คือเเต่ก่อนเวลาเราหนักใจหรือเจออะไรที่เเย่ๆ เราพยายามคิดบวกมาตลอดเลย ถึงเเม้เราจะพูดกับตัวเองในกระจกตลอดว่าไม่เป็นไรนะ เหมือนเป็นการตอกย้ำตัวเองว่าที่เป็นอยู่มันไม่โอเคเลย

      เรามองทุกอย่างเป็นบวกมาตลอด หวังว่าจะได้รับพลังทางบวกจากคนรอบข้างบ้าง เเต่เหมือนจะเจอด้านลบ เเละมันก็สะสมมาตลอด กำลังใจที่เราพยายามบอกกับตัวทุกเช้าตอนเเปรงฟัน ว่า”วันนี้ก็สู้ๆนะ พยามยามเข้มเเข็งเข้าไว้ ฉันรู้เเกทำได้” เเต่เหมือนตอนนี้มันจะฝังรากลึกลงไปมากเเล้ว เราพยายามหาความสุขเล็กๆน้อยในชีวิตประจำวันเสมอ เช่น นับเเมวที่เจอในวันนี้ เล่นกับเเมว อ่านหนังสือ ฟังเพลงที่ชอบซ้ำไปมา

      ไม่อยากจะบอกตัวเองว่าเหนื่อย เเต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆ เเต่ตอนนี้ก็กำลังฮีลตัวเองอยู่เรื่อยๆ ตั้งใจในสิ่งที่ตัวเองทำมาตลอด

      เราควรทำยังไงดีหรอคะ ทำไมทุกคนถึงได้ใจร้ายใส่กันจัง