วันหนึ่งกลุ่มเราเล่นเกมเปิดใจกัน แล้วก็บอกข้อดีข้อเสียแต่ละคน แล้วคนนึงที่เป็นรุ่นพี่ในกลุ่มเขาบอกว่าข้อเสียของเราคือ เราเป็นคนนิ่งๆ ออกแนวน่าเบื่อ
เรานี่นิ่งไปเลยแบบ เราเป็นคนน่าเบื่อขนาดนั้นเลยหรอ พอมานึกๆดูแล้วเวลาเขาชวนใครไปไหนเราจะเป็นคนสุดท้ายที่เขาจะนึกถึง ในกลุ่มเนี่ยเราเป็นคนที่นิ่งที่สุด และไม่ใช่เป็นคนเงียบ เพราะกลุ่มเราโวยวายขั้นสุดเราเลยดูเป็นคนพูดน้อยสะงั้น ก็เข้าใจนะว่าพี่เขารู้จักคนเยอะแต่ละคนก็แนวปาร์ตี้กันทั้งนั้น
แล้วเราก็ไม่ใช่คนเรียบร้อยแต่บุคลิกติดนิ่ง เวลาในกลุ่มปล่อยให้อยู่กันสองคนพี่เขาก็เหมือนเป็นคนละคน เหมือนเซ็งๆ ผิดกับอีกคนนึง พี่เขาบอกข้อเสียว่า เห็นแก่ตัว เอาแต่ใจตัวเอง ไม่แคร์ใคร ซึ่งหลายๆคนก็ไม่ค่อยชอบคนนี้ด้วยในมหาลัย ก็บอกว่าชอบยืมเงินแล้วไม่ค่อยคืน ทะเลาะกับเพื่อนบ่อยมากกกก  
แต่คนนี้จะเป็นคนที่นึกถึงคนแรกเวลาชวนไปไหน เพื่อนเยอะ เป็นที่ชื่นชอบกับนินทา? แต่ก็ต้องยอมรับว่าเป็นคนคุยสนุก ติดแซว เราเองไม่ค่อยชอบเรื่องนิสัยเท่าไหร่แต่ก็ยังคบอยู่ เพราะคบกันมานานแล้ว

เลยอยากรู้ว่า แค่เป็นคนคุยสนุก นิสัยไม่ดียังไงก็ไม่สำคัญใช่มั้ยคะ? บางทีก็แอบน้อยใจนะการที่เราชอบคิดก่อนพูดเพื่อไม่ให้คนอื่นเสียใจ มันกลับทำให้เราเป็นคนน่าเบื่อ เป็นคนดีที่ไม่ค่อยมีใครอยากรู้จัก อย่างมีตอนนึง ในแชทกลุ่มทุกคนก็แขวะกันสนุกสนานแล้วเราอยู่กับเพื่อนอีกคนนึง เราสลับแชทกันคุย
คนนั้นก็พิมว่า ต_แxลอ่าาา กับพี่คนนั้นแล้วพี่เขาก็ด่ามารัวๆว่าลามปาม ทะเลาะกันชุดใหญ่ พอเพื่อนอีกคนมาเฉลยว่า เขาเป็นคนพิม
พี่เขาก็พิมกลับมาแค่ว่า อ้าวหรอ คือเรื่องขึ้นคำด่าพวกนี้เราไม่เคยพูดกับคนที่อายุมากกว่าเลย แต่เพื่อนรุ่นน้องในกลุ่มพูดกับเขาก็ไม่เห็นเขาว่าอะไร
วันนั้นเป็นเราคนเดียวคือโดนด่ายับ

เพิ่งรู้ว่าการเป็นคนดีมันไม่มีความหมายเท่าเป็นคนคุยสนุก ไม่ใช่แค่ที่นี่อีกหลายๆที่ก็ทำให้เราเห็นอย่างนั้น แค่ชมแค่ว่าเรานิสัยดีแต่เกือบทุกคนก็เมินเรา