แซ่ดดดดดดดดด..........บึ้มมมมมมม.............แซ่ดดดดด...........เฟี้ยววววว........บึ้มมมมม..........เฟี้ยยยยว.......บึ้มมมมม.........เฟี้ยวววว........
บึ้มมมม........เฟี้ยววววว........บึ้มมมมม.........บรึ้มมมมมม...............บึ้มมมมมมม............แซ่ดดดดด.....เฟี้ยวววว...........บึ้มมมมม.........

สรรพาวุธจากฝูงบินของกองกำลังสหพันธรัฐ ไม่ว่าจะเป็นแสงพิฆาตเลเซอร์ หรือขีปนาวุธอื่นๆ บรรดามี ถูกยิงออกมาถล่มเข้าใส่ยานบินลึกลับขนาดยักษ์ลำนั้นกันอย่างขนานใหญ่ชนิดจัดหนักจัดเต็มของจริง เนื่องจากได้รับการติดต่อจากกัปตันวันชนะซึ่งแอบส่งสัญญาณขอการสนับสนุนด้วยตัวของเขาเอง ดังนั้นเมื่อยานทุกลำบินมาถึงและเห็นเป้าหมายอยู่ข้างหน้ายาน THE FUGITIVE ในลักษณะคุกคามอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง อิบิคัสผู้นำแห่งโลโคเทียจึงไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยในการสั่งการยิงถล่มยานลึกลับลำนั้น เพื่อช่วยเหลือกัปตันและชาวคณะโดยทันที และเสียงร้องห้ามของกัปตันก็ช้าเกินกว่า!

ทุกคนมองเห็นยานลึกลับถูกยิงโจมตีอย่างไม่ขาดสาย...แต่ทว่า....

มันไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย! การแสดงออกของมัน เพียงส่งแสงสว่างสีขาวเจิดจ้าออกมาทั่วทั้งลำ ก็ไม่มีอาวุธใดๆ ระคายเคืองผิวของยานนั้นได้เลยแม้แต่เท่ารอยแมวข่วน!! แสงเลเซอร์ทุกลำแสงถูกดูดกลืน! และขีปนาวุธอื่นๆ ล้วนระเบิดไปอย่างไร้ผลเปล่าๆ ปลี้ๆ

เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ๆ...และแล้ว แสงสว่างซึ่งเปล่งออกมาจากยานลึกลับทั้งลำนั้น ก็พลันเปลี่ยนเป็นสีส้ม!

กัปตันวันชนะตาเหลือก เขาสังหรณ์ใจทันทีว่าคราวนี้ ถึงตาของมันแล้ว!

"ทุกๆ ท่าน หยุดยิง!! ยานของสหพันธรัฐทุกลำ หยุดยิงเดี๋ยวนี้ขอรับ หยุด!!! ถ้าไม่หยุด พวกท่านจะถูกทำลายกันหมด !!"

เขาส่งวิทยุติดต่อไปอย่างเร่งด่วน ขณะเดียวกันก็บังคับยาน THE FUGITIVE เคลื่อนเข้าไปใกล้ยานลำนั้น แล้วส่งสัญญาณติดต่อกับมัน

"ได้โปรดอย่าทำลายพวกเขา ข้ายอมแล้ว จะส่งตัวจักรพรรดิให้แก่ท่านเดี๋ยวนี้!!"

กัปตันได้ยินเสียงผู้บังคับการยานลำนั้นหัวเราะมาเป็นคำตอบอย่างน่าหวาดหวั่นและน่ากังขา จากนั้นคำตอบเป็นเสียงพูดจึงตามมา ขณะเดียวกัน อิบิคัสก็ออกคำสั่งหยุดโจมตีตามคำพูดของกัปตัน การยิงถล่มอย่างหูดับตับไหม้จึงหยุดลง

"ตอนที่ข้าขอตัวจักรพรรดิก่อนหน้านี้ เจ้ายืนกรานอย่างหนักแน่นแข็งขันว่าจะไม่ส่งมาให้ ถึงตอนนี้ พรรคพวกของเจ้ามากันเป็นฝูงใหญ่ มาถึงก็ไม่ฟังเสียงอันใดทั้งสิ้น รุมถล่มยานของข้ากันทุกลำ ถ้ายานของข้าลำนี้อ่อนด้อยสมรรถภาพเฉกเช่นยานของพวกเจ้าแล้วไซร้ ป่านฉะนี้...ยานทั้งลำและข้า ก็คงพินาศไปเรียบร้อยแล้ว! แต่เพราะว่าเจ้า...วันชนะ...เจ้าได้เห็นการสาธิตสมรรถภาพของยานลำนี้แล้ว และประจักษ์แจ้งแล้วว่าทั้งยาน THE FUGITIVE ของเจ้าและยานเหล่านั้นทุกลำซึ่งบินมาหวังจะช่วยเจ้า ไม่มีทางสู้ยานของข้าได้ และจะถูกทำลายพินาศกันหมดสิ้น เจ้าจึงบอกให้พวกมันหยุดโจมตี และยอมศิโรราบต่อข้าในตอนนี้...หึหึหึ...วันชนะ...ตอนนี้ เพียงแค่ตัวจักรพรรดินั้น น้อยไปเสียแล้ว ข้าต้องการมากกว่านั้น !!"

ทั้งกัปตันและชาวสหพันธรัฐทุกคนในยานบินของตนๆ ต่างได้ยินคำพูดของผู้บังคับยานบินลึกลับอย่างชัดเจน

"ท่าน ต้องการสิ่งใดอีกหรือ ??" อิบิคัสส่งการติดต่อถามออกไป

"เจ้า...คงเป็นผู้นำของทุกคนที่มาสินะ ?" ผู้บังคับยานบินลึกลับถามกลับ

"ใช่! ข้าคือ อิบิคัส ผู้นำแห่งแคว้นโลโคเทีย มาในฐานะตัวแทนของชาวสหพันธรัฐทั้งมวล"

"หึหึหึ...."

เสียงหัวเราะนั้น ฟังดูน่ากังขาและไม่น่าไว้วางใจเลยสำหรับทุกคนที่กำลังฟังอยู่

"ว่าไงล่ะ ? ท่านต้องการสิ่งใดอีก นอกเหนือจากตัวจักรพรรดิซึ่งอยู่ในยานของท่านวันชนะ ?" อิบิคัสถามคำถามเดิมซ้ำ

"ได้.....ฟังให้ดีนะ ชาวสหพันธรัฐทุกคน!"

ผู้บังคับยานบินลึกลับกล่าวตอบแล้วหยุดเว้นช่วงไปครู่หนึ่งจึงกล่าวต่อทุกคนซึ่งกำลังรอฟังคำตอบด้วยใจเต้นระทึก

"สหพันธรัฐแอตแลนติสเหนือ จะต้องไม่มีอีกต่อไป! แต่ต้องรวมเข้ากับจักรวรรดิแอตแลนติสใต้ เป็นจักรวรรดิแอตแลนติสเพียงหนึ่งเดียว !!"

พอจบคำพูดของผู้บังคับยานบินลึกลับลำนั้นเท่านั้นเอง เหล่าชาวสหพันธรัฐทั้งหลายภายในยานบินทุกลำต่างส่งเสียงฮือฮาอื้ออึง หลายคนพากันปฏิเสธ

"ไม่มีวัน!!"
"เป็นไปไม่ได้!!"
"ฝันไปเถอะ!!"
"พวกเราขอสู้ตาย!!"
"ยอมตายเสียดีกว่าจะต้องทนอดสูสิ้นเอกราช!!"

และหลายคนก็ว่า...

"ยานนั่นไม่มีทางถูกทำลายได้เลยหรือ ?"
"นั่นสิ เหตุไฉน ท่านวันชนะจึงยอมแพ้และบอกให้พวกเราหยุดโจมตี"
"มันต้องมีเหตุผล ท่านวันชนะต้องมีคำอธิบายนะ!"
"ใช่ๆ ถ้าไร้คำอธิบายอันสมเหตุสมผล พวกเราไม่ยอมแน่!"
ฯลฯ

กัปตันวันชนะฟังคำพูดของพวกเขาด้วยความสลดหดหู่ใจ แล้วประกาศต่อพวกเขา

"ทุกๆ ท่านขอรับ โปรดชมภาพยนตร์ซึ่งจะแสดงให้เห็นเหตุการณ์ก่อนหน้าที่พวกท่านจะมาถึงต่อไปนี้ ซึ่งยาน THE FUGITIVE ได้บันทึกไว้ แล้วพิจารณา ตัดสินใจ ด้วยตัวของพวกท่านเอง นะครับ"

จากนั้น ยาน THE FUGITIVE ฉายแสงออกมาลำหนึ่ง จากจุดเล็กๆ ข้างยาน แล้วลำแสงนั้นก็ขยายบานออกๆ ไปพอประมาณแล้วหยุด แสงที่ฉายมาก่อตัวเป็นจอภาพสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ และข้างในจอภาพก็เริ่มแสดงภาพเหตุการณ์การ "สาธิต" ซึ่งผู้บังคับยานบินลึกลับได้แสดงให้กัปตันได้ชม

ชาวสหพันธรัฐทุกคน จ้องมองดู "คลิปวีดิโอ" ซึ่งกัปตันกำลังฉายให้ดูกันอย่างตื่นเต้น ตื่นตาตื่นใจด้วยภาพสีสามมิติและเสียงชัดแจ๋ว

"มองเห็นยานเล็กนั่นแล้วใช่ไหม ?" เสียงของผู้บังคับการในยานลึกลับพูดกับกัปตันวันชนะ "ท่านเชื่อหรือไม่ ? พูดแล้วจะหาว่าเราคุยโวโอ้อวด...แค่ยานเล็กลำนั้นลำเดียว ก็สามารถโจมตียาน THE FUGITIVE ของท่านให้ร่วงไปได้โดยไม่ยาก! และหากไม่เชื่อ ข้าท้าให้ท่านยิงมัน! ด้วยอาวุธชนิดใดก็ได้ที่ท่านมี! ดูซิว่าท่านจะสร้างความเสียหายให้แก่มันได้บ้างไหม ?!! ลองดู ท่านวันชนะ!!"
 
"แอนดี้ ยิงยานเล็กลำนั้นซิ! ด้วยอาวุธทุกอย่างที่มี!!" เสียงกัปตันสั่ง ตามด้วยเสียงแอนดี้ตอบรับ

"ได้ครับ เจ้านาย! ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันแน่สักแค่ไหน !!"

แซ่ดดดดดดดดด...........แซ่ดดดดดดดดดด...........เฟี้ยววววว.........เฟี้ยยยยว........แซ่ดดดดด.....เฟี้ยวววว........บึ้มมมม..........บรึ้มมมม.........บึ้มมมมม.........บึ้มมมมมมมมมมม...บรึ้มมมมมมมม.......บึ้มมมมม.........

ภาพกลุ่มควันซึ่งเกิดจากการระเบิดเป็นดุจก้อนเมฆขนาดใหญ่แล้วสลายตัวไป...ยานเล็กลำนั้นยังคงลอยสงบนิ่ง ไม่มีความเสียหายใดๆ เลย!

"Mother F*cker !!"  เสียงแอนดี้สบถด่า ตามมาด้วยเสียงหัวเราะหึหึของผู้บังคับการยานลึกลับซึ่งกล่าวข่มขวัญอีก

"เห็นแล้วนะ ว่ายานเล็กนั่น แข็งแกร่งเพียงใด! แต่...ข้าจะบอกให้! ยานที่ข้าควบคุมบังคับอยู่นี้ สามารถป่นยานเล็กนั่น ให้เป็นผงธุลี ภายในเวลาเพียงไม่ถึงวินาที !! ทุกคน ชมได้ ณ บัดนี้ !!!"

ภาพยานลึกลับปล่อยแสงประหลาดพุ่งเข้าใส่ยานลำเล็ก!

แปล๊บบบบบบ....................ฟู่ว์ว์ว์ว์........................

ภาพยานเล็กลำนั้น ถูกป่นสลายกลายเป็นผงธุลี กระจายไปในอากาศทั่วทุกทิศ!

แล้วคลิปวีดิโอก็ตัดจบ !!


"พวกเจ้าทั้งหมด จะเป็นเหมือนยานเล็กลำนั้น ถ้าไม่ยอมและขัดขืนต่อข้า!!" ผู้บังคับการยานลึกลับขู่อีก

"เอ้อ...เรื่องนี้ เป็นเรื่องใหญ่ ข้าไม่มีอำนาจในการตัดสินใจ!!" อิบิคัสพยายามยื้อตอบ ซึ่งเหตุผลนั้นก็เป็นเหตุผลที่รับฟังได้

"มีใคร ที่ใหญ่กว่าเจ้าอีกอย่างนั้นรึ ??"  ผู้บังคับการยานลึกลับถาม

"มีสิ! ก็ท่านหัวหน้าสหพันธรัฐ อย่างไรเล่า!!"

"เขามิได้มาด้วยดอกหรือ ??"

"เปล่าดอก! เขาต้องประจำการอยู่ที่กลางเมืองหลวง"

"ถ้าเช่นนั้น ส่งข่าวไปให้มันรู้ เดี๋ยวนี้! บอกไปว่า ถ้าไม่ยอมสละอำนาจอธิปไตย ข้า จะสังหารพวกเจ้าทุกคนในที่นี้!!"

อิบิคัสสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินคำขาดที่ยื่นมา คนอื่นๆ ที่มาด้วยก็ไม่ต่างกัน

"ได้โปรด ให้เวลาแก่พวกเราบ้างสิ!!" ผู้นำแห่งโลโคเทียพยายามยื้อจนถึงที่สุด

ผู้บังคับการยานลึกลับส่งเสียงหัวเราะหึหึเป็นคำตอบหลายครั้ง ก่อนจะตอบเป็นคำพูดซึ่งทำให้ทุกคนหน้าถอดสี

"ได้....ข้าให้เวลาแก่ผู้นำของพวกเจ้าในการตัดสินใจ ก่อนตะวันตกดินในวันพรุ่งนี้!! และในยามนี้ พวกเจ้าทุกคน เป็นเชลยของข้าแล้ว จงขับยานของพวกเจ้าไปในจักรวรรดิแอตแลนติสใต้ นำยานลงจอดบนลานจอดหน้าพระบรมมหาราชวังของจักรพรรดิ หลังจากนำยานลงจอดแล้ว ให้ทุกคนลงจากยาน อยู่ในการควบคุมตัวของเหล่าทหารในวังหลวง ในขณะที่รอคำตอบจากผู้นำของพวกเจ้า!"

อิบิคัสกับเซบาสเต็นปรึกษากันอย่างหน้าดำคร่ำเครียดเป็นเวลาสองสามนาที แล้วผู้นำแห่งโลโคเทียจึงให้คำตอบ

"ก็ได้! ตกลง! พวกเรา จะไปจักรวรรดิแอตแลนติสใต้กับท่าน และยอมอยู่ภายใต้การควบคุมในขณะที่กำลังรอคำตอบจากท่านหัวหน้าสหพันธรัฐ!"

"ดีมาก!!" ผู้บังคับการยานลึกลับตอบและยิ้มอย่างพึงพอใจ จากนั้นจึงติดต่อไปยังกัปตันวันชนะอีกครั้ง

"เอาละ! ทีนี้ สำหรับเจ้าวันชนะ...ตอนนี้ ได้เวลาสำหรับเจ้าแล้ว! ส่งตัวจักรพรรดิ โดยวิธี 'ส่งผ่านสสาร' จากยานของเจ้าเข้ามาสู่ภายในยานของข้า  เดี๋ยวนี้เลย !!"

กัปตันวันชนะกัดฟันกรอดๆ ด้วยความเจ็บใจ พอเหลือบมองแอนดี้ ก็เห็นเขามีอาการไม่ต่างไปจากเขาเลยแม้แต่น้อย!

"แอนดี้เอ๋ย...ฉันจะทำไงได้ล่ะเนี่ย ?" เขาพูดเหมือนรำพึงออกมาลอยๆ แล้วถอนใจ

"คงต้องยอมทำตามคำสั่งของมันไปก่อนละครับ เจ้านาย!" ลูกน้องผู้มีความเป็นมนุษย์เกิน 90 เปอร์เซ็นต์ตอบด้วยน้ำเสียงแสดงความหงุดหงิดรำคาญใจ หน้าตาก็บูดบึ้ง ส่ายหน้าเป็นระยะๆ และแน่นอนว่าอาการเช่นนี้ไม่เคยมีมาก่อนหน้าการถูกอัพเกรด!

กัปตันมองหน้าเขา แล้วลองถามหยั่งเชิง

"แอนดี้..."

"ครับ เจ้านาย ?" เขาตอบรับและมีสีหน้าฉงน เหมือนถามอยู่ว่าเจ้านายมีอะไรจะบอกหรือว่าจะถามหรือไม่

"นาย...เกือบเป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์แล้ว รู้ตัวไหมนี่ ?"

"ก็...รู้ตัวอยู่ครับ แฮะๆ" คำถามของเจ้านายทำให้เขาฉีกยิ้มออกมาได้พร้อมกับยกมือขึ้นเกาหัวอย่างเขินๆ

กัปตันตบไหล่เขาแล้วบอก "ฉันดีใจที่นายยิ้มออกมาได้ว่ะ! อยากเห็นนายยิ้มแบบนี้เสมอนะ ไม่อยากเห็นนายเครียด หน้าตาบูดบึ้ง บอกตรงๆ ไม่ชินกับภาพลักษณ์แบบนั้นของนายเลย!"

"งั้น ผมจะพยายามยิ้มบ่อยๆ ก็แล้วครับ" แอนดี้ตอบ แล้วฉีกยิ้มให้เจ้านายหนึ่งที ก่อนจะกลับมาขรึมอีกครั้ง

"ฉันอยากเห็นยิ้มที่จริงใจ เป็นธรรมชาติ! ไม่ใช่ยิ้มฝืนแบบจืดๆ ฝืดๆ อย่างนั้น!! ซึ่งนายไม่เคยทำมาก่อน" กัปตันพูดพลางส่ายหน้า

คราวนี้แอนดี้ยิ้มและหัวเราะออกมาอย่างใสซื่อ ก่อนจะอธิบาย

"โธ่เจ้านายครับ มันต้องสอดคล้องกับระบบโลจิกใหม่ในหัวของผมน่ะครับ จึงจะสามารถยิ้มหรือหัวเราะออกมาเป็นธรรมชาติได้ อย่างคำพูดของเจ้านายที่เพิ่งพูดออกมาเนี่ย ผมขำจริงๆนา" พูดจบเขาก็หัวเราะพุงกระเพื่อม!

"เออๆ เอาเหอะ! แล้วแต่นายก็แล้วกันต่อไปนี้ ฮะๆ" กัปตันกล่าว แล้วเปลี่ยนเรื่องมาเป็นเรื่องเฉพาะหน้า

"เตรียมตัว ส่งเนรอส โดยเทเลพอร์ทไปให้ยานลำนั้น แอนดี้!"

"ได้ครับ เจ้านาย!"

แอนดี้พยักหน้าให้กัปตันแล้วลุกขึ้นจากที่นั่งนักบินผู้ช่วย จากนั้นเดินออกไปจากห้องนักบินไปยังห้องคุมขังตัวจักรพรรดิเนรอส เปิดประตูโดยวิธีเสียบเข็มซึ่งยืดออกมาจากปลายนิ้วเข้าไปในช่องกลมเล็กๆ หน้าบานประตูซึ่งล็อกอยู่อย่างหนาแน่น กลไกภายในทำการสแกนข้อมูลของเขาแล้วส่งสัญญาณไฟสีเหลืองกระพริบถี่ๆ สองสามครั้งพร้อมกับเสียงออดสัญญาณยาวๆ แล้วประตูก็เปิดออก เผยให้เห็นเนรอสซึ่งถูกพันธนาการอย่างแน่นหนาด้วยปลอกเหล็กทั้งที่ข้อมือ รอบลำคอ รอบเอว และข้อเท้า ตรึงไว้บนเตียงเหล็กภายในห้อง

"ฮ่าๆๆ เจ้ากำลังจะปล่อยข้าไป ใช่ไหม แอนดี้ ?" เนรอสผู้มีร่างแฝงหัวร่อร่าแล้วถาม

"เออ!!" แอนดี้ตอบสั้นๆ แล้วปล่อยสัญญาณจากปลายนิ้วชี้ไปยังปลอกเหล็กทุกอัน แต่ละอันถูกปลดล็อกแบะออกทีละอันๆ ตามลำดับจนครบ

(ต่อครับ)