คือว่าเราคิดว่าเราชอบคนคนนึงอยู่ แล้วคือคนนี้อ่ะเป็นแรงผลักดันให้เราดูแลตัวเองเพื่อเขา เขาเป็นคนเดียวจากที่เราชอบที่ผ่านมา ที่ทำให้เราคิดว่าถ้าเขามีคนที่รักกันอยู่แล้ว ก็ขอให้รักกันดีๆ แต่ที่ผ่านมาคือเราไม่สนเลยว่าคนที่เราเคยชอบจะชอบใคร และเวลาเราเห็นเขาร้องไห้อ่ะก็คือแอบน้ำตาคลอแต่กลั้นไว้แล้วก็คืออยากปลอบเขามากอ่ะ อยากให้เขารู้ว่ายังมีเราอยู่นะ มีกำลังให้เสมอ เขาเป็นคนชอบกินมากเวลาเรามองเขากินอย่างมีความสุขเนี่ยเราโคตรมีความสุขเลยอ่ะ คือยิ้มจนอิ่มอ่ะ แล้วเวลาเราโกรธอะไรมาบางทีเราเห็นแค่รูปเขาตอนยิ้มมันก็ทำให้เราโอเครขึ้นอ่ะ ความรู้สึกนี้มันถึงขั้นรักเขารึยัง
แบบนี้เรียกว่ารักหรือป่าว