สวัสดีค่ะ รู้สึกว้าวุ่นใจมากๆ บางครั้งก็หาคนระบายไม่ได้ เลยอยากเอามาเล่าเพื่อเเชร์ให้ทุกคนได้ฟังค่ะ
เรามีเเฟนที่คบกันได้ประมาณเดือนกว่าค่ะ เเต่คุยเเละรู้จักกันมาก่อนหน้านั้นในเฟส เขามาจีบเราตั้งเเต่เรายังไม่มีเเฟน จนเราคบกับคนนึง เขาก็หายไป จนเราเลิกกับเเฟนที่คบกันมาประมาณ 4-5 เดือน เขาก็ทักมาให้กำลังใจ เเละได้เริ่มคุยกันเรื่อยๆ...
เขาน่ารักมากค่ะ เด็กว่าเราปีนึง เขาเป็นทหารเรือ จับได้น่ะค่ะ 2 ปี ตอนนี้อีก 4 เดือนเขาจะปลดเเล้ว ช่วงที่คุยกัน เรามองไม่ออกเลยค่ะว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้า เขาปกติมากๆ เเต่ก็มีบางครั้งที่เราเอะใจ เขามักจะพูดว่าตัวเองไม่ดี ห่วยเเตก ซึ่งเราก็คิดว่า หลายคนก็อาจจะคิดเเบบนี้ มันปกติมากๆ จนเข้าเดือนสิงหาที่ผ่านมา เขาบอกกับเราว่าเป็นโรคซึมเศร้า เขาบอกว่าเพื่อนของพี่สาวที่เป็นหมอบอกเขา เเล้วเขาก็รักษาตั้งเเต่เด็ก(ซึ่งเราไม่ได้ถามต่อว่ารักษาต่อเนื่องเเค่ไหน) หลังจากนั้นก็ยังคุยกันปกติค่ะ ปกติมากๆ เขาคอยเชียร์อัพเรา ให้กำลังใจเรา บอกจะอยู่ข้างๆเรา คือเขาเป็นพลังบวกให้เรามากๆ ซึ่งเราเองก็ให้กำลังใจเขากลับไปเช่นกันค่ะ
เรานัดเจอกับเขา เขาโอเครมากๆ อาจจะดูเงียบๆพูดน้อย เเต่เขาไม่ได้ดูปิดกั้นเรา วันนั้นเราตั้งใจใช้เวลากับเขาให้มากที่สุด เพราะไม่รู้เขาจะได้ออกมาเเบบนี้ได้ตอนไหนอีก เเล้วเขาก็ขอจับมือเราตลอดเลยค่ะ บอกรู้สึกอบอุ่น ซึ่งมันก็ทำให้เรารู้สึกดีที่อย่างน้อยตอนนั้น เราเป็นความอบอุ่นให้เขาได้
หลังจากนั้น เขาก็เเชทมาหาเราค่ะ ว่า " อยากตายจัง " ตอนนั้นเราสติหลุดไปเลยค่ะ มือสั่น มันทำอะไรไม่ถูก ได้เเต่บอกไปว่า มีอะไรเล่าให้ฟังได้นะ รับฟังเสมอ เเละอยู่ข้างๆเสมอ เขาบอกกับเราค่ะ ว่าเหนื่อยกับโลกของเขามากๆ คอยถามเราว่าเหนื่อยกับเขาไหม ขอโทษ ที่เป็นเเบบนี้ ไม่ได้อยากให้ใครมาเดือดร้อนด้วยเลย เราเลยปลอบใจเขาไปเยอะมาก ยาว สุดท้ายเขาตอบกลับมาว่า " อย่าพยาม ทำแบบนี้อีกนะ ยิ่งทำเเบบนี้ยิ่งรู้สึกผิดไปมากกว่าเดิม ไม่ได้ดีขึ้นเลย ถ้าจัดการตัวเองเเล้วมันเเย่ลง มันก็เเย่ลง ไม่มีอะไรทำให้ดีขึ้นได้หรอก " เราเลยขอโทษ เเละบอกว่าจะไม่พูดเเต่จะนรับฟังตรงนี้เเหล่ะ ซึ่งเราเองก็รู้สึกเสียใจนะคะ ที่ทำให้เขารู้สึกเเย่ลงกว่าเดิม
หลังจากนั้น เราก็ยังคุยกันค่ะ เเต่เขาเหมือนนิ่งขึ้น เปลี่ยนไปจากเเต่ก่อนมาก เราพยายามเข้าใจว่ามันคืออาการของโรคที่เขาเป็นอยู่ ครั้งสุดท้ายที่เราได้โทรคุยกับเขา น้ำเสียงเขาเเย่มากๆ เเย่จนเราร้องไห้ออกมา ทั้งสงสารเเละเป็นห่วง เขาถามว่าร้องไห้ทำไม เราเลยบอกไปว่า เราอยากให้เขาอยู่กับเรานานๆ เขาสำคัญกับเรามากๆ เขาตอบมาว่า " ปีนี้อายุ 23 ปีหน้าไม่รู้จะมีไหม " มันยิ่งทำให้เราสั่นไปหมด ก่อนหน้าเขาอัพไอจีสตอรี่ว่า " อีกสักครั้งคงสำเร็จ " มันทำให้เราคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ นอกจาก ฆ่าตัวตาย (เขาเคยฆ่าตัวตายมาเเล้วค่ะ ตอนเด็ก เเต่พี่สาวช่วยไว้ทัน)
เราถามเขาว่าตอนฆ่าตัวตายรู้สึกยังไง เขาบอก ไม่อยากอยู่ ไม่รู้เกิดมาทำไม ไม่รู้จะอยู่ต่อทำไม ( ปมเขาวัยเด็กคือ เขาคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุที่มำให้พ่อเเม่เสียชีวิตค่ะ ท่านทั้งสองเสียในวันเกิดเขาด้วย เขามักจะฝันร้าย เลยต้องเล่นเกมไม่ก็กินยานอนหลับให้หลับไปหรือไม่ก็ไม่ต้องหลับเลย ) ตอนนั้นที่เราฟัง เราทำได้เเค่บอกว่า จะอยู่ข้างๆนะ เขายังมีเรา เรารักเขามากๆ เราอยากบอกนะคะ ว่าคิดถึง เเต่เคยบอกไปเเล้วเขาตอบมาว่า ยิ่งทำให้รู้สึกผิด เราเลยทำได้เเค่อดทนต่อความคิดถึงเอาไว้ เราอดทนมากๆ...
นับจากนั้น จนตอนนี้ เขาก็ไม่ตอบเราเเชทเราอีกเลยค่ะ 5 วันเเล้ว เเละคิดว่าจะนานกว่านี้ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าอีกนานเเค่ไหน เเชทไม่ตอบ โทรไม่รับ สุดท้ายเราเลยคิดว่า คงเพราะเขาอยากอยู่คนเดียว เราเลยเฟดตัวออกมา ทั้งที่เราไม่เคยคิดจะปล่อยมือเค้า ให้เขารุ้สึกตัวคนเดียวสักครั้ง อยากอยู่ข้างๆ เเต่ก็เหมือนเขาไม่มีที่ให้เราเลย .... จะบอกว่าน้อยใจก็ได้ค่ะ เเต่ความน้อยใจนี้ก็ยังเทียบไม่ได้กับที่เราห่วงเขามากๆ ไม่รู้ว่าวันนึงเขาต้องเจอกับอะไรบ้าง เราได้เเต่บอกตัวเองว่าอดทนให้มาก เข้มเเข็งเข้าไว้ กอดเขาเเน่นๆตอนนี้ไม่ได้ เพราะเขาจะรู้สึกว่าตัวเองอ่อนเเอ กอดหลวมเกินไปก็กลัวเขาจะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีใคร
เเรกๆ เราเเย่มากค่ะ จิตใจดิ่งมาก คิดเเต่เรื่องเขา จนต้องโทรหา 1323 มันก้อพอดีขึ้นบ้าง เเต่พอนึกถึงเขาขึ้นมา ก้อร้องไห้อีก ร้องเเล้วร้องอีก .... รู้สึกว่าเราเป็นเเฟนที่ช่วยอะไรเขาไม่ได้เลยสักนิดเดียว
มันมีสัญญาณในใจ ว่าถ้าเขากลับมา เขาจะเลิกกับเรา เพราะตอนนี้ถึงเขาไม่บอกเลิก เเต่ก็เหมือนเขาเฟดตัวออกไปจนเหมือนบีบให้เราเลิกกับเขาสักวันนึง ....
เราไม่รู้หรอกค่ะ ว่าเขาเลิกจริงๆ เราจะเสียใจเเค่ไหน เเต่คงเสียใจมากๆ ที่สุดท้ายการที่เขาเข้ามาในชีวิตเรา พยายามจีบเราในตอนเเรก มาถึงตอนนี้ที่เราตกลงคบกับเขา สุดท้ายกลายเป็นว่าเราเข้าไปไม่ถึงใจเขาเลยสักครั้ง เขายังมีกำเเพง ที่เราพยายามเข้าไปเเค่ไหน เขาก็ไม่ให้เราเข้าไป ทั้งที่เรายอมทะลสยกำเเพงตัวเองเพื่อเปิดใจรักเขาอีกครั้ง เเละตั้งใจว่าจะรักให้ดีที่สุด จะดูเเลเขาให้ดีที่สุด ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไงก็ตาม เเต่ที่สุดเเล้ว
เขาเลือกออกจากเราไป โดยที่เรายังอยู่ตรงนี้เพื่อเขาเหมือนเดิม ...
เราอยากพาเขาไปหาหมอมากนะคะ เราเชื่อว่ามันดีขึ้นได้เเละหายได้ เราเชื่อเเบบนั้น เเต่ไม่รู้เลยค่ะ ว่าตอนนี้ควรต้องทำไงต่อดี ? มันยากมากจริงๆ ไม่รู้จะไปต่อกับเขาทั้งที่เขาถีบออกมาเเบบนี้ หรือ ถอยออกมา เผื่อบางทีการมีเรา มันทำให้เขาเเย่ลงโดยที่เราไม่รู้ตัว
เเฟนเราเป็นโรคซึมเศร้า เเล้วจู่ๆเขาก็หายไป...
เรามีเเฟนที่คบกันได้ประมาณเดือนกว่าค่ะ เเต่คุยเเละรู้จักกันมาก่อนหน้านั้นในเฟส เขามาจีบเราตั้งเเต่เรายังไม่มีเเฟน จนเราคบกับคนนึง เขาก็หายไป จนเราเลิกกับเเฟนที่คบกันมาประมาณ 4-5 เดือน เขาก็ทักมาให้กำลังใจ เเละได้เริ่มคุยกันเรื่อยๆ...
เขาน่ารักมากค่ะ เด็กว่าเราปีนึง เขาเป็นทหารเรือ จับได้น่ะค่ะ 2 ปี ตอนนี้อีก 4 เดือนเขาจะปลดเเล้ว ช่วงที่คุยกัน เรามองไม่ออกเลยค่ะว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้า เขาปกติมากๆ เเต่ก็มีบางครั้งที่เราเอะใจ เขามักจะพูดว่าตัวเองไม่ดี ห่วยเเตก ซึ่งเราก็คิดว่า หลายคนก็อาจจะคิดเเบบนี้ มันปกติมากๆ จนเข้าเดือนสิงหาที่ผ่านมา เขาบอกกับเราว่าเป็นโรคซึมเศร้า เขาบอกว่าเพื่อนของพี่สาวที่เป็นหมอบอกเขา เเล้วเขาก็รักษาตั้งเเต่เด็ก(ซึ่งเราไม่ได้ถามต่อว่ารักษาต่อเนื่องเเค่ไหน) หลังจากนั้นก็ยังคุยกันปกติค่ะ ปกติมากๆ เขาคอยเชียร์อัพเรา ให้กำลังใจเรา บอกจะอยู่ข้างๆเรา คือเขาเป็นพลังบวกให้เรามากๆ ซึ่งเราเองก็ให้กำลังใจเขากลับไปเช่นกันค่ะ
เรานัดเจอกับเขา เขาโอเครมากๆ อาจจะดูเงียบๆพูดน้อย เเต่เขาไม่ได้ดูปิดกั้นเรา วันนั้นเราตั้งใจใช้เวลากับเขาให้มากที่สุด เพราะไม่รู้เขาจะได้ออกมาเเบบนี้ได้ตอนไหนอีก เเล้วเขาก็ขอจับมือเราตลอดเลยค่ะ บอกรู้สึกอบอุ่น ซึ่งมันก็ทำให้เรารู้สึกดีที่อย่างน้อยตอนนั้น เราเป็นความอบอุ่นให้เขาได้
หลังจากนั้น เขาก็เเชทมาหาเราค่ะ ว่า " อยากตายจัง " ตอนนั้นเราสติหลุดไปเลยค่ะ มือสั่น มันทำอะไรไม่ถูก ได้เเต่บอกไปว่า มีอะไรเล่าให้ฟังได้นะ รับฟังเสมอ เเละอยู่ข้างๆเสมอ เขาบอกกับเราค่ะ ว่าเหนื่อยกับโลกของเขามากๆ คอยถามเราว่าเหนื่อยกับเขาไหม ขอโทษ ที่เป็นเเบบนี้ ไม่ได้อยากให้ใครมาเดือดร้อนด้วยเลย เราเลยปลอบใจเขาไปเยอะมาก ยาว สุดท้ายเขาตอบกลับมาว่า " อย่าพยาม ทำแบบนี้อีกนะ ยิ่งทำเเบบนี้ยิ่งรู้สึกผิดไปมากกว่าเดิม ไม่ได้ดีขึ้นเลย ถ้าจัดการตัวเองเเล้วมันเเย่ลง มันก็เเย่ลง ไม่มีอะไรทำให้ดีขึ้นได้หรอก " เราเลยขอโทษ เเละบอกว่าจะไม่พูดเเต่จะนรับฟังตรงนี้เเหล่ะ ซึ่งเราเองก็รู้สึกเสียใจนะคะ ที่ทำให้เขารู้สึกเเย่ลงกว่าเดิม
หลังจากนั้น เราก็ยังคุยกันค่ะ เเต่เขาเหมือนนิ่งขึ้น เปลี่ยนไปจากเเต่ก่อนมาก เราพยายามเข้าใจว่ามันคืออาการของโรคที่เขาเป็นอยู่ ครั้งสุดท้ายที่เราได้โทรคุยกับเขา น้ำเสียงเขาเเย่มากๆ เเย่จนเราร้องไห้ออกมา ทั้งสงสารเเละเป็นห่วง เขาถามว่าร้องไห้ทำไม เราเลยบอกไปว่า เราอยากให้เขาอยู่กับเรานานๆ เขาสำคัญกับเรามากๆ เขาตอบมาว่า " ปีนี้อายุ 23 ปีหน้าไม่รู้จะมีไหม " มันยิ่งทำให้เราสั่นไปหมด ก่อนหน้าเขาอัพไอจีสตอรี่ว่า " อีกสักครั้งคงสำเร็จ " มันทำให้เราคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ นอกจาก ฆ่าตัวตาย (เขาเคยฆ่าตัวตายมาเเล้วค่ะ ตอนเด็ก เเต่พี่สาวช่วยไว้ทัน)
เราถามเขาว่าตอนฆ่าตัวตายรู้สึกยังไง เขาบอก ไม่อยากอยู่ ไม่รู้เกิดมาทำไม ไม่รู้จะอยู่ต่อทำไม ( ปมเขาวัยเด็กคือ เขาคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุที่มำให้พ่อเเม่เสียชีวิตค่ะ ท่านทั้งสองเสียในวันเกิดเขาด้วย เขามักจะฝันร้าย เลยต้องเล่นเกมไม่ก็กินยานอนหลับให้หลับไปหรือไม่ก็ไม่ต้องหลับเลย ) ตอนนั้นที่เราฟัง เราทำได้เเค่บอกว่า จะอยู่ข้างๆนะ เขายังมีเรา เรารักเขามากๆ เราอยากบอกนะคะ ว่าคิดถึง เเต่เคยบอกไปเเล้วเขาตอบมาว่า ยิ่งทำให้รู้สึกผิด เราเลยทำได้เเค่อดทนต่อความคิดถึงเอาไว้ เราอดทนมากๆ...
นับจากนั้น จนตอนนี้ เขาก็ไม่ตอบเราเเชทเราอีกเลยค่ะ 5 วันเเล้ว เเละคิดว่าจะนานกว่านี้ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าอีกนานเเค่ไหน เเชทไม่ตอบ โทรไม่รับ สุดท้ายเราเลยคิดว่า คงเพราะเขาอยากอยู่คนเดียว เราเลยเฟดตัวออกมา ทั้งที่เราไม่เคยคิดจะปล่อยมือเค้า ให้เขารุ้สึกตัวคนเดียวสักครั้ง อยากอยู่ข้างๆ เเต่ก็เหมือนเขาไม่มีที่ให้เราเลย .... จะบอกว่าน้อยใจก็ได้ค่ะ เเต่ความน้อยใจนี้ก็ยังเทียบไม่ได้กับที่เราห่วงเขามากๆ ไม่รู้ว่าวันนึงเขาต้องเจอกับอะไรบ้าง เราได้เเต่บอกตัวเองว่าอดทนให้มาก เข้มเเข็งเข้าไว้ กอดเขาเเน่นๆตอนนี้ไม่ได้ เพราะเขาจะรู้สึกว่าตัวเองอ่อนเเอ กอดหลวมเกินไปก็กลัวเขาจะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีใคร
เเรกๆ เราเเย่มากค่ะ จิตใจดิ่งมาก คิดเเต่เรื่องเขา จนต้องโทรหา 1323 มันก้อพอดีขึ้นบ้าง เเต่พอนึกถึงเขาขึ้นมา ก้อร้องไห้อีก ร้องเเล้วร้องอีก .... รู้สึกว่าเราเป็นเเฟนที่ช่วยอะไรเขาไม่ได้เลยสักนิดเดียว
มันมีสัญญาณในใจ ว่าถ้าเขากลับมา เขาจะเลิกกับเรา เพราะตอนนี้ถึงเขาไม่บอกเลิก เเต่ก็เหมือนเขาเฟดตัวออกไปจนเหมือนบีบให้เราเลิกกับเขาสักวันนึง ....
เราไม่รู้หรอกค่ะ ว่าเขาเลิกจริงๆ เราจะเสียใจเเค่ไหน เเต่คงเสียใจมากๆ ที่สุดท้ายการที่เขาเข้ามาในชีวิตเรา พยายามจีบเราในตอนเเรก มาถึงตอนนี้ที่เราตกลงคบกับเขา สุดท้ายกลายเป็นว่าเราเข้าไปไม่ถึงใจเขาเลยสักครั้ง เขายังมีกำเเพง ที่เราพยายามเข้าไปเเค่ไหน เขาก็ไม่ให้เราเข้าไป ทั้งที่เรายอมทะลสยกำเเพงตัวเองเพื่อเปิดใจรักเขาอีกครั้ง เเละตั้งใจว่าจะรักให้ดีที่สุด จะดูเเลเขาให้ดีที่สุด ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไงก็ตาม เเต่ที่สุดเเล้ว
เขาเลือกออกจากเราไป โดยที่เรายังอยู่ตรงนี้เพื่อเขาเหมือนเดิม ...
เราอยากพาเขาไปหาหมอมากนะคะ เราเชื่อว่ามันดีขึ้นได้เเละหายได้ เราเชื่อเเบบนั้น เเต่ไม่รู้เลยค่ะ ว่าตอนนี้ควรต้องทำไงต่อดี ? มันยากมากจริงๆ ไม่รู้จะไปต่อกับเขาทั้งที่เขาถีบออกมาเเบบนี้ หรือ ถอยออกมา เผื่อบางทีการมีเรา มันทำให้เขาเเย่ลงโดยที่เราไม่รู้ตัว