไปพิจารณาส่วนที่เกี่ยวข้องกับงานเรา เดี๋ยวจะกลายเป็นก้าวก่ายงานเรา ซึ่งเราก็อธิบายไปว่าทางฝ่ายเรามีหน้าที่พิจารณาแค่เรื่องที่เกี่ยวกับเงิน และก็ได้พิจารณาไปแล้ว ส่วนเรื่องเงื่อนไขอื่นๆ ต้องเป็นฝ่ายกฎหมายพิจารณา ทางฝ่ายกฎหมายก็พยายามโบ้ยงาน จะบอกให้เราไปหารือกับส่วนงานอื่นๆ (ซึ่งจริงๆมันเป็นงานของเขา) และยังบอกให้เรา list ประเด็นที่ต้องการให้เขาพิจารณาให้เขาด้วย ทั้งๆที่เราส่งเอกสารทั้งหมดไปให้เขาแล้ว เขาควรจะอ่านเองคิดเองไหม ในเมื่อเขารู้กฎหมายมากกว่าเรา เราอยากด่าเขากลับมากเลยว่า...ทำไมมุงไม่รู้จักหน้าที่ของตัวเอง...แต่เราก็ไม่ด่า เราพยายามพูดจาดีๆตอบ และจบท้ายด้วยการบอกเขาว่าถ้าเขาติดปัญหาอะไรให้นัดหารือกับทางฝ่ายเรา จะได้คุยกันให้รู้เรื่องไปเลย แต่ทางฝ่ายเขาก็ไม่ยอมนัดหารือกับฝ่ายเรา

เราเล่าเรื่องที่โดนโวยวายให้หัวหน้าฟัง หัวหน้าก็บอกว่าน่าเอือมระอา ฝ่ายกฎหมายเราพึ่งพาไม่ค่อยได้เลย ทำงานสบายกันจนเคยตัว พอต้องทำงานเพิ่มก็เลยบ่น หัวหน้าบอกให้เราทำหนังสือติดตามงานไปหาฝ่ายกฎหมายต่อ ให้ตามซัก 2-3 ครั้ง ถ้ายังไม่ยอมทำให้ หัวหน้าก็จะส่งเรื่องปัญหานี้ไปให้ผู้บริหารรู้ เราก็พูดกับหัวหน้าว่า ต่อให้ทำหนังสือตามอีกกี่ครั้ง ฝ่ายกฎหมายก็ไม่ทำให้หรอก เพราะเขาเป็นซะแบบนี้ ทำไมฝ่ายเราไม่สามารถตัดสินใจแทนเขาได้ ถ้าเรารู้กฎหมาย ทำแทนเขาได้ งานเราคงเสร็จไปแล้ว ไม่ค้างหลายเดือนแบบนี้หรอก หัวหน้าก็บอกว่าฝ่ายเราทำแทนไม่ได้หรอก เพราะไม่งั้นหน่วยงานจะมีฝ่ายกฎหมายไปทำไม งานต้องทำไปตามขั้นตอน เราถามว่างั้นฝ่ายเราก็ขอนัดหารือกับฝ่ายกฎหมายเลยไหม ถ้าเขาไม่ยอมนัดเรา เราก็นัดเขาเองซะ หัวหน้าบอกว่าจะนัดเองทำไม ในเมื่อฝ่ายเราไม่ได้มีประเด็นปัญหา ฝ่ายที่มีปัญหาคือฝ่ายกฎหมายต่างหาก เขาสิต้องนัดเรา

สุดท้ายเราก็ต้องทำตามที่หัวหน้าบอก แต่เราเครียด เพราะเราโดนหน่วยงานอื่นที่รอทำธุรกรรมตามเร่งงานที่ฝ่ายกฎหมายยังไม่ยอมทำให้ หน่วยงานจะโทรตามที่เราก่อน เพราะเราเป็นคนหลักในการติดต่อด้วย เรารู้สึกเห็นใจหลายหน่วยงานที่ต้องมารอนานๆแบบนี้ รู้อยู่แก่ใจว่าปัญหามันติดอยู่ที่ทางเรา แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง บางครั้งเราก็ต้องยอมให้เบอร์โทรของฝ่ายกฎหมายกับหน่วยงานอื่น เพื่อให้เขาไปติดต่อคุยกันเอง และหลังจากที่เราโดนฝ่ายกฎหมายโวยวายมา เราก็รู้สึกไม่อยากติดต่อกับฝ่ายนั้นแล้ว ไม่อยากโทรตามงานแล้ว เบื่อมาก โกรธมาก ถ้าเจอหน้าเขาก็ด่าต่อหน้าผู้บริหารเลย (ได้แต่คิด ทำไม่ได้ เพราะหัวหน้าเราไม่เอาด้วย หัวหน้าทั้งกลัวทั้งเอือมกับฝ่ายกฎหมาย) เราก็เลยคิดว่าจะทำหนังสือตามอย่างเดียว และก็รอไปฟ้องผู้บริหารเลยทีเดียว 

ใครเคยเจอปัญหาเรื่องการประสานงานแบบนี้บ้าง แล้วสุดท้ายรับมือให้ผ่านไปได้ยังไง มาแชร์ประสบการณ์ได้