ในสภาวะหนึ่งเรามีสติ แต่ไม่มีความคิดที่เป็นตัวของเรา สภาวะนี้เรียกว่าอะไรครับ คือผมจะทำสมาธิเป็นประจำสมาธิที่ผมถนัดคือการนอนทำสมาธิ เพราะการนอนทำสมาธิจะไม่มีความเจ็บปวดความเมื่อยเข้ามารบกวนสมาธิ คันแรกที่ผมทำสมาธิผมจะกำหนดจิต ไปที่ลมหายใจ เมื่อจิตออกจากลมหายใจก็รู้แล้วก็กลับมาที่ลมหายใจทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ สักพักหนึ่งผมรู้สึกว่าจิตเข้าสู่ภวังค์ เหมือนก่อนที่คนเราจะหลับลงจิตจะเข้าสู่ภวังค์ แต่ว่าจิตยังทำงานเหมือนเดิมคือจับอยู่ที่ลมหายใจ เมื่อจิตออกจากลมหายใจก็รู้และกลับมาที่ลมหายใจเหมือนเดิมแต่สิ่งที่ขาดไปคือความคิดความรู้สึกที่เป็นตัวเราในสภาวะนี้ สติยังมีครบสมบูรณ์แต่ความคิดที่เป็นตัวเราไม่มีสภาวะนี้เรียกว่าอะไรครับ