"ธรรมะ
จากต้นไม้"

•สติคือความระลึกได้ สัมปชัญญะความรู้อยู่
ตัวรู้ก็คือตัวพุทโธ  ตัวพระพุทธเจ้า นั่นแหละ
พอมีสติสัมปชัญญะรู้อยู่...ปัญญา ก็วิ่งตามมาเท่านั้น

•รู้เรื่องต่างๆ
ตา เห็นรูป  สิ่งนี้ควรไหม ไม่ควรไหม
หู ฟังเสียง  สิ่งนี้ควรไหม ไม่ควรไหม
มันเป็นโทษไหม มันผิดไหม มันถูกต้องเป็นธรรมะไหม สารพัดอย่าง
ดังนั้น...ผู้มีปัญญาแล้ว จึงได้ฟังธรรมะอยู่...
ตลอดเวลา แม้มองเห็นต้นไม้ ก็เป็นธรรมะ
มองเห็นสิ่งต่างๆ ก็เป็นธรรมะหมดทั้งนั้น ถ้า
เรารู้ จักธรรมะ

•พระพุทธเจ้าทั้งหลายบำเพ็ญทางจิต
ความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า.ทั้งหลาย
อยู่...ที่รู้จิต

•ใจจะสงบได้
ก็ด้วยความเห็นที่ถูก

•อะไรจะทำให้เราเสียหายไปไม่ได้
นอกจากจิต ที่คิดผิดของเรา•

•การเฝ้าดูจิต นี่แหละ
คือ การปฏิบัติของเรา ซึ่งจะนำไปสู่...
ความไม่เห็นแก่ตัว และความสงบสันติ

•จิตของคนตามธรรมชาตินั้น...
ไม่มี...ความดีใจ เสียใจ
ที่มีความดีใจ เสียใจนั้น...ไม่ใช่จิต

•ธรรมชาติของจิต
ย่อมปล่อยวางทุกสิ่งเอง อยู่แล้วโดยตัวของมันเอง และไม่ต้องพึ่งพาสิ่งใด
จงมองให้เห็น“ความรู้” ทุกชนิด เป็นเพียงสุสานของความคิด

•อารมณ์นี้ •
ธรรมะนี้
มันเกิดที่จิต

•อารมณ์นี้แหละ
เป็นครูสอนเรา

•ไม่หลงอารมณ์
เพราะ...รู้อารมณ์

•ดูจิต ก็เห็นอารมณ์

•เมื่อรู้จักผิด
รู้จักถูกแล้ว...ก็พยายามละมัน

•การทำความเข้าใจให้รู้ชัดว่า...
ทุกสิ่งมีความเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นอะไรเลย
นี่คือ...ความรู้ตามความเป็นจริง "

(หลวงพ่อชา สุภัทโท)