สวัสดีคะ หนูอายุ15ย่าฃ16ปี หนูรู้นึกว่าตัวเองไม่เหมือนเดิม
ย้อนกลับไป5-6ปีก่อนพ่อแท้ๆเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ
แม่เลยเอาหนูย้ายไปต่างอำเภอ ซึ่งเป็นบ้านเกิดของแม่
จนแม่แต่งงานใหม่ไปเมื่อ2ปีก่อนและพาพ่อใหม่เข้ามาอยู่ที่บ้านของเรา แม่ไม่เหมือนเดิม ปกติแม่ไปไหน
จะพาหนูไปด้วยทุกที่ จะคุยกับหนู กินข้าวพร้อมกันทุกวัน2คนแม่ลูก
แต่หลังจากแม่แต่งงานใหม่ แม่ไปเที่ยว กินข้าว กับพ่อเลี้ยงแค่2คน
ไปเที่ยวต่างจังหวัดก็ไปกันแค่2คน หนูเข้าใจแต่มันอดน้อยใจไม่ได้
เป็นแบบนี้มาตลอด2ปี จนแม่ท้อง และคลอดน้องสาวอีก1คน ตอนนี้ใกล้1ขวบแล้ว
หนูรักน้องมาก ด้วยความที่หนูไม่เคยมีน้องมาก่อน แต่หลังจากที่แม่คลอดได้ไม่นาน
แม่ก็บอกให้หนูย้ายกลับไปอยู่บ้านฝั่งพ่อ คือปู่และย่า ตอนแรกแม่บอกว่าจะมาซื้อบ้านอยู่ที่นี่
หนูเลยย้ายมา แต่แม่โกหก แม่ย้ายมาแค่1เดือนได้มั้ง แล้วก็ไม่มาอีกเลย
หนูเหมือนโดนทิ้ง ตอนนี้หนูอยู่ในบ้านหลังเดิมที่เคยอยู่กับพ่อและแม่ตอนเด็ก
แต่ตอนนี้บ้านหลังนี้เปลี่ยนไป เพราะไม่มีพ่อและแม่
หนูย้ายโรงเรียนใหม่คะ มาอยู่ที่นี่เลย ตอนนี้อยู่ม.3คะย้ายมาตอนจบม.2
ได้เจอเพื่อนใหม่ สนิทกันนะแต่ย้ายมาแรกๆ ไม่มีเพื่อนเลย ยังโดนบลูลี่อีกต่างหาก
แต่พอมีเพื่อน ก็ไม่มีใครว่าหนูอีกแล้ว ทุกครั้งที่หนูทะเลาะกับแม่ แม่จะใช้คำพูดที่รุนแรง
น้ำเสียงน่ากลัว ตวาดใส่ ใช้กู- กับหนู แปลกดีนะคะก่อนหน้านี้แม่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
ทะเลาะล่าสุดคือ หนูขอไปดูหนังกับเพื่อน โดยมีแม่ของเพื่อนไปด้วย ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ไม่เคยออกไปเที่ยวไหนถ้าไม่มีแม่ไปด้วย
ถ้าแม่ไม่ได้กลับมาเยี่ยม หนูก็ไม่ได้ไปไหนเลย หนูอยากไปกับเพื่อนมาก เลยไปขอแม่
แต่แม่ตอบกลับมาด้วยคำพูดที่รุนแรง หนูขอดีๆ ไม่เคยพูดจาหยาบคายกับแม่ หนูสงสัยว่าหนูพูดดีๆกับแม่มาตลอด
ทำไมแม่ถึงพูดอย่างนั้น ทำไมแม่พูดหยาบใส่ ทำไมแม่ต้องตวาดใส่ ถ้าแม่พูดดีๆหนูโอเคมาก ต่อให้แม่ไม่อนุญาตให้ไปกับเพื่อน
หนูก็เข้าใจ เพราะแม่ยังไม่รู้จักแม่ของเพื่อนคนนั้น  (ขออนุญาตโดยการโทรนะคะไม่ได้อยู่ด้วยกัน)

แม่เริ่มพูดเรื่องอื่น เริ่มด่าหนูแรงๆ เริ่มพูดถึงเรื่องเงิน เรื่องเรียน แม่ด่าหนูตวาดใส่หนู จากที่แค่ขอไปดูหนัง
ก็เอาเรื่องอื่นมาด่าแบบตวาดใส่ จนเมื่อคืนหนูไม่ได้เถียงหรือตอบโต้อะไร แต่หนูกรี๊ดใส่โทรศัพท์ เอามือมาปิดหูตัวเอง
บอกให้แม่หยุดพูด หนูกรี๊ด ร้องไห้จนเจ็บคอ ตาบวมไปหมด ตอนกรี๊ดแม่ก็ยังด่าไม่หยุด
ตอนเอามือมาปิดหู หนูรู้สึกเหมือนย้อนกลับไปตอนเด็ก ตอนที่พ่อแม่ทะเลาะกันเสียงดัง โดยที่หนูอยู่ด้วย
ทรมานมาก เป็นความรู้สึกที่ทรมาน  ร้องไห้คนเดียวจนหลับไป ตื่นมาตอนเช้าหนูก็แปลกใจ ว่าทำไมหนูต้องกรี๊ด เอามือมาปิดหู
ทั้งๆที่ไม่เคยทำมาก่อน จริงๆเริ่มสังเกตตัวเองมาได้สัก2-3เดือนแล้ว หนูไม่ชอบทำสิ่งที่เคยชอบมาก่อน
เช่นเมื่อก่อนชอบเดินเล่น ตอนนี้ไม่ชอบ เมื่อก่อนชอบระบายสีตอนนี้โครตเกลียดการระบายสี ทำอะไรนานๆไม่ได้
ชอบอารมณ์เสียใส่เพื่อนโดยไม่ได้ตั้งใจ จนพักหลังๆรู้สึกว่าช่วงนี้ตัวเองไม่มีความสุข นิ่งๆ เพื่อนในกลุ่มก็ถาม
ว่าเป็นอะไร หนูก็ไม่รู้จะตอบยังไง เพื่อนเขาก็แซวๆกันว่า สงสัยจะอกหัก นี่ดีนะมันที่ยังไม่รู้ว่าปัญหาครอบครัวหนูโครตเฮงซวยขนาดไหน

พี่ๆน้าๆมีความคิดยังไงหลังจากที่ได้อ่านเรื่องของหนูบ้างมั้ยคะ มีอะไรจะแนะนำหนูมั้ย
หนูอยากกลับไปเป็นเด็กคนเดิม สดใส มีความสุข บางทีอายุหนูยังน้อยยังคิดอะไรไม่ได้ดีเท่าคนทีโตกว่า
ควรหาความสุขให้ตัวเองยังไงดีคะ