กองบัญชาการกองทัพอากาศแห่งจักรวรรดิแอตแลนติส ในยามราตรี...

แอนดี้และสถาพรไออ้อนแมนในสภาวะล่องหนและมีม่านบาเรียเป็นเกราะปกป้องทั่วร่างทั้งคู่ เหาะลัดฟ้ามาจนถึงเหนือศูนย์กลางฐานทัพ มองลงไปเบื้องล่างเห็นยานบินของจักรวรรดิจอดเรียงรายบนลาดจอดเป็นแถวนับร้อยนับพันละลานตา หลายแบบหลายขนาด แบ่งเป็นบล็อกๆ สร้างความตื่นตะลึงแก่ด็อกเตอร์ขาลุยเป็นอันมาก เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่คือฐานทัพอากาศในยุคก่อนปัจจุบันที่จากมาหมื่นกว่าปี!

"แม่เจ้าโว้ยแอนดี้! เผลอแป๊บเดียว พวกมันมียานบินไฮเท็คมากมายมหาศาลถึงขนาดนี้ และแต่ละแบบแต่ละลำ แจ่มๆ ทั้งนั้น!" เขาอดกล่าวกับคู่หูมิได้

"ใช่ครับคุณสถาพร ผมว่าถ้ายานเหล่านี้ทั้งหมดรุมถล่มยานของพวกเรา พวกเราท่าทางจะรอดยากเลยละครับ" แอนดี้ตอบในขณะที่ใช้ X-Ray Eyes ของเขาตรวจดูยานเหล่านั้นอย่างคร่าวๆ และอย่างรวดเร็ว "ยานพวกนี้มีสมรรถนะสูงทั้งนั้น"

"มันเอาเวลาที่ไหนมาพัฒนาไวขนาดนี้วะเนี่ย ?"

"ส่วนหนึ่งก็คงจะเป็นเพราะได้เจ้านายวันชนะอยู่ด้วยมาก่อนนะครับ แถมเจ้านายยังเคยถูกยึดตัวตนโดยเลโอนีดาสมาก่อน นี่ก็คงจะมีผลด้วย" แอนดี้วิเคราะห์ "คุณสถาพรลองเปรียบเทียบกับจักรพรรดิเนรอสที่อยู่ทางเหนือสิครับ นั่นก็ได้ซึมซับวิทยาการความรู้จากเร็พไทเลี่ยนเหมือนกันถึงได้เขียนแบบของยานบินต่างดาวออกมาได้เป็นสิบแผ่น"

"เออ...ว่ะ! จริงด้วย!" ไออ้อนแมนสีเงินพยักหน้า "เอาละวะ...ถ้าเราจิ๊กยานพวกมันได้ซักลำสำเร็จ ก็ไม่น่าจะเสียเปรียบพวกมันหรอกน่ะ! ว่าแต่ว่า มันเยอะแยะไปหมด หลายแบบหลายขนาด จนไม่รู้ว่าจะเลือกจิ๊กลำไหนดี แม่มอยากได้แค็ตตาล็อกมาเลือกจิ้มเหมือนเวลาช้อปปิ้งชิฟหายเลยว่ะ!"

"ได้ยังงั้นก็ดีสิครับ" แอนดี้กล่าวปนหัวเราะ "ผมก็กำลังพยายามเฟ้นหาอยู่เนี่ย"

"นายก็ใช้ตาวิเศษของนายมองทะลุถึงข้างในระบบของพวกมันซี่"

"กำลังทำอยู่เลยครับผม"

"เหรอ ? แล้วเห็นลำไหนเหมาะๆ บ้างล่ะ ?"

"ยังไม่มีลำไหนถูกใจผมเลยครับ!" แอนดี้ตอบพลางส่ายหน้า

"บ่ะ! นายจะเอาแจ่มขนาดไหนวะ ?" สถาพรได้ยินคำตอบแล้วก็ส่ายหน้าตาม แล้วชี้ไปที่บล๊อกๆ หนึ่งทางซ้ายมือ ห่างจากบล๊อกใต้ตำแหน่งที่ทั้งสองลอยตัวนิ่งอยู่กลางอากาศสูงจากพื้นดินขึ้นไปราวสิบช่วงตัวไปสิบบล๊อก "ไอ้พวกที่อยู่ตรงบล๊อกนั้นเป็นไงบ้าง พอเข้าท่าไหม แอนดี้ ?"

"ไปอยู่เหนือพวกมันกันหน่อยดีกว่านะครับ" ว่าแล้วลูกน้องคนเก่งของกัปตันก็เหาะไปเหนือตำแหน่งนั้นโดยมีสถาพรตามมาติดๆ

"เฮ่ยย.." พอเห็นได้ถนัดชัดเจน ไออ้อนแมนสีเงินก็ร้องอุทาน "ไอ้พวกนี้นี่มัน...ก๊อป THE FUGITIVE มานี่หว่า!!"

"ก็นี่ไงครับ ผลลัพธ์จากการที่พวกมันเคยได้เจ้านายมาอยู่ด้วยในครั้งก่อน" แอนดี้ตอบและใช้ X-Ray Eyes พิจารณาอย่างละเอียด "โครงสร้างภายในก็คล้ายๆ กับ THE FUGITIVE เหมือนกันครับ แต่พวกมันไม่ได้เทคโนโลยีล้ำสมัยของชาวเนโอโซรอสประกอบด้วยหรอก!"

"อ้าวเหรอ ?!! เฮ้ย ก็ดีน่ะสิถ้างั้น" สถาพรอุทานออกมาและโล่งอกเมื่อได้ยินแอนดี้ว่าอย่างนั้น"

"ผมเข้าใจว่า เจ้านายคงอ่านภาษาเนโอโซรอสไม่ได้ นายหญิงเอ็มม่าไม่ได้สอน เลยไม่สามารถทำวิศวกรรมย้อนกลับสำหรับเทคโนโลยีของชาวเนโอโซรอสได้ และเท่าที่ผมเคยเห็น เคยสัมผัส มันไม่ง่ายสำหรับชาวโลกเลยครับ!"

"ดี!! สบายใจไปได้อีกเรื่อง ฉันนึกว่าพวกมันก๊อปมาได้หมดเลยเสียอีก"

"โหยย...ถ้าก๊อปมาได้หมด ไม่ต้องอาศัยพวกต่างดาว เนรอสก็จัดการยึดครองแอตแลนติสทั้งหมดได้ครับ"

"งั้น..ยานพวกนี้ ก็คงยังไม่ถูกใจนายมั้ง ?"

"ครับ! ยังไม่เข้าตากรรมการ!!"

"บ่ะ!!" ไออ้อนแมนอุทานแล้วทำท่าเกาหัวกลางอากาศ "แล้วเห็นลำไหน บล๊อกไหน ที่เตะตานายบ้าง ?"

"ยังไม่เห็นเลยซักลำครับผม" แอนดี้ตอบแล้วหันหน้ามาหาคู่หู "ดูท่าเราต้องค้นหาที่อื่น ผมว่ายานของพวกมัน..หมายถึงพวกต่างดาวจริงๆ คงจอดเก็บซ่อนไว้ในที่ลับครับคุณสถาพร ไม่จอดโชว์อยู่ข้างนอกนี้แน่!"

"วะ! แล้วเราจะรู้ได้ไงนี่ ? จะไปหากันที่ไหนต่อ แอนดี้ ?" ไออ้อนแมนชักหงุดหงิด ถามความเห็นของแอนดี้แล้วจุ๊กจิ๊กปากอย่างไม่สบอารมณ์

"จะรู้สถานที่ลับที่เก็บยานต่างดาวได้ ก็ต้องเจอพวกมันซักคนหนึ่งเสียก่อนละครับ"

"มันก็มีแต่เนรอสตัวปลอมคนเดียวเท่านั้นละมั้งแอนดี้ ไอ้ตัวอื่นคงไม่มาอยู่ในวังด้วยหรอก"

"เป็นไปได้ครับ" แอนดี้พยักหน้าเห็นด้วย

"งั้นเราไปในวังหลวง หาตัวจักรพรรดิตัวปลอมกัน"

"ครับผม ไปกันเลยครับ"

คู่หูจากอนาคตกาลจึงเปลี่ยนเป้าหมาย พากันเหาะออกจากเขตกองทัพอากาศข้ามกำแพงวังหลวงของจักรพรรดิเนรอสแล้วอ้อมไปด้านหลังตำหนักใหญ่อันเป็นที่ประทับของจักรพรรดิ แอนดี้ใช้ X-Ray Eyes มองทะลุเข้าไปข้างในตำหนักหาตัวเนรอสแล้วก็พบสัญญาณสิ่งมีชีวิตหนึ่งอยู่ภายในห้องบรรทม จึงชี้ตำแหน่งนั้นให้สถาพรดู

"มีสิ่งมีชีวิตหนึ่งอยู่ในห้องนั้นครับ"

"หืมม ? ห้องบรรทมของเนรอสนี่นา ใช่ไหม ?"

"ใช่ครับคุณสถาพร"

"นายบอกว่า 'สิ่งมีชีวิตหนึ่ง' หมายความว่าที่นายเห็น ไม่ใช่คนเหรอ ?"

"ไม่ใช่แน่นอนครับ ลองดูเองสักหน่อยก็ได้ครับผม" ว่าแล้วแอนดี้ก็ฉายภาพออกจากดวงตา ห่างออกไปประมาณศอกหนึ่ง กรอบภาพวีดิโอสี่เหลี่ยมผืนผ้าปรากฏลอยกลางอากาศฉายภาพที่เขาเห็นเป็นระบบอินฟาเรด สถาพรมองดู ภาพนั้นปรากฏรูปร่างสิ่งมีชีวิตซึ่งมีศีรษะ ลำตัว สองแขนสองขาคล้ายมนุษย์ แต่ไม่ใช่มนุษย์แน่นอนเพราะมันมีหาง!

"ไอ้กะปอมนั่นนี่หว่าเฮ้ย!"

"ตัวใหม่ครับคุณสถาพร ตัวเก่าถูกกำจัดไปแล้วโดยนายหญิงออเรร่าครับ"

"เออ จริงด้วย...เฮ้ยเอาไงดีวะ ? ลุยเลยไหมแอนดี้ ?" ไออ้อนแมนถามอย่างคันไม้คันมือ

"ใจเย็นๆ ครับลูกพี่! ยังลุยไม่ได้ครับ! เราต้องรอให้มันออกจากห้องแล้วแอบตามมันไป เผื่อมันจะไปหายานของมันไงครับ"

"เออ...จริงของนาย! ฮ่ะๆ" ด็อกเตอร์ขาลุยว่าแล้วหัวเราะ "แต่แหม...เห็นแบบนี้แล้ว คันมือคันตีนชิปเป๋ง!"

"ตอนนี้อย่าเพิ่งคิดถึงการจัดการกับมันครับ เป้าหมายของเราคือขโมยยานของมันให้ได้" แอนดี้กล่าวเตือนสติ

"โอเค! งั้นรอก็รอ"

ผู้บุกรุกในยามวิกาลทั้งสองลงไปอยู่บนดาดฟ้าตำหนักใหญ่โดยยังคงสภาวะสภาวะล่องหนและมีบาเรียหุ้มห่อทั่วร่าง รอคอยต่อไป

มีสัญญาณวิทยุติดต่อเข้ามาถึงทั้งสอง

"แอนดี้ คุณสถาพร เป็นไงบ้างคะตอนนี้ ?" เป็นเอ็มม่านั่นเองที่ติดต่อเข้ามา

"คุณเอ็ม...ตอนนี้อยู่ที่ไหนกันครับ ?" สถาพรถามกลับ

"พวกเราพักอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่งในเมือง แต่ตอนนี้ออกมาแล้วค่ะ"

"อ้าว!" ไออ้อนแมนอุทานด้วยน้ำเสียงแสดงความแปลกใจ "ทำไมไม่อยู่รอกันต่อที่โรงแรมล่ะครับผม ?"

"พวกเราเป็นห่วงคุณสองคนน่ะค่ะ ไม่ไว้ใจว่าคุณสองคนจะมีปัญหาอะไรจากพวกทหารหรือพวกต่างดาวหรือเปล่า เกิดมีอะไรยุ่งยากขึ้นมา พวกเราทางนี้คงมาช่วยไม่ทัน อีกอย่างอยู่รอเฉยๆ นานแล้ว เซ็งค่ะ! ก็เลยออกจากโรงแรมและเข้ามาในวังแล้วค่ะ!"

"ไฮ้! เข้ามาข้างในนี่แล้วหรือครับ ? ตั้งแต่เมื่อไรนี่ ?" ด็อกเตอร์จอมห่ามถามอย่างตกใจ

"ประมาณซักครึ่งชั่วโมงได้แล้วค่ะ"

"ไม่มีใครเห็นหรือครับ ?"

"ไม่มีค่ะ ซักคนเดียว!"

"มากันตั้ง 4 คนเนี่ยนะครับ ?"

"ใช่ค่ะ! คุณสถาพรไม่ต้องห่วงพวกเรา คุณกับแอนดี้เวลาล่องหนต้องใช้เทคโนโลยี แต่พวกเราสี่คนเหนือกว่าค่ะ เพราะทำได้ทันทีที่ต้องการ! แค่คนเดียวก็ทำได้แล้ว นี่ตั้งสี่คน แต่ละคนไซโคเพาเวอร์กันทั้งนั้น ต่อให้ไม่ทำการหายตัว เดินไปดุ่มๆ เจอพวกทหารก็สะกดจิตพวกเขาว่าไม่เห็นพวกเราเลยก็ยังได้ สบายกว่ากันเยอะเลยค่ะ!"

"โวะ!!" ไออ้อนแมนอุทานแล้วหัวเราะ "แบบนี้ ผมกับแอนดี้ สู้ไม่ได้เลยนะนี่!"

คุณแม่ต่างดาวฟังแล้วยิ้ม ถามกลับบ้าง "แล้วคุณสองคนอยู่ที่ไหนกันคะตอนนี้ ?"

"อยู่บนดาดฟ้าตำหนักใหญ่ของเนรอสครับผม"

"เห็นเนรอสไหมคะ ?"

"แอนดี้มองเห็นด้วยตาวิเศษของเขาครับ เนรอสตัวปลอมชัดเจนเพราะมีหาง! อยู่ในห้องบรรทมเลยครับคุณเอ็ม"

"คุณสองคนลองไปหายานบินมาแล้วหรือยังคะ ?"

"ไปดูที่ลานจอดในกองทัพมาแล้วครับ ไม่มียานต่างดาวครับผม มีแต่ยานของพวกทหาร แอนดี้บอกว่ายานต่างดาวไม่น่าจะจอดโชว์อยู่ข้างนอก น่าจะซ่อนอยู่ที่ไหนซักที่นึงครับ เราสองคนก็เลยมาเฝ้าดูเนรอสกำมะลอกันอยู่นี่แหละ กะว่ามันออกจากห้องบรรทมเมื่อไรก็จะตามมันไป ก็น่าจะได้เจอที่ซ่อนยานของมันเมื่อนั้นแหละครับ" 

"แล้วตอนนี้ พวกคุณเอ็ม อยู่กันตรงไหนครับ ?" สถาพรเป็นฝ่ายถามบ้าง

"บริเวณด้านหน้าตำหนักใหญ่นี่แหละค่ะ คุณสองคนอยู่บนดาดฟ้า ไม่ได้เฝ้าดูด้านหน้า่ก็เลยไม่เห็นพวกเรา"

"ตอนนี้ผมเห็นนายหญิงกับทุกคนแล้วครับ" แอนดี้กล่าว

"ก็เธอมีตาพิเศษนี่นา ก็เห็นน่ะสิ" เอ็มม่าตอบ

"ไออ้อนแมนอย่างก็พอเห็นได้อยู่ครับถ้าไม่มีสิ่งกีดขวางอะไรมากนัก ไม่สามารถทะลุทะลวงแบบแอนดี้...เอ๊ะ เดี๋ยวนะครับ" สถาพรกล่าวเสริมแล้วเบรคเมื่อเห็นความเคลื่อนไหวผ่านจอภาพที่แอนดี้ฉายออกมาจากดวงตาให้ดู 

"มีความเคลื่อนไหวหรือคะ ?"

"ครับผม เจ้าตัวนั้นลุกขึ้นมาจากเตียงยืนขึ้นแล้ว ตอนนี้มัน...โอ้โฮ! เหลือเชื่อจริงๆ มันกำลังปรับเปลี่ยนร่างครับ! ตัวมันลดขนาดลง หางหดหายไปแล้ว เร็วมาก ตอนนี้เป็นร่างคนแล้ว!!"

"ก็คงแปลงเป็นเนรอสละมั้ง ใช่ไหมแอนดี้ ?" เอ็มม่าถามลูกน้องคนเก่งของสามีบ้าง

"ใช่ครับนายหญิง แล้วตอนนี้มันออกจากห้องบรรทมของจักรพรรดิแล้วครับ"

"ได้เวลาตามมันแล้วครับคุณเอ็ม!" สถาพรกล่าวอย่างหมายมั่น "ผมกับแอนดี้จะยังอยู่บนดาดฟ้านี้เฝ้าดูมันไปก่อน คล้อยหลังไปสักระยะหนึ่งแล้วจะตามไป คุณเอ็มและทุกคนถ้าชัวร์ว่าไม่มีใครมองเห็น จะตามมันไปก่อนก็ได้ครับ"

"โดนพวกเราสะกดจิตกันเป็นสิบๆ คนแล้วจ้า พวกทหารน่ะ" คุณแม่ต่างดาวกล่าวอย่างอารมณ์ดีไร้ความวิตกกังวล "จะทำตามที่คุณว่าก็แล้วกัน นั่น! มันเดินลงบันไดหินอ่อนหน้าตำหนักแล้ว เป็นร่างของจักรพรรดิเนรอสอย่างเนียนเลย เหมือนทุกกระเบียดนิ้ว กำลังตรงไปที่ประตูกำแพง ทหารยามเปิดทางให้มันแล้ว มันออกมาข้างนอกแล้วค่ะ"

"มันแต่งตัวยังไงครับ ตรงนี้เป็นมุมอับ ผมมองไม่เห็นชัด ไม่เหมือนแอนดี้"

"ใส่ชุดทะมัดทะแมงค่ะ ชุดที่ใส่แทบจะแนบเนื้อ แต่งตัวแบบนี้คล้ายกับนักบินนะ"

"งั้นพวกเรามีสิทธิ์ลุ้นละครับ!" สถาพรตาเป็นประกายใต้หน้ากากเหล็ก

"มันเดินไปไกลแล้ว พวกฉันจะตามหลังมันไปละนะ"

"ครับผม เดี๋ยวผมกับแอนดี้จะตามไปสมทบครับ" ว่าแล้วไออ้อนแมนก็ลอยตัวขึ้นสูงแล้วชวนคู่หู "ไปกันเถอะแอนดี้"

"ครับผม" แอนดี้ตอบรับแล้วกระพริบตาทีหนึ่ง จอภาพที่กำลังฉายอยู่กลางอากาศดับวูบไป ดวงตาทั้งสองปรับสู่ระบบมองในที่มืด ลอยตัวขึ้นไปเคียงคู่กับสถาพร แล้วเหาะตามพวกเอ็มม่าไปพร้อมกัน

ฝ่ายจักรพรรดิตัวปลอมก้าวเดินอาดๆ จากบริเวณรั้วกำแพงตำหนักใหญ่ตรงไปยังลานจอดยานบินซึ่งมีราชพาหนะส่วนพระองค์ของจักรพรรดิตัวจริงจอดอยู่หลายลำ แล้วเลือกเดินเข้าไปหายานซึ่งมีรูปทรงคล้ายนก มีปีกแหลมสองข้าง ส่วนท้ายก็ดูคล้ายแพนหาง มองเผินๆ คล้ายเครื่องบินขนาดเล็ก เพียงแต่มันไม่มีล้อ ท้องยานจอดแนบสนิทกับแท่นโลหะอันเป็นฐาน ขนาดพอดีสำหรับคนๆ เดียวโดยสาร ตรงกลางยานเป็นโดมกระจก มีทหารรักษาการสองนายยืนเฝ้าอยู่ ทั้งคู่ยกแขนขวาพาดอกแล้วก้มหัวทำความเคารพ เนรอสตัวปลอมพยักหน้าให้

เมื่อไปถึงตัวยาน ผู้มาแทนที่กามาร่าเอามือแตะด้านข้างยาน พอบานประตูเลื่อนเปิดไปทางขวาแล้วจึงก้าวขึ้นยานนั่งประจำที่คนขับซึ่งก็มีที่เดียว บังคับยานลอยตัวขึ้นจากฐานแล้วบินไปทางทิศเหนืออย่างรวดเร็ว

"อ้าว มันขับยานไปโลดแล้วแอนดี้" สถาพรกล่าวขณะที่เหาะคู่ขนานไปด้วยกัน

"ผมจะเร่งความเร็วตามมันไปก่อน คุณสถาพรไปหานายหญิงกับพวกก่อนก็ได้ครับ" แอนดี้หันมากล่าวกับเขาแล้วไม่รอฟังคำตอบ เร่งความเร็วสูงพุ่งปราดตามหลังยานลำนั้นไปทันที

"อ้าวเฮ้ย ไม่รอกันเลย วู้!" ไออ้อนแมนบ่นพลางส่ายหน้า ชะลอความเร็วลงเมื่อตามหลังทันกลุ่มของเอ็มม่าแล้วจึงลงสู่พื้นดิน ปิดระบบพรางตัวเพื่อให้ทุกคนมองเห็นแล้วร้องเรียกเบาๆ "คุณเอ็ม น้องแอนนา น้องแจ๊ค คุณยูไล!"

ทุกคนหยุดเดินหันกลับไปมองข่างหลัง แล้วหัวหน้ากลุ่มก็เอ่ยทักก่อน

"อ้าว มาแล้วเหรอคุณสถาพร แล้วไม่ไปพร้อมกับแอนดี้หรือคะ ?"

(ต่อครับ) ^^