สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้แรกของเราเอง จริงๆคืออยากระบายบวกกับอยากจะรู้ด้วยในส่วนหนึ่งค่ะ เริ่มกันตามหัวข้อเลยล่ะกันเนาะ เริ่มแรกคือเราไปฝึกงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง ต้องเดินทางไปฝึกงานต่างจังหวัด อาทิตย์แรกของการฝึกงานคือปกติดี ก็มีการแนะนำตัวให้พี่ได้รู้จักกัน ฝากเนื้อฝากตัว ฝากไปเลี้ยงด้วย (เอ้ยย!! อันนี้ไม่น่าใช้เนอะ 55+) ก็ตามนั้นแระ ผ่านไปประมาณอาทิตย์ที่สามได้ ก็มีพี่คนหนึ่ง เข้ามาทักทายเรา แต่คือเรากับพี่เขาทำงานกันคนล่ะหน้าที่นะ เวลาพี่เขาเดินผ่านก็จะเข้ามาทักว่า เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย ? อยากกลับบ้านหาือเปล่า ? เราก็พยักหน้าตอบกลับ พี่เขาก็แค่ยิ้มตอบกลับให้แล้วเดินกลัยไป จากนั้นพี่เขาก็เข้ามาถามเราแบนี้ทุกวัน จริงๆนะช่วงนั้นถามทุกวันจนเรา เห้ย อะไรของพี่เขาว่ะ คือแบบเดินผ่านมาถามแล้วจากไปแบบนั้นตลอดไม่มีถามอย่างอื่น งงใจไปอี้กกก ผ่านไปซักพักก็เริ่มเข้ามาหยอกมถามบ้านอยู่ไหนอะแบบนี้ บราๆๆ เราก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไรน้ะก็แบบเออพี่เขาคงอยากรู้จักแค่นั้นแระ เพราะมันต้องทำงานร่วมกันเจอกันตลอดอยู่แล้ว ก็เอ่อ ผ่านไป จนถึงวันหยุดเรา เราก็หยุดงานพอมาทำงานพีาเขาเจอหน้าก็ ทักเราว่าเมื่อวานไปไหนมาไม่เหนหน้าเลย เราก็ เอ้ออ วันหยุดพี่ แล้วก็ยิ้มให้พี่เขา อ้อ หยุดได้ไปเที่ยวไหนมั้ย?? ตอนนั้นก็เริ่มมีซักนิดล้ะแระ พี่เขามองเราด้วยหรอไรงี้  แต่ก็คิดว่าคงไม่ใช่มั่ง เราก็งั้นรอดูอีกอาทิตย์หนึ่งละกัน  ผ่านไปเหมือนเดิมค้าาา ถามแบบเดิมๆทุกวัน มีเข้ามาดึงปลายเสื้อบ้าง มีมาสะกิดที่บ่าบ้าง มีมาหยอดบ้าง  แบบวันไหนงานยุ่ง เราก็ไม่ได้คุยกัน พอใกล้เลิกงานก็จะมีจุดสแกนนิ้วก็จะเจอกันเขาก็เข้ามาทัก เห้ยยย วันนี้ไม่ได้คุยกันเลยเนอะ ไม่ได้กวนใจเลย แล้วก็ยิ้มแบบอายๆหลบสายตางี้ พอพี่เขามาทำแบบนี้กับเราบ่อยๆ ผู้หญิงใสซื่อหัวใจน้อยๆก็เริ่มอ่อนไหวน้ะสิ เริ่มสนพี่เขาเข้าแล้วสิ เริ่มแอบมองพี่เขา บางทีเรากำลังจะหันไปมองหาพี่เขาก็ไปเจอกับสายตาพี่เขามองมาทางเราอยู่เหมือนกัน ไอเราก็หลบแทบไม่ทัน พอหลังๆเริ่มคุยกันมากขึ้นเรื่อยๆ พี่ที่สนิทกับเราก็เริ่มรุ้ว่าเราชอบพี่เขาก็ชอบมาแซวเรากับพี่เขา จนมีครั้งหนึ่งเรากับพี่เขาไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตย์ ไม่มาทัก เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเดินผ่านก็ผ่านไปเลยไม่มียิ้มหรืออะไรเลยนะก้มหน้าแล้วผ่านไปเลยอ่ะ ถ้าไม่ใช้เรื่องงานก็ไม่มีเลยที่จะเขเามาทักเหมือนเมื่อก่อน เราเองก็หลบพี่เขาเหมือนกันคือต่างคนต่างก็เมินกัน ณ ตอนนั้นในใจคิดแค่ว่าพี่เขาคงไม่ได้ชอบเราเลยพยายามออกห่างเราเพราะกลัวเราคิดไปเอง เราก็เลยพยายามออกห่างพี่เขาเพื่อให้พี่เขาคิดว่าเราไม่ได้คิดอะไรน้ะ อย่าเป็นแบบนี้เลย เอผ่านไปเราก็กลับมาคุยกันแต่ก็ไม่ได้เหมือนเดิม คือจะคุยแนวให้เราช่วยงานมากกว่า แบบวันนี้อยู่ช่วยพี่หน่อยน้ะ แต่ก็ไม่ใช่แบบใช้ให้ทำคนเดียวน้ะคือให้เราไปอยู่ช่วยนิดๆหน่อยๆพี่เขาจะอยู่ด้วยตรงนั้นตลอด บางวันพี่เขาเห็นหน้าเราเหนื่อย คือก็เหนื่อยจริงๆแระ พี่เขาก็ไม่มาขอให้ช่วยนะ ถึงเราจะถามว่ามีอะไรให้ช่วยมั้ยวันนี้ ก็จะตอบว่าไม่มีอะไรห่อกแค่อยู่ดูเป็นกำลังใจให้พี่ก็พอแล้ว งี้ 555 เราก็สับสนซิค่ะว่าคุณพี่คิดยังไงกับหนูกันแน่ค่ะ วันไหนอยากดีก็มาดีมาเล่นมาหนอกมาหามาพูดคุยด้วย วันไหนอยากเมินก็เงียบไปเฉยๆเลยคือหนูตามไม่ทันไง แล้วแบบนี้จะให้หนูคิดยังไงละค่ะ อยากรู้คำคอบแต่หนูกว่าคำตอบกลัวการที่โดนพี่เขาเมิน เป็นแบบนี้จริงๆก็ดีอยู่แล้วแค่มีพี่เขาอยู่ด้วยคุยด้วยแบบนี้มันก็ดีอยู่แล้วมั่ง 555 ช่วยบอกหน่อยหนูควรทำยังไงดีค่ะ หากเขียนอะไรผิดพลาดไปก็ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ ขอบคุนทุกคำติชม และคำแนะนำนะค่ะ 🤗🤗🤗🤗🤗🤗