ตอนนี้เราเหนื่อยกับการมีชีวิตมากเลยค่ะเหมือนทำอะไรก็ผิดไปหมดเราจะเศร้าจะเหนื่อยจะดิ่งแค่ไหนแม่ไม่เคยสนใจเราเลยค่ะเราก็พยายามเข้าใจนะคะว่าแม่อาจจะเหนื่อยกับที่ทำงานหรือเครียดมากอยู่แล้วแต่เวลาเราเศร้ามากๆแล้วทักไประบายกับแม่แม่ก็ด่าเราตลอดเลยค่ะเราก็แค่อยากให้แม่รับฟังเราบ้างแต่แม่ไม่คิดจะฟังเลยค่ะทั้งๆที่แม่บอกว่ามีอะไรก็บอกแถมเวลาแม่โมโหแม่ชอบด่าเราแบบไม่นึกถึงจิตใจเราบ้างเลยแล้วเพื่อนเราก็ไม่ค่อยมีด้วยค่ะเวลาเราดิ่งมากๆไม่รู้จะไปปรึกษาใครดีใครไม่ทางไหนก็ไม่เจอใครเลยบ้างทีเราก็อยากหายจากโลกนี้ไปเลยเราไม่อยากอยู่เลยค่ะอยากหนีไปให้ไกลๆให้ไกลจากที่ตรงนี้ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนไม่มีใครเข้าใจเราบ้างเลยค่ะขนาดเพื่อนที่เคยคิดเวลาสนิทแต่เวลาเราทักไปปรึกษาก็ชอบไม่อ่านหรืออ่านแล้วไม่ตอบตอนแรกเราก็นึกว่าเพื่อนไม่ว่างแต่ก็ไม่ใช่ค่ะเพราะเพื่อนเมินเราเกือบทุกครั้งที่ปรึกษาจนตอนนี้เราเป็นอะไรก็ไม่ทักไปปรึกษาใครแล้วค่ะ