สวัสดีค่ะ เราจะเริ่มตั้งแต่ตอนที่เราย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดด้วยความไม่เต็มใจของเราแต่เพราะเราขัดแม่ไม่ได้เค้าคิดภาพไว้สวยหรูมากเลยค่ะ เรายายและน้องต้องย้ายไปอยู่ที่นั้นก่อนค่ะ แม่จะตามไปทีหลัง ซึ่งที่นั่นเป็นบ้านของปู่กับย่าเป็นพ่อกับแม่ของพ่อ(ไม่แท้)เราค่ะ เรากับน้องมีคนละพ่อ ใช่ค่ะเราไม่มีสายเลือดกับปู่กับย่าสิ่งที่เราต้องเจอคือความลำเอียง มีอยู่เช้าวันนึงค่ะเราออกไปทานอาหารเช้าก่อนไปรร.สิ่งที่เราได้มาคือมาม่าหนึ่งกล่องค่ะ เราก็แปลกใจเพราะบ้านปู่กับย่าเป็นร้านอาหารตามสั่งทำไมถึงไม่มีอะไรกิน ตอนที่เรากำลังจะไปรร.น้องเราก็ออกมากินข้าวพอดีค่ะ สิ่งที่น้องกินคือหมูสับที่ปั้นเป็นก้อนๆแล้วนำไปทอดซึ่งนั้นมันคือของโปรดเรากับน้องแต่เค้าดันหยิบมาม่าให้เรากิน เวลาที่น้องไม่สนใจปู่กับย่าก็จะเอาเราไปประชดน้องว่ารักเราอย่างนู้นอย่างนี้ เค้าจะคอยบอกให้เราเรียนดีๆ แต่พอเราได้รางวัลอะไรเค้าจะบอกว่าก็จะรับบทเป็นคนใจบุญ เห็นใจคนที่ไม่ได้และไม่สนใจเกียรติบัตรเราเลยสักนิด และเราก็โดนเพื่อนที่รร.ทำตัวมีอำนาจใส่ และปล่อยข่าวเสียๆหายๆที่ไม่ใช่เรื่องจริงในรร.เราเครียดมากๆค่ะเราเดินไปไหนเราก็จะตกเป็นหัวข้อหัวข้อสนทนาของเค้าเลยทันที ครอบครัวเรามีแต่คนนิ่งเฉยค่ะมีแต่ย่าณวตกับน้องสาวย่าที่เป็นครู แม่เราบอกให้เราทนๆไปไม่ต้องตอบโต้ แต่ที่ผ่านมาเราทำอย่างนั้นมาตลอดค่ะแต่มันกลับเลวร้ายขึ้นเมื่อเราไม่ตอบโต้ เวลาเราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจเค้าก็จะหยิบเรื่องที่รร.มาเล่าว่าทำอย่างนี้ที่รร.ถึงโดนแบบนั้น สำหรับเรามันเหมือนมีดที่ปักลงไปกลางอกเราเลยค่ะ มันเหมือนเป็นปมที่มันใหญ่และแน่นขึ้นเรื่อยๆ แม่ทะเลาะมีเรื่องกับปู่กับย่าค่ะทำให้เราต้องย้ายกลับกทม.ถ้าไม่ใช่มีเรื่องกันเราคงต้องทนอยู่ในสังคมที่คอยเหยียบย่ำเรา แม่ตัดสินใจลวกๆเพื่อย้ายมาที่ตจว.มาสร้างร้านกาแฟที่หมดไปเป็นแสน และกลับกทม.โดยปล่อยเงินแสนนั้นไป และเสียเงินอีกครั้งในการสร้างร้านที่กทม.
         เราทะเลาะกับแม่บ่อยมากๆครั้งเพราะเค้าไม่เห็นความสำคัญของการเรียนเราเลยเค้าให้ความสำคัญแค่ผลลัพธ์พอมีเรียนออนไลน์เพราะโควิดเราก็ต้องเรียนตามตารางเรียนเดิมแต่แม่จะคอยขัดหรือใช้เราตลอดเวลา ส่วนตัวเราที่เคร่งกับเรื่องเรียนก็เลยค่อยข้างโมโหมีหลายครั้งที่แม่จะด่าทอเราด้วยคำพูดแย่ๆ ไล่ออกจากบ้าน ให้ไปเป็นลูกคนอื่น จะไม่ให้เงินไปรร. ให้ไปรร.เอง นี้คือส่วนหนึ่งในสิ่งที่เราเจอในความเป็นจริงมันค่อนข้างรุนแรงกว่านี้มาก  เราก็เจอมาแล้วค่ะเพราะเราเจอกับคำอย่างนี้บ่อยๆมันทำให้เราเหนื่อยเกินจะรับไหวแล้วค่ะจ-ศเราต้องเรียนและทำการบ้านเสร็จแล้วยังต้องช่วยแม่ส,อเราก็ต้องต้องข่วยแม่จนบางครั้งเราก็เหนื่อยมากๆแล้วค่ะสิ่งที่เราได้รับกลับมาดัรเป็นคำด่าทอรู้สึกที่ทำไปมันไร้ค่าเวลาเกรดออกอย่างครั้งล่าสุดเราได้3.97ค่ะ สิ่งที่แม่สังเกตคืออะไรรู้มั้ยคะ 0.03ค่ะ ซึ่งมาจากวิชาพละที่เราได้เกรด3หรือวิชาอื่นๆที่คะแนนเกือบตก เราไม่ได้รับคำชมแม้แต่คำเดียวแม่มักจะสร้างภาพเอาเราไปชมในเฟสหรือเอาเรื่องที่เราเจอที่รร.ไปโพสต์เฟลซึ่งเราไม่โอเคมากๆค่ะโดยเฉพาะเอาเรื่องที่เราเจอในรร.ไปโพสต์เฟส มีเพื่อนพ่อ(ไม่แท้)มาเจอแล้วลูกเค้าเรียนอยู่รร.เดียวกับเราในตอนนั้น เค้าเลยเอาไปบอกลูกเค้าให้ฝากดูเรา เราเคยบอกแม่ว่าไม่ต้องเพราะคนในรร.ที่เกลียดเรามันมีเยอะเหลือเกินค่ะ แต่แม่ไม่ฟังผลออกมาที่พี่ลูกเพื่อนพ่อ(ไม่แท้)คนนั้นอยู่กลุ่มเดียวกันกับหัวหน้าแก๊งที่นินทาเราเลยค่ะ เค้านะจะเอาไปบอกเพื่อนกลุ่มนั้นทั้งกลุ่มเดินมาหาเราในห้องน้ำและบอกเราว่า ใครรังแกน้องหรอ เพื่อนในห้องคนไหน ดูจากเนปจูนก็รู้ใช่มั้ยหล่ะค่ะว่าไม่ได้มีเจตนาดี กลับกับเพื่อนที่นั้นแม่กลับมองว่าดีแค่รร.ใหม่ของเราที่เพื่อนน่ารักกับเรามากๆแม่กับตีตราเค้า เราเหนื่อยมากๆเลยค่ะขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ ขอบคุณจริงๆ