คือเราอยู่ ม.4 นะ รร.ของเราเอาหลักสูตรของปัญญาภิวัฒน์มาสอน เราอยากลองทำงานหาเงินดูบ้างเราเลยเรียนหลักสูตรนี้ เราได้ไปทำงานวันแรกคือวันที่ 1 กันยา วันสองวันแรกเขาก็ให้เราอยู่งานนอกพวกกวาดพื้น ถูพื้น ดูลูกค้าอะไรประมาณนี้ ผ่านไปประมาณ 2 วัน เขาก็ฝึกให้เราไปคิดเงินเป็นแคชเชียร์ เราก็ว่ามันสนุกดีนะเวลาคนเยอะเวลาก็จะผ่านไปเร็วด้วย แต่ช่วงแรกๆเราจะไม่ค่อยสวัสดีไม่ค่อยพาสเซลล์เท่าไหร่เพราะว่าเราก็ยังไม่ค่อยชิน แต่เรากลับโดนดุด่าโดนว่าโดนดูถูกบ้างเพราะว่าเราไม่ค่อยพูด คือจริงๆเราก็พูดบ้างนะแต่อาจจะน้อยแต่ตอนนี้ก็เริ่มพูดเยอะขึ้นแล้วแต่ก็ยังโดนว่าอยู่ดี คือบางทีมีคนมาจ่ายพวกค่าน้ำค่าไฟค่าบัตรค่าเครื่องบินคือเราก็ต้องอ่านยอดที่ลูกค้าต้องชำระอ่ะแล้วคือเราจะเงียบไปสักนิด แล้วเขาก็จะบอกว่าไม่ได้ยินเสียงเลยไม่เห็นพูดเลย คือเราก็พูดนะ แล้วมีอยู่วันนึงคือพี่เขาดูถูกเรามากๆอ่ะคือเขาบอกเราว่าเนี่ยขายอันนี้ให้หมดนะ(เป็นของโปรโมชั่น)เราก็บอกว่าอ่ออันนี้หรอได้ๆง่ายดี เขาก็บอกว่าจะคอยดูที่พูดนะ ให้กุขายเองยังดีกว่ายังง่ายกว่าบอกให้ขายเลย คือแบบเขาดูถูกเรามากๆแล้ววันนั้นคือเราก็ขายหมดนะแต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรหรอกไม่อยากพูดมากเขาก็ไม่พูดอะไรนะแต่มาว่าเราอีกเรื่องแทนเรื่องที่เราไม่สวัสดีคือจริงๆเราก็สวัสดีแล้วนะ คือแบบอะไรวะคอยหาเรื่องเราตลอดอ่ะ เราทำอะไรก็ไม่ดีเลย บอกว่าเราเป็นภาระบ้างอะไรบ้างคิดเงินก็ช้าทำอะไรก็ไม่ได้ เหมือนเห็นเราเป็นเด็กที่แบบไม่ได้เรื่องอะไรเลยอ่ะ แต่จริงๆเราก็ทำสุดความสามารถนะพยายามทำทุกอย่างให้ดี เราทำตามที่เขาบอกทุกอย่าง บางทีเขาก็บอกว่าอย่าไปใช้มันเลยมันไม่รู้เรื่องอะไรหรอก คือเราก็เด็กใหม่นะก็ควรจะสอนบ้างคอยให้กำลังใจไม่ใช่ดุด่าอย่างเดียวอ่ะคือเราก็ต้องการกำลังใจบ้างปะวะมาฝึกงานยังไม่ถึงเดือนอ่ะ แล้วคือเขาบอกว่าเราไม่สวัสดีแต่จริงๆเราก็พูดนะ แล้วเขาก็ให้เราไปยืนสวัสดีหน้าประตูเราก็ไปนะคือตอนนั้นเราอยากร้องไห้มากๆทำอะไรก็ไม่เคยถูกอ่ะ เราอดทนมากๆพยายามให้มันผ่านไป ตอนที่เราไปยืนพูดเราก็เห็นนะวาพี่ที่ยืนคิดเงินบางทียังไม่พูดเลยทำไมเขาไม่ว่าบ้างอ่ะทำไมต้องว่าแต่เราหรือเพราะว่าเขาทำงานมานานกว่าเราเพราะเราเป็นเด็กใหม่หรอ คือเราไม่เข้าใจอ่ะหรือว่าเขาไม่ชอบเรา เราอดทนแบบนี้มาหลายรอบแล้วโดนด่าทุกวันเลย เขาบอกว่าเราเป็นภาระเราก็คิดในใจนะถ้าเป็นภาระทำไมไม่ให้เราไปอยู่งานนอกเลย คือเราท้อมากๆอ่ะ จริงเราอยากได้กำลังใจจากที่ที่ทำงานนะเวลาไปทำงานจะได้มีความสุขแต่นี่ไม่เลยจะมีแค่บางวันเท่านั้นที่มีความสุข พี่ที่ทำงานบางคนก็ใจดีจะให้กำลังใจเราพูดหยอกล้อเล่นกับเราบ้าง คอยแนะนำบางเรื่องที่เราไม่รู้บ้าง แต่พี่คนนี้นี่คือแบบอะไรอ่ะเหมือนคอยหาเรื่องเราตลอดเลยอ่ะคือเราท้อกับพี่เขามากๆอ่ะคนอื่นคือเราก็โอเคนะ แต่นี่คือแบบดุด่าว่าเราตลอดอ่ะคือไม่เคยให้กำลังใจเราเลยคือเราท้อมาก เราอยากได้กำลังใจจากเขาบ้างบางอย่าที่เราขายหมดขายได้เขาก็ไม่เคยชมเราเลย แล้วเขาก็ด่าว่าเราว่าเราทำยอดตก คอยเป็นภาระให้คนอื่นคือเราก็ยืนคิดเงินอยู่นะแต่ในใจเรานี่แบบอยากร้องไห้มากๆอ่ะเราก็พยายามทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรนะเพราะเดี๋ยวมันจะเป็นเรื่องป่าวๆเดี๋ยวเขาจะหาว่าเราสำออยบ้าง เรื่องแค่นี้ยังอดทนไม่ได้อะไรแบบนี้ คือบางทีเขาก็พูดแบบไม่เข้าใจความรู้สึกเราอ่ะคือเราก็มีความรู้สึกนะคนเหมือนกันอ่ะ คือเราอยากให้เขาลองมองย้อนดูตัวเองบ้างเวลาที่เขาเข้างานมาแรกๆเขาเป็นยังไงเราอยากให้เขาเข้าใจบ้างไม่มีใครเป็นมาตั้งแต่เกิดหรอกันก็ต้องฝึกไปเรื่อยๆอ่ะ ตอนนี้เราก็เริ่มดีขึ้นแล้ว แต่ก็ยังโดนเขาดุด่าว่าอยู่ บางทีขึ้นไปจัดสต้อกพอเสร็จเราก็ลงมานั่งพักข้างล่างนั่งได้ยังไม่ถึง 1 นาทีเลย เขาบอกเราว่ามานั่งทำไมอยู่เฉยๆทำไม่ไม่ทำความสะอาดหลังร้าน แล้วพี่อีกคนก็บอกว่าน้องมันเหนื่อยให้พักบ้าง แต่เขาก็ไม่พูดอะไรนะ พอเสร็จเราก็มานั่งพัก นั่งได้ไม่ถึง 10 วิเขาก็บอกว่ามานั่งทำไมอยู่เฉยๆ ทำไมไม่ไปฟ้อนของคือแบบอะไรวะให้เราพักบ้างไม่ได้หรอคือตอนนั้นก็ใกล้จะกลับบ้านแล้วอ่ะ มีพี่อีกคนที่นั่งเหมือนกันแต่เขากลับไม่ว่าอะไรเลยคือแบบอะไรวะ งงมากอ่ะ คือเราก็เลยไปเดินฟ้อนของสักพักพวกพี่เขาก็เดินออกมาแล้วก็บอกเราว่าอ้าวมาทำอะไรจะกลับบ้านแล้วไปๆไปเก็บของกลับบ้าน คือแบบอะไรอ่ะแล้วจะให้เรามาเดินฟ้อนของเพื่อไรอ่ะ คือแบบงงค่ะ ตอนที่จัดสต้อกพี่เขาก็พูดกับเรานะว่า ตอนที่เราไปยืนพูดสวัสดีอ่ะเป็นพี่พี่เดินออกไปแล้วร้องไห้ด้วย แล้วเขาก็บอกว่าสงสารเรา พี่เขาจะคอยให้กำลังใจเรานะคนนี้พูดดีกับเราตลอด คือบางทีเขาก็ทำให้เรารู้สึกท้ออ่ะอยากทำให้เราย้ายสาขา คือแบบเราอยากย้ายสาขามากๆเราพยายามที่จะไม่สนใจคำพูดที่เขาดุด่านะแต่ก็โดนทุกวันอ่ะเห้อท้อจนทำให้เราอยากย้าย คือเราก็ยังโตไม่มากนะเขาน่าจะเข้าใจเราบ้างให้กำลังใจเราบ้าง แต่บางทีคนที่ดุด่าเราเขาอาจจะหวังดี แต่เราว่าคนนี้มันไม่ใช่อ่ะ เหมือนเขาไม่ชอบเราเลย หาเรื่องด่าเราได้ตลอดเวลา เราอดทนมาหลายครั้งแล้วนะ บางทีเราก็เห็นเขาไม่ค่อยทำอะไรหรอกนะ บางทีก็นั่งเฉยๆนั่งเล่นโทรศัพท์ คือเราท้อกับคนแบบนี้มากๆอ่ะพอเห็นเป็นเด็กฝึกงานก็ใช้อย่างกับเป็นคนรับใช้เลย เป็นพนักงานยังไม่ขนาดนี้เลย เป็นพนักงานยังดีกว่าอ่ะเพราะพนักงานน้อยเขาจะไม่ค่อยพูดอะไรหรอก แต่พอเห็นเป็นเด็กฝึกงานก็ใช้ใหญ่เลย เพราะเป็นแบบนี้ไงพนักงานเลยน้อยทำไมไม่เข้าใจความรู้สึกคนอื่นบ้างอ่ะ เราอยากย้ายสาขามากๆอ่ะ แต่เราจะพยายามสู้ต่อไป เราอยากได้กำลังใจมากๆไม่มีกำลังใจไปทำงานเลยเห้อเจอคนแบบนี้ ตอนนี้เราก็ได้แต่ค่อยให้เวลาผ่านไปไม่อยากทำงานที่นี่แล้วอยากกลับไปเรียน