สภาวะ “จิตรวม” จากประสบการณ์ของผม
คือ สภาวะที่จิตผสมผสานกลมกลืนไปกับสภาวะธรรม (ธรรมชาติ) จึงไม่รับรู้การมีอยู่ของกายและลมหายใจ แต่มีสติตั้งมั่นอยู่ท่ามกลางสภาวะธรรมนั้น มีตัวรู้เด่นชัด ไม่ตกภวังค์ (เผลอ) จิตมีความเป็นอุเบกขาเป็นกลาง ไม่สุข ไม่ทุกข์