อยากจะชวนมาแชร์ประสบการณ์ ให้กำลังใจกัน ให้รู้ว่าเราไม่ได้อยู่บนโลกนี้คนเดียว เรายังมีเพื่อนที่เข้าใจกับอยู่นะ
เรารู้ว่าต้องใช้พลังงานมากเเค่ไหน เลยอยากจะมาส่งพลังงานบวกให้ทุกคน กอดนะคะ

ส่วนตัวเราพยายามฮีลตัวเองอยู่เรื่อย เราไม่เคยเอาเรื่องที่เกี่ยวกับอารมณ์ของตัวเองให้ครอบครัวได้รู้เลย เรารู้ว่าครอบครัวเป็นห่วงมากนะ เเต่ก็ไม่อยากเอาเรื่องที่ไม่จรรโลงใจไปใส่คนอื่น สุดท้ายคือเพิ่งบอกเลิกเเฟนที่คบกันมานานมากๆ สงสารที่เค้าต้องมาคอยปรับตัวตามอารมณ์เรา สงสารที่เราทำร้ายความรู้สึกเค้าตลอด ที่เค้าพยายามเอาใจใส่แต่เรายิ่งออกห่าง ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นเเบบนั้น ทุกอย่างยิ่งทำให้เรารู้สึกเเย่ลงกว่าเดิมไปอีก
สุดท้ายต่อให้พยายามดึงตัวเองให้ปกติที่สุดเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้กับใจว่าเรายิ่งออกห่างจากคนรอบข้างมากขึ้นเท่านั้น
ปล. เราหาหมอประจำและกินยามาเกือบสองปี อาการดีขึ้นจนเเทบปกติเป็นช่วงๆ แต่บางช่วงก็แย่ลงเเบบมากๆจนความคิดที่เหนื่อยกับการใช้ชีวิตกลับมาหาอีกครั้ง

ยินดีรับฟังความคิดเห็นและคำเเนะนำของทุกคนเช่นกันนะคะ ขอบคุณที่เเวะเข้ามาหากันค่ะ