ตามหัวข้อเลยค่ะคือบางทีเรารู้สึกสับสนกับตัวเองไงก็ไม่รู้อะแบบแฟนเราอ่ะเหมือนบางทีเขาก็รักเราเหมือนบางทีเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราอ่ะย่างแบบเราแบบเราเดินไปหาเขาใช้แบบเขาเดินมาอะไรเนี่ยเราก็ถามเขาแบบไปประโยคนึงเหมือนแบบเขาเพิ่งไปสอบมาเลยเนี่ยเราก็แบบเจอเขาแล้วก็ถามเขาว่าเนี่ยสอบเป็นไงบ้างทำได้หรือเปล่าเสร็จแล้วเขาก็หันมานะแต่แบบเขาก็ไม่ตอบอ่ะเราก็เลยคิดว่าเขาอ่ะไม่ได้ยินแล้วก็เลยถามไปอีกรอบนึงแล้วแบบเขาก็เมินแล้วเขาก็เดินหนีไปเลยอ่ะคือแบบอะไรคือการที่ต้องเมินเราขนาดนั้นน่ะแต่เราก็ไม่โอเคอ่ะแต่เราก็ไม่กล้าที่จะพูดกับเขาไปว่าเราไม่โอเคสิ่งนี้เรากลัวเขาแบบว่ามาด่าเราแบบนี้ทำไมงี่เง่าจังเลยอ่ะอะไรอย่างเงี้ยเราคิดมากไปเองหรือเปล่า แล้วอย่างแบบเวลาอยู่โรงเรียนนะเขาจะไม่ค่อยชอบคุยกับเราเว้ยเขาแบบเหมือนจะพิมพ์แชทคุยกับเรามากกว่าแต่พอเวลาอย่างตอนเย็นไปเรียนพิเศษอย่างงี้ เรากับแฟนกจะมาเร็วกว่าคนอื่นอะไรเงี้ยก็เลยจะอยู่กัน 2 คนก่อนแล้วเดี๋ยวสักพักก็จะมีคนตามมาด้วยแต่เขาก็คุยกับเราแบบคุยเยอะอะไรเงี้ยต่างจากแบบอยู่ที่โรงเรียนหรือในแชทเลยอ่ะคืออะไรอ่ะทำไมไม่ทำให้มันเหมือนกันหรือเราคิดมากไปเอง