.

               วันคริสต์มาสใกล้จะถึงเข้ามาทุกที หนึ่งสัปดาห์ก่อนถึงวันงาน อาจารย์กลุ่มสาระวิชาภาษาอังกฤษ ต่างเตรียมตัวกันให้พร้อมกับกิจกรรมวันคริสต์มาสที่จะถึงนี้ และก็มีพี่ ๆ สภานักเรียนเป็นผู้ช่วยจัดงานด้วย นักเรียนทุกชั้นจะต้องมีกิจกรรมการแสดงโชว์อย่างละกิจกรรมในงานนี้ด้วย

               สำหรับห้อง 1/5 ห้องของเธอ เป็นเรื่องที่โชคดีและร้ายปนอยู่ด้วยกัน โชคดีก็คือพวกเธอไม่ต้องคิดเรื่องการแสดงเองให้ปวดหัว โชคร้ายก็คือพวกเธอโดนจับมัดมือชกให้ขึ้นไปร้องเพลงเปิดงานบนเวที ในวันคริสต์มาสที่จะถึงนี้นั้นเอง จะถอนตัวก็ไม่ได้ด้วย ต้องได้ทำทุกคน

              อาจารย์ดาราพรเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษ ได้นัดแนะให้พวกเธอรวมตัวกันไปซ้อมหลังเลิกเรียน ในชั่วโมงคาบสุดท้ายทุกวันที่ห้องซาวด์แล็ป อาจารย์แจกเอกสารเนื้อเพลงให้พวกเธอคนละแผ่น ในเอกสารมีอยู่สองเพลงที่ต้องร้อง นั่นก็คือ เพลงวี วิช ยู อะ แมรรี่ คริสต์มาส กับเพลง จิงเกิลเบล ซึ่งเป็นเพลงที่พวกเธอคุ้นหูกันดีอยู่แล้ว

             อันดับแรกอาจารย์ดาราพรให้พวกเธอฟังทำนองและจังหวะการร้องเสียก่อน ว่าเพลงร้องอย่างไร จังหวะแบบไหน และอาจารย์ก็ให้พวกเธอร้องตาม อาจารย์พาพวกเธอซ้อมร้องเพลงอยู่อย่างนั้น

               วันแรกอาจารย์เปิดเพลงให้ฟังและให้ร้องตามในยูทิวบ์ ให้ดูเอกสารประกอบไปด้วย เธอและเพื่อน ๆ ต่างตั้งอกตั้งใจกันซ้อมอย่างดี ก็ถือเป็นความโชคดีที่ไม่ต้องแสดงอะไร ไม่ต้องแต่งหน้าแต่งตัว แค่ขึ้นไปร้องเพลงเปิดงานเท่านั้น อาจารย์ให้สวมชุดพละของโลกเรียน สวมหมวกกรวยสีแดง ไม่มีอะไรมากมาย

               บอสโล่งใจอยู่ในที ไม่รู้ว่าเพื่อน ๆ คิดเหมือนตนเองหรือเปล่า แต่เธอโล่งอกมากที่ไม่ต้องแต่งอะไรมากมาย และไม่ได้ทำคนเดียว ด้วยเป็นคนไม่กล้าแสดงออกอยู่แล้ว แต่ถ้าโดนบังคับก็ทำได้

                งานนี้จึงทำให้เธอตั้งอกตั้งใจซ้อมร้องเป็นอย่างดี ไม่เพียงเท่านั้น อาจารย์ดาราพรยังให้คะแนนพิเศษในวิชาภาษาอังกฤษอีกด้วย นักเรียนทุกคนจึงตั้งอกตั้งใจฝึกซ้อมกันเป็นอย่างดี ไม่อยากให้งานออกมาไม่ดี พวกเธอต้องร้องให้ไพเราะและพร้อมเพรียงกันที่สุด อย่าให้เสียชื่อห้องห้ากันเลยทีเดียว

                ไม่เพียงซ้อมที่โรงเรียน กลับมาบ้านบอสก็มาแหกปากซ้อมร้องที่บ้านอยู่คนเดียวอีก ร้องลั่นห้องน้ำยายกับตาก็ไม่ว่า เพียงถามเฉย ๆ ร้องเพลงอะไร ฮา นึกได้เมื่อไหร่ก็ร้องเมื่อนั้น ส่วนมากเธอชอบร้องในห้องน้ำ สักรอบสองรอบก่อนค่อยอาบน้ำ ล้างจานกวาดบ้านอยู่ก็ร้องไปด้วยเสมอ

                “วี วิช ยู แมรี่ อะ คริสต์มาส วี วิช ยู แมรี่ อะ คริสต์มาส แอนด์ อะ แฮปปี้ นิวเยียร์ กุ๊ด ไทด์ดิง วี บริง...” บอสร้องเพลงแมรรี่คริสต์มาสในห้องน้ำ ระหว่างที่ตนกำลังอาบน้ำตอนเย็น เธอเข้าห้องน้ำมาเป็นชั่วโมงแล้วยังไม่ทันได้อาบน้ำเลย ห่มผ้าเช็ดตัวยืนมองน้ำในอ่าง และร้องเพลงอยู่อย่างนั้น

               “นู่นอี่บอสแหกปากในห้องน้ำอยู่นู่น เข้าห้องน้ำตั้งนานและยังไม่ออกมาสักที!” เธอได้ยินเสียงพี่ปาวบ่นเธออยู่ข้างนอก ทว่าก็ไม่เร่งรีบอะไร เพราะน้ำมันเย็นมาก ขอร้องเพลงทำใจสักรอบสองรอบก่อน

               “จิงเกิลเบล จิงเกิลเบล จิงเกิลออเดอะเวย์..” บอสกำลังจะร้องเพลงที่สองอยู่ดี ๆ ดันมีคนมาเคาะประตูห้องน้ำขัดจังหวะก่อนซะงั้น เสียอารมณ์สุนทรีหมด

               “มืงจะรีบอาบมั้ยน้ำน่ะ ร้องเพลงเล่นอยู่ได้” พี่บอมเดินมาเคาะประตูห้องน้ำ และก็บ่นให้เธอด้วย

               อะไรกันนักหนา! เธอขมวดคิ้วเข้าหากัน หงุดหงิดด้วย ห้องน้ำก็มีตั้งสองห้อง ไปใช้ห้องข้างนอกสิ จะมาเร่งอะไรคนกำลังจะอาบน้ำ บอสได้แต่หงุดหงิดอยู่ในใจ

           “ยังไม่เสร็จ พี่บอมจะทำอะไร ไปเข้าห้องข้างนอกเลย” เธอตอบพี่ชาย ไม่กล้าบอกว่าเข้าห้องน้ำตั้งนานยังไม่ทันได้อาบน้ำเลย น้ำยังไม่โดนตัวสักขัน

               “ยังไม่เสร็จก็เร็ว ๆ เล่นอยู่ได้”

               “จ้า” แล้วบอสก็กลั้นใจตักน้ำราดตัว รีบอาบน้ำอย่างเร็ว ไม่ถึงสามนาทีก็เสร็จเรียบร้อยทุกอย่าง ให้พี่ชายได้เข้ามาใช้ห้องน้ำต่อ ตอนเช้าก็มิวายจะร้องเพลงนี้ มันติดปากเข้าให้แล้ว

                วันมาเรียนหลังเลิกเรียนชั่วโมงสุดท้าย พวกเธอทั้งห้องก็ต้องขึ้นไปห้องแล็ป ขึ้นไปซ้อมร้องเพลงกับอาจารย์ เหลืออีกไม่กี่วันก็จะถึงวันคริสต์มาสแล้ว ยังไม่ทันร้องพร้อมเพียงกันเสียด้วยซ้ำ เพื่อนบางคนก็ยังจำเนื้อร้องไม่ได้ สำหรับเธอจำได้ทุกท่อนแล้ว
               
               ในการซ้อมร้องเพลงวันนี้ อาจารย์ไม่ให้ดูเอกสาร และก็ตั้งแถวด้วย อาจารย์ให้ออกมายืนหน้าห้อง ยืนเรียงแถวหน้ากระดาน ทำเป็นสองแถว คนตัวเล็กอยู่ข้างหน้า คนตัวสูงอยู่ข้างหลัง แน่นอนเธอได้ยืนอยู่แถวด้านหน้าเสมอ เพราะตัวเตี้ย ทำไมต้องเกิดมาสูงแค่นี้ด้วยก็ไม่รู้ เพราะมันเขินเวลาได้อยู่ข้างหน้าสุด

              พออาจารย์จัดแถวเสร็จก็ให้ร้องเพลง รอบแรกให้ดูเอกสารได้ รอบต่อ ๆ ไปห้ามดู เพราะเหลือแค่สองวันก็จะถึงวันจริง นี่ก็ถือว่าซ้อมใหญ่ไปเลย ให้ดูเอกสารมาตั้งหลายวัน วันนี้ก็น่าจะร้องได้กันหมดทุกคน วันจริงทุกคนต้องยืนตามนำแหน่งที่จัดในวันนี้เท่านั้น

               “อ่ะ วัน ทู ทีร์ เริ่ม”! อาจารย์นับให้จังหวะเริ่ม แล้วพวกเธอก็เปล่งเสียง ประสานเสียงกันร้องเพลงตามที่ซ้อมไว้ เริ่มที่เพลงแรกคือ เพลงแมรี่คริสต์มาส และต่อด้วยจิงเกิลเบล เมื่อร้องจบก็ปรบมือให้กำลังใจตัวเอง แล้วก็ร้องใหม่ เอาให้เป๊ะที่สุด ยังมีบางคนที่ยังร้องไม่ได้และร้องไม่จบ

               “วันนี้พอแค่นี้ค่ะ ขอบคุณทุกคนมาก ๆ ที่ตั้งใจซ้อม เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะซ้อมใหญ่ของซ้อมใหญ่กันนะ อาจารย์จะนำหมวกกรวยมาให้ใส่ ทำเหมือนเราขึ้นเวทีจริงเลย วันมะรืนก็เป็นวันงานแล้ว ตั้งใจนะทุกคน” อาจารย์ดาราพรนัดแนะก่อนแยกย้าย ก่อนที่จะปล่อยพวกเธอกลับบ้าน

               พรุ่งนี้ซ้อมใหญ่บอสไม่ตื่นเต้นเลย วันจริงขึ้นเวทีต่างหากที่น่าตื่นเต้น แต่ยังไงก็ยังมีเพื่อน ๆ ทั้งห้องขึ้นไปด้วยกัน จะตื่นเต้นหน่อยก็เพราะเธออยู่แถวหน้าสุดนี่แหละ ทำไมเกิดมาตัวเตี้ยนักก็ไม่รู้ อะไรก็แถวหน้าก่อนเพื่อนตลอด

                ที่หอประชุมของโรงเรียนตอนนี้ ถูกจัดตกแต่งไปด้วยหิมะ รูปภาพต่าง ๆ ที่สื่อถึงวันคริสต์มาส มีพี่ ม.6 แต่งตัวเป็นซันตาคลอส และแซนตี้ด้วยในวันพรุ่งนี้ แค่คิดก็สนุกแล้ว ตอนเรียนประถมไม่มีแบบนี้ มีเพียงจับฉลากกันธรรมดาภายในห้องเรียนเฉย ๆ บอสตื่นเต้นมาก ๆ นี่เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่เกิดการเรียนรู้ ว่าโรงเรียนผู้ใหญ่เขาทำกันแบบนี้เอง

               สภานักเรียนและคุณครูที่มีส่วนเกี่ยวข้อง กำลังจัดสถานที่กันอย่างคึกคัก พวกรุ่นพี่กำลังเตรียมงาน บ้างก็ช่วยกันตกแต่งต้นสนไว้สำหรับสอยดาวจับฉลากของขวัญ บ้างก็ตกแต่งฉากบนเวทีในการแสดง และรางวัลขนมต่าง ๆ แบ่งหน้าที่กันทำ ส่วนคนที่ได้รับหน้าที่การแสดงในวันงานต่างก็พากันหลบไปซ้อมเต็มที่ เพื่อมอบความสนุกให้แก่ทุกคนในวันงาน

               และแล้ววันคริสต์มาสก็มาถึง

               หลังเคารพธงชาติเสร็จเรียบร้อย คณะครูอาจารย์ก็มูฟนักเรียนทุกคนเข้าหอประชุม ตอนนี้ทุกอย่างเตรียมพร้อมเรียบร้อย อาจารย์กลุ่มสาระวิชาภาษาอังกฤษเป็นแม่งาน อาจารย์ดาราพรและอาจารย์ดนัยเป็นพิธีกรชายหญิงคู่กัน

              ด้านหน้าหอประชุมถูกประดับตกแต่งไปด้วยสีสันแห่งวันคริสต์มาส มีตัวอักษรตัวเบ่อเลิ่มติดอยู่หน้าเวที ฉากสวยงาม มีต้นสนต้นใหญ่ตั้งอยู่ข้าง ๆ เวที ลูกโป่งและป้ายต่าง ๆ ถูกจัดประดับให้เข้ากับบรรยากาศได้เป็นอย่างดี นักเรียนทุกคนเข้ามานั่งในหอประชุม เรียงตามห้องและลำดับชั้นขึ้นไป ส่วนพวกที่ได้ทำการแสดงก็ไปรอหลังเวทีได้เลย

               วันซ้อมบอสไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่ แต่ทำไมวันจริงถึงได้ตื่นเต้นมากขนาดนี้ เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และก็ถอนหายใจยาว ๆ อยู่อย่างนั้น อาจารย์ดาราพรแจกหมวกกรวยสีแดงคนละใบ ทุกคนสวมใส่เตรียมความพร้อมรอ เมื่อไหร่ที่ผู้อำนวยการกล่าวเปิดงานเสร็จ เมื่อนั้นพวกเธอได้ขึ้นเวทีไปร้องเพลงเปิดงาน

               ยิ่งใกล้เวลาใจก็ยิ่งเต้นแรง “บอส! ไม่ได้มีมืงขึ้นไปร้องเพลงบนเวทีแค่คนเดียว เพื่อน ๆ ทั้งห้องก็ไป จะตื่นเต้นทำไมเนี่ย” เธอพูดกับตัวเองในใจ ปลอบตัวเองคนเดียว หัวใจเต้นเร็วผิดปกติสามารถรับรู้ได้เลย เพราะตื่นเต้น ทำได้เพียงถอนหายใจเพื่อปลอบใจตนเองเท่านั้น

               และแล้วนาทีที่ไม่ได้รอคอยก็มาถึง เมื่อผู้อำนวยการกล่าวเปิดงานเสร็จเรียบร้อย สองอาจารย์พิธีกรพูดจบ และกล่าวเชิญพวกเธอให้ขึ้นไปร้องเพลงเปิดงานบนเวที บอสแทบอยากจะกรี๊ดให้สุดเสียงตรงนี้ ด้วยความตื่นเต้น

               บอสเดินขึ้นบนเวทีกับเพื่อนเป็นแถวแรก เพราะตัวเล็กสุด คนอื่นๆ ก็ทยอยเดินตามมา จัดแถวเรียงตามที่ซ้อมกันไว้ ประจำที่ของตน พวกเธอสวมชุดพละ และสวมหมวกกรวยสีแดง ทุกคนยิ้มให้กับท่านผู้ชมตรงหน้า ถึงตื่นเต้นแค่ไหนก็ต้องทำให้การแสดงออกมาดีที่สุด

                เมื่อดนตรีขึ้นพวกเธอก็ร้องประสานเสียงกันทันที โยกตัวเบา ๆ ไปมาตามที่ได้ซ้อมกันไว้

               ว๊าน ทู ที๊ ... วีวิชยู แมรี่ อะคริสต์มาส วีวิชยู แมรี่ อะคริสต์มาส แอนด์ อะ แฮปปี้ นิวเยียร์... พร้อมโยกตัวไปมาซ้ายขวา ตามจังหวะดนตรีของเพลง

                การร้องประสานเสียงกัน ถึงจะร้องไม่ไพเราะแต่เมื่อร้องพร้อมกันหลาย ๆ คน มันก็ไพเราะได้โดยอัตโนมัติ ทุกคนตั้งใจร้องมาก ๆ ทำหน้าที่ของตนเองได้ดีที่สุด เมื่อร้องจบทั้งสองเพลง ผู้ชมที่อยู่ด้านล่างก็ปรบมือให้ บอสรู้สึกโล่งมาก หลังจากนี้จะไปนั่งดูการแสดงของคนชั้นอื่น ๆ อย่างสบายใจ

               “ขอเสียงปรบมือให้กับน้อง ๆ ชั้น ม.1/5 หน่อยครับ ร้องเพลงเปิดงานได้ไพเราะมาก ๆ ขอบคุณท่านอาจารย์ดาราพรผู้ฝึกสอนด้วยนะครับ” อาจารย์ดนัยพิธีกรชาย กล่าวขอบคุณพวกเธอ และมีเสียงปรบมือให้ดังกระหึ่มห้องประชุม

               กิจกรรมวันนี้ ก็มีการแสดงของแต่ละชั้น พร้อมเบรกจับฉลากไปด้วย ทุกคนหมายตาต้องใจไว้เป็นของขวัญของผู้อำนวยการทั้งนั้น ทางโรงเรียนกำหนดให้นักเรียนนำของขวัญมาจับฉลาก ขั้นต่ำต้องหนึ่งร้อยบาทขึ้นไป และห้ามนำของกินมาจับฉลาก ต้องเป็นของที่ระลึกเท่านั้น

                กินกรรมในช่วงเช้าก็จะเป็นการแสดงของช่วงชั้นที่ 3 ทั้งหมด ก็คือ ม.ต้น และขั้นรายการโดยการจับของขวัญ การแสดงก็จะเป็นการเต้นประกอบเพลงเป็นส่วนใหญ่ และก็มีการประกวดร้องเพลงภาษาอังกฤษด้วย

               ช่วงบ่ายก็จะเป็นการแสดงของช่วงชั้นที่ 4 นั้นก็คือของพี่ ๆ ม.ปลาย การประกวดร้องเพลงจะจัดขึ้นในช่วงบ่าย มีคนประกวดไม่กี่คนก็ดีกว่าไม่มี

               “เมื่อครู่เป็นการแสดงร้องเพลงเปิดงาน คราวนี้ก็มาดูการแสดงของน้อง ๆ ม.1 อีกหนึ่ผลงานกันบ้าง มีเพลงอีกแล้วค่ะท่านอาจารย์ดนัย” อาจารย์ดาราพรพิธีกรหญิงหันไปคุยกับอาจารย์ดนัย พี่ธีกรคู่กัน

               “ยังไงครับอาจารย์”

               “ยังไงเหรอคะ เชิญรับชมรับฟังกันเลยค่า”

               กรี๊ด! เสียงกรี๊ดและเสียงปรบมือของผู้ชมดังกระหึ่มทั่วบริเวณ บอสปรบมือให้เพื่อน ๆ ของตัวเอง เป็นการแสดงเต้นประกอบเพลง พวกจอย นิน น้ำ ชมพู่ และเพื่อน ๆ หมู่บ้านอื่นร่วมสิบคนได้ คัดคนที่กล้าแสดงออกเท่านั้นออกมาเต้นในวันนี้

               เพลงจี่หอยดังขึ้น เพื่อน ๆ เดินออกมากันทีละคน แต่งชุดแต่งหน้าไปทางตลก ชั้น ม.1 พวกเธอไม่เน้นสวย เน้นตลกและฮา ทุกคนสวมหมวกที่ทำจากฟาง สวมเสื้อคอกระเช้า สวมผ้าถุง สวมรองเท้าผ้าใบ เต้นประกอบเพลงจี่หอยอยู่บนเวทีกันอย่างสนุกสนาน