.

               ไดอารี่ความคิดถึง
               
               “วันนี้หลังเลิกแถวให้พวกเราทุกชั้นปี ไปรวมตัวกันที่หอประชุม เนื่องจากจะมีคุณหมอที่อนามัย มาให้ความรู้เรื่องความรักนะครับ วันนี้นักเรียนทุกคนก็รู้ ๆ กันว่าเป็นวัน 14 กุมภาพันธ์ วันแห่งความรัก คุณหมอท่านก็จะมาให้ความรู้ แนะนำเกี่ยวกับความรักที่เหมาะสมในวัยของพวกเรา เลิกแถวแล้วก็ไปรวมกันที่หอประชุมเลย นั่งตามชั้นของตัวเอง ครูก็มีเรื่องจะแจ้งเพียงเท่านี้ ขอบคุณครับ”

               รองผู้อำนวยการโรงเรียน แจ้งกิจกรรมในวันนี้ เนื่องจากเป็นวันแห่งความรัก 14 กุมภาพันธ์ วันวาเลนไทน์ พวกเธอดีใจมากเพราะแปลว่าวันนี้ทั้งวัน ก็ไม่ได้เรียน แค่ไปนั่งฟังบรรยายเฉย ๆ

              ตั้งแต่เช้าแทบจะทุกคนตื่นเต้นกับวันแห่งความรักมาก บางคนที่มีแฟนในโรงเรียนถึงกับซื้อตุ๊กตา ซื้อดอกกุหลาบมาให้กัน คนโสดก็อิจฉาตาร้อนกันไป

               บอสและเพื่อน ๆ ต่างพากันซื้อสติ๊กเกอร์รูปหัวใจพกมาด้วย เพื่อนำมาติดเสื้อนักเรียนแลกเปลี่ยนให้กัน วันนี้บรรยากาศต่างจากทุก ๆ ดูสดชื่นสดใสไปหมด และเสื้อนักเรียนของทุกคนเต็มไปด้วยหัวใจ

                แม้กระทั่งเสื้อของอาจารย์ ก็มีหัวใจที่นักเรียนนำมาติดให้ อาจารย์ที่เป็นขวัญใจของนักเรียนก็จะได้หัวใจเยอะหน่อย อาจารย์บรรจงสายโหด ก็ยังได้หัวใจเต็มเสื้อเลย ใครช่างกล้าเอาไปติดให้ ถึงจะสายโหดแต่ก็อยู่ในโหมดคุณครูที่รักของลูกศิษย์

               หลังเลิกแถวเคารพธงชาติ พวกเธอทุกชั้นก็มูฟไปที่หอประชุม นั่งตามห้อง ตามชั้นของตัวเอง และนั่งตามกลุ่มของใครของมัน ที่หน้าเวทีมีป้ายเขียนติดเอาไว้

                “รักอย่างมีคุณค่า 14 กุมภาก็แค่วันธรรมดาปกติ”

               เสียงพูดคุยกันอื้ออึง มีการจัดตกแต่งเวทีพอประมาณ มีโพเดียมตั้งอยู่ข้าง ๆ เวที มีลูกโป่ง มีดอกไม้ และผ้าสีชมพูฟ้าถูกนำมาจัดตกแต่งให้เวทีดูสวยสดใส สวยงามขึ้นไปอีก

               คุณครูฑิฆัมพรครูพิธีกรประจำโรงเรียนออกมาพูดพิธีการคร่าว ๆ ให้พวกเธอได้รู้ และก็พูดถึงเรื่องความรัก ความรักมีหลายรูปแบบ ซึ่งวิธีการแสดงออกต่อความรักก็แตกต่างกันไป ทว่าคุณครูก็ไม่ได้เจาะลึก รอให้คุณหมอมาบรรยายแทน

               บอสชอบการฟังบรรยายแบบนี้มาก แต่บอสก็ไม่ชอบการเล่นเกม ไม่อยากออกไปเล่นเกม ไม่อยากร่วมเล่นกิจกรรมโดยเฉพาะการสุ่ม เป็นสิ่งที่ไม่ชอบมากที่สุด

               บอสกลัวคนโชคดีคนนั้นเป็นตนเอง ทุกครั้งที่โรงเรียนจัดกิจกรรมฟังบรรยายแบบนี้ ก็จะต้องมีช่วงของการเล่นเกมเสมอ เพราะแก้ปัญหาการง่วงเหงาหาวนอนของพวกเธอนั่นแหละ

               “มาแล้ว! คุณหมอมาแล้วนะคะทุกคน นักเรียนคะขณะที่คุณหมอบรรยาย เราต้องเป็นผู้ฟังที่ดีนะคะ ให้เกียรติผู้บรรยายด้วย อย่าเล่น อย่าคุยกัน โอเคมั้ย” ครูฑิฆัมพรกล่าว

               “โอเคค่า/ครับ” ทุกคนกล่าวรับคำอย่างพร้อมเพรียง

               รถตู้ของคุณหมอขับเข้ามาจอดข้าง ๆ หอประชุม และเดินเข้ามาในหอประชุม เป็นคุณหมอผู้หญิงและผู้ชาย หมอผู้หญิงเธอคุ้นหน้าคุ้นตาดี ส่วนหมอผู้ชายไม่รู้จักเลย และมี อสม. ติดตามมาด้วย แม่ของจ๋อมก็มา เพราะเป็น อสม. ของหมู่บ้าน

               พวกเธอฮือฮากันมาก ให้ความสนใจแขกผู้มาเยือน คุณหมอหล่อมาก ขาว ใส สีผิวใส ๆ แดง ๆ ส่วนหมอผู้หญิงก็ขาวเหมือนกัน พวกเธอหันไปมองตามแทบเป็นสายตาเดียวกัน ให้ความสนใจเป็นพิเศษ พูดคุยกันเสียงดังจนคุณครูต้องปรามไว้

                 “ฮือ! หมอหล่อมากน้ำ” บอสยิ้มให้คุณหมอ เก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่แล้ว หมอหล่อจริง ๆ ส่วนพวกเพื่อนผู้ชายก็ดูท่าจะแฮปปี้กับหมอผู้หญิงมาก

               “ใสมากบอส เฮ้ย หล่อโคตร ๆ “ น้ำอีกคน พวกเธอเพ้อละเมอ จับมือกัน หากกรี๊ดออกมาได้ก็ทำไปแล้ว คนอื่น ๆ ก็เช่นกัน หลงไหลในความหล่อเหลาของคุณหมอมาก ๆ

                “นักเรียนครับ นักเรียนทุกคนครับ ฟังทางนี้ สวัสดีพี่หมอกันยัง สวัสดีพี่หมอกันเร็ว แขกมาโรงเรียนไม่ทักทายแขกเลยนะ หล่อกว่าครูนิดหน่อยเอง” ทุกคนหัวเราะกับมุกของอาจารย์

               “สวัสดีค่ะ/ครับ” ทันใดนั้น สิ้นคำพูดของอาจารย์ พวกเธอทุกคนก็กล่าวทักทายคุณหมอทั้งสองท่านทันที

                 “สวัสดี น้อง ๆ ทุกคนค่ะ สวัสดีท่านผู้อำนวยการ อาจารย์ทุกท่านด้วยนะคะ ที่ให้เกียรติกับทางอนามัยได้มาบรรยาย ณ ที่นี้ค่ะ อือ น้อง ๆ หลายคนอาจจะรู้จักกับพี่แล้ว พี่หมอนกอยู่อนามัยตำบลเรานี่เองน้อ ส่วนพี่ผู้ชายคนนี้คือพี่หมอไกด์ค่ะ” หมอนกผายมือไปที่หมอไกด์ เป็นหมอผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง ขาว ใส สวมแว่นตา สไตล์เกาหลีมาก

                “นายแพทย์นพนัยค่ะ น้อง ๆ รวมทั้งท่านอาจารย์อาจจะไม่คุ้นชื่อสักเท่าไหร่นะคะ ไม่เป็นไร วันนี้เรามาทำความรู้จักกับคุณหมอนพนัยนะคะ เป็นหมอประจำโรงพยาบาลในจังหวัดของเรานี่เองค่ะ”

               กรี๊ด! เสียงกรี๊ด เสียงหัวเราะชอบใจของพวกเธอ ดังสนั่นห้องประชุม พี่หมอไกด์ก็ยิ้มหัวเราะให้น่ารักเสียเหลือเกิน คนอะไรนอกจากจะหล่อแล้วยังเก่งอีก ยิ้มทีโลกทั้งใบเป็นของหมอเลย แต่บอสก็ยังสงสัยอยู่ว่า หมอชอบผู้หญิงหรือผู้ชายนะ ฮา หล่อ ๆ แบบนี้แหละ ตัวอันตราย

               “พี่หมอไกด์เป็นหมอประจำอยู่ที่โรงพยาบาลในเมืองค่ะ น้อง ๆ ถ้าไม่ป่วยจริง ๆ ก็อย่าไปรบกวนเวลาทำงานพี่เค้าเลยน้อ น้อง ๆ คนไหนอยากป่วยบ้าง ฮ่า คงไม่มีน้อ! เราต้องสุขภาพแข็งแรง ห่างไกลจากโรคภัยไข้เจ็บดีที่สุด...”

                “ไปได้ครับ พี่หมอนก!” หมอไกด์แย้งแบบตลก ๆ

                “ ฮะ ไปได้เหรอคะ “ หมอนกหันไปหาหมอไกด์ ตบมุกเข้าขากันดีมาก

               “ใครไปหาพี่หมอไกด์จะจับฉีดยาให้หมดเลย ฮา จากไม่ป่วยจะจับฉีดยาให้ป่วยกันไปเลย”  ทุกคนพากันขำกับสองหมอผู้มาบรรยายในวันนี้

               “น้อง ๆ คะ พี่เชื่อว่าน้อง ๆ คงอยากฟังบรรยายจากพี่หมอไกด์แล้วใช่มั้ยล่ะ เบื่อพี่หมอนกเต็มทีแล้ว งั้นก็มาฟังบรรยายเรื่องความรักจากหมอไกด์กันเลย เชิญหมอไกด์ค่ะ” หมอนกมอบหมายหน้าที่ผู้บรรยายคนแรกให้กับหมอไกด์ แล้วตนเองก็กลับมานั่งเก้าอี้ข้าง ๆ หอประชุมรวมกับคณะอาจารย์ ฟังหมอไกด์บรรยายไปพร้อมพวกเธอ

               “น้อง ๆ ครับ ก่อนหน้า 14 กุมภา วันอะไรกันครับ ใครทราบบ้าง” หมอไกด์ถาม รอยยิ้มที่ยิ้มให้ กับแววตาที่มองมาช่างละมุนมาก ๆ อยากมีแฟนแบบนี้จังเลย บอสกับน้ำเขินบิดตัวงอให้กันและกันในแถว ขณะนั่งฟัง “ก่อนหน้านั้นเป็นวันตรุษจีน อ่า ในนี้มีใครเชื่อจีนมั้ยครับ ยกมือหน่อยมีมั้ย”

               ชะเอมยกมือขึ้น มีคนเดียวทั้งโรงเรียน พ่อของชะเอมเพื่อนห้องเดียวกันกับเธอเอง เป็นคนไทยเชื้อสายจีน พ่อของชะเอมเป็นคนกรุงเทพ แม่เป็นคนหมู่บ้านของเธอ ไม่รู้สาเหตุเหมือนกันว่าทำไมชะเอมถึงต้องกลับมาต่อ ม.1 ที่บ้านนอก ชะเอมพูดกลางกับพวกเธอ แต่ฟังอิสานรู้เรื่อง ถึงไม่บอกก็รู้ถ้าอ่านนามสกุลของเพื่อน นามสกุลของชะเอมขึ้นต้นด้วยคำว่า “แซ่”

               ทุกคนในหอประชุมหันมามองชะเอมเพื่อนของเธอ หมอไกด์ยิ้มให้ “น้องชื่ออะไรครับ” หมอไกด์เดินมาใกล้ ๆ ชะเอม

              “ชฎาพรค่ะ” ชะเอมตอบ

               “อ่อ นี่ไง ชื่อน้อง ชฎาพร แซ่.. พี่หมอไกด์ก็ตระกูลแซ่เหมือนกันนะทุกคน นายแพทย์นพนัย แซ่ซ้งครับ บางครั้งก็แซ่เสื้อ บางครั้งแซ่ไว้นานซ้งเสื้อก็ตกสีครับ ฮ่า นั่นมันแช่ว้อยพี่หมอ! ไม่ใช่แซ่ ” พี่หมอไกด์หัวเราะแซ่บมาก ชงเองเล่นเอง ตบมุกของตนเอาเองคนเดียว พวกเธอทั้งกรี๊ดและก็หัวเราะที่ตามมุกหมอไม่ทัน “ที่บ้านไหว้บรรพบุรุษมั้ยครับ ได้อั่งเปาเยอะมั้ย  ”

              “ไหว้ค่ะ ได้ไม่เท่าไหร่ค่ะ” ชะเอมตอบ

               “อ่ะกลับมาครับ กลับมาเรื่องรักของเรา รักอย่างไรให้มีคุณค่า” หมอไกด์กลับมาหัวข้อที่จะบรรยาย

               “ฟังบรรยายกับพี่หมอแล้วจะไม่โง่ แต่ถ้าไปฟังโปเตโต้รักแท้ดูแลไม่ได้ ว่าซ้าน!!!”

               บอส น้ำ และทุกคนกรี๊ดกร๊าดกันสะนั่นหวั่นไหว ชอบพี่หมอไกด์บรรยายมาก ไม่เบื่อ ไม่ง่วง ได้กรี๊ดได้หัวเราะตลอดเวลา ช่วงเช้าเป็นช่วงของพี่หมอไกด์ ช่วงบ่ายจะเป็นช่วงของพี่หมอนก

              “ความรักมีกี่ความรักครับ อ้อ มีกี่แบบดีกว่า รักแบบไหนบ้าง ใครออกมาตอบ พี่หมอมีรางวัลครับ”

               นี่แหละถึงจะสนุกแค่ไหน ก็เป็นช่วงที่บอสไม่ชอบเลย บอสกลัวโดนชี้ให้ออกไปตอบคำถาม บอสไม่อยากตอบ ไม่อยากทำ ถึงจะรู้คำตอบ ตอบได้ก็เถอะ

                “ไม่มีใครอยากได้ตุ๊กตาหมีแห่งความรักของพี่หมอเลยเหรอ ออกมาตอบคนละอย่างก็ได้มา น้อง ๆ ความรักมีกี่แบบครับ” เงียบ! ไม่มีใครตอบและก็ไม่มีใครกล้าเดินออกมาด้านหน้าเวทีกันเลย

               “ท่านอาจารย์ครับ ถือว่าท่านอาจารย์โชคดีนะครับ น้อง ๆ นักเรียนในนี้ไม่มีใครมีความรักกันเลย โอเยี่ยม! ตั้งใจเรียนหนังสือกันอย่างเดียวเลย ฮา” หมอไกด์ประชด ทว่าพวกเธอก็พากันหัวเราะชอบใจ ในที่สุดประธานโรงเรียนก็ออกไปตอบคำถาม

               พี่ส้มประธานโรงเรียนเป็นคนเดินออกไปตอบคำถามหน้าเวที “อ้าว! ในที่สุดเราก็เจอคนมีความรักแล้ว ชื่ออะไรครับ” หมอไกด์ถาม

               “ชื่อนายโอภาสครับ เป็นนักเรียนชั้น ม.5/1” ทุกคนกรี๊ดและปรบมือให้พี่ส้ม

               “น้องโอภาสครับ ก่อนอื่นพี่หมอถามก่อนว่าน้องโอภาสมีแฟนยัง ฮ่า ทุกคนครับฟังดี ๆ นะ นาทีต่อไปนี้ ใครที่จ้องจะจีบเขาคนนี้ จงฟังให้ดี” พวกเธอหัวเราะชอบใจมาก หมอไกด์พูดอะไรก็ตลกไปหมด “โสดหรือว่ามีแฟนแล้วครับ”

               “โสดครับ” กรี๊ด! ทั้งเสียงกรี๊ดทั้งเสียงฮือฮา หัวเราะก็มิปาน

                 “ฮ่า โดนแน่ไอ้โอภาสเอ้ย เลิกเรียนกลับบ้านมืงโดนแน่ ทำไมถึงตอบว่าโสด น้องเอ้ยโดนแฟนเล่นงานพี่ไม่รับผิดชอบนะ “ หมอไกด์ล้อพี่ส้ม

                 “โสดจริงๆ ครับ โสดสนิท”

                 “อ้าว! สาว ๆ ได้ยินมั้ยครับ สาวแท้ สาวสอง ฮ่า” หมอไกด์ตลกมาก นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นหมอ ไปเล่นตลกสามช่าได้เลยทีเดียว “ความรักมีกี่แบบ อะไรบ้างครับน้องโอภาส เอางี้ พี่หมอถามใหม่ ความรักมีรักแบบไหนบ้างดีกว่า”

                   “ก็ความรักของพ่อแม่ พี่น้อง เพื่อน และก็ความรักแบบคนรักครับ”

               “อ่า ตอบได้ครอบคลุมมาก ๆ ครับ ขอเสียงปรบมือให้พี่โอภาสหน่อย” ทุกคนปรบมือให้พี่ส้มเสียงดังสนั่นหวั่นไหว แถมเสียงกรี๊ดของบางคนตามมาด้วย เรียกเสียงฮาได้เสมอ “น้องโอภาสรับรางวัลจากพี่หมอนกเลย เป็นตุ๊กตาแห่งความรักครับ ใครได้ไปจะเจอรักแท้แน่นอน”

               “รักของพี่ก็เหมือนขี้ลอยน้ำ ถ้าปลาไม่ตอด ขี้ไม่แตกเราก็จะไม่แยกจากกัน”

                หมอไกด์พูดคำคมของความรัก พวกเธอกรี๊ดหัวเราะให้อย่างฮา หัวเราะจนเหนื่อย หมอไกด์บรรยายเกี่ยวกับความรักได้ครอบคลุมมาก ๆ ได้ความรู้ ได้ความสนุก เธอกับน้ำไม่ได้ฟังที่หมอไกด์บรรยายเลย มองหน้าที่หล่อเหลา ผิวที่ขาวใสของหมออย่างเดียว อยากมีแฟนเป็นหมอว้อย!!!! แค่คิดในใจ

               และแล้วเวลาก็ผ่านไปจนเกือบเที่ยง ก่อนจะจากกันไปทานข้าวเที่ยง พี่หมอก็ตั้งคำถามอีกแล้ว เป็นช่วงเวลาของการฟังบรรยายที่บอสไม่ชอบมาก ก็เป็นการออกไปตอบคำถามนี่แหละ

               “พี่หมออยากรู้ว่าใครสามารถให้คำนิยามของคำว่า รักอย่างมีคุณค่ารักแบบไหนครับ ไม่มีใครผิดใครถูก อธิบายแบบในก็ได้ ตามความคิดและมุมมองของพวกเรา พี่หมออยากรู้ว่าพวกเรามองความรักกันแบบไหนแค่นี้เอง”

               เงียบ ไม่มีใครกล้าออกมา บอสหันไปมองพี่ ๆ ก็ไม่มีใครออกมาสักคน ท่านอาจารย์ทุกคนก็มอง คอยลุ้นว่าใครจะเป็นผู้กล้าหาญคนนั้น บอสเองก็มีคำตอบในใจ แต่ว่าก็ไม่ยอมออกไป มีคำตอบเป็นของตัวเองที่หมอไกด์ถาม ไม่ได้แปลว่าเธอจะออกไปตอบสักหน่อย

               “ไม่มีใครออกมาไม่ให้ไปทานมื้อเที่ยงนะครับท่านอาจารย์ เอาซี้! ใครบอกหมอไกด์ใจดี หมอไกด์โหดนะจะบอกให้ หึหึ” ทุกคนก็ยังหัวเราะให้พี่หมอไปอีก แม้จะไม่ได้ไปทานข้าวก็ตาม เพราะไม่มีใครออกมาตอบ