ทั้งโดนกดดันทั้งกดดันตัวเองแล้วเจอสิ่งที่มันทำให้ผมแทบบ้าแล้วทำไมผมยังโดนด่าว่าเห็นแก่ตัว

คือผมขอย้อนไปตอนป.4นะครับ คือตอนนั้นเป็นตอนที่ผมกดดันและเก็บกดเป็นอย่างมาก พอมาป.6 หนักกว่าเดิมเลยครับโดนบังคับ โดนกดดัน เจอเพื่อน ยิ้มๆ แล้วพอมาตอนนี้เมื่อ3นาทีก่อน ผมทะเลาะกับพ่อเพราะผมรู้สึกไม่ไหวแล้วพ่อจะยึดมือถือผมมันทำให้ผมจิตใจพังไปเลยแล้วเอามือกุมหัวแล้วร้องไห้แล้วหยุดแล้วเหมอลอยไปเลยจนโดนพ่อด่าว่าอีบ้าจนผมร้องไห้อีกครั่งผมเอามือปิดหูเพราะไม่อยากฟังความรู้สึกผมในตอนนั้นคือคิดอะไรไม่ออกแล้วคือแบบบ้าไปเลยแล้วพอผมหลุดจากการเหมอผมก็พยายามสงบสติทั้งๆที่พ่อด่าผมอยู่นั้นแหละจนผมสงบได้แล้วผมก็โดนด่าว่าเห็นแก่ตัวทั้งที่พ่อยิ้มโครตเห็นแก่ตัวมากกว่าผมเลยด้วยซ้ำผมอยากหายไปจากโลกนี้ 

(ผมแค่อยากให้มีคนเข้าใจความรู้สึกที่ผมรู้สึกผมไม่ได้เรียกร้องความสนใจ)
ส่งที่ผมอยากรู้คือทำไมผมถึงทำแบบนั้นทั้งกุมหัวปิดหูร้องไห้แล้วหยุดเหมอลอยแล้วร้องไห้ต่อเหมือคนสติแตก ทำไมผมถึงเป็นแบบนั้นหรอครับ?
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 5
ชีวิตคนเรา ไม่คาดหวัง ไม่ผิดหวัง อันนี้เรื่องจริงนะ

อันไหนที่ปล่อยผ่านได้ ก็ปล่อยไปครับ เราจะไปคาดหวังให้ทุกคนเข้าใจเรา มันเป็นไปไม่ได้หรอก เราเองยังไม่สามารถเข้าใจทุกคนได้เลยครับ

ใช้ชีวิตให้เรียบง่าย คิดอะไรก็พูด รู้สึกอะไรก็แสดงออก จะได้ไม่ต้องเก็บกดและเก็บความรู้สึกไว้คนเดียวครับ

ส่วนความกดดันที่พ่อแม่มอบให้ ถึงเวลาต่อให้เราทำได้ไม่ดีพอขนาดนั้นเป๊ะๆ ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ เราทำให้ดีที่สุดก็พอ ตึงเกินไปก็ผ่อนลงบ้าง ชีวิตจะได้มีความสุขครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่