ผมทำความสงบได้แค่เพียงนึกถึงลมซึ่งทำได้ทุกที่ทุกเวลาและทุกอิริยาบทเพียงแค่นึกก่อนจะทำได้คือแค่ให้อภัยทุกคนจากในใจคิดว่าปล่อยวางกับทุกเรื่องแค่คิดน่ะยังปล่อยไม่ๆได้จิงสงบอยู่ในจิตและลมหายใจจนพบว่าไม่มีอะไรเลยนอกจากทุกกับมารรอบตัวสุขก็ยังไม่แท้จริงเพียงแค่ออกจากความสงบเสี้ยวก็จะเจอทุกและกิเลสทันทีบางทียังถูกความสงบหลอกเลยทุกอย่างไม่จริงสักอย่างเดียวเลยทั้งหมดเลยในความคิดผมน่ะขนาดทำดีก็ยังเห็นว่าไม่จริงอะไร(แต่ก็ต้องทำดีน่ะครับ55)​บางทีเห็นจิตคนอื่นอยู่ไม่นิ่งเลยสักวินาทีถ้าหลงไปดูหรืออยากดูน่ะสิ่งเจอก็คือเหนื่อยมากและนิมิตหรอกว่าเห็นความคิดเขามั้งแหละเห็นภาพมั้งแหละทุกอย่างที่ประสบมาพบว่าอย่าส่งจิตออกนอกมีสติรู้อยู่กับกรรมฐานเท่านั้นเลยถ้าเพลอจริงแล้วมีสะติไม่เกิน1วิจะรู้ตัวถ้าเกินแสดงว่าปล่อยถ้าไม่อยู่กับกรรมฐานไม่ต้องพูดถึงเลยกิเลสมาตั้งแต่วิแรกเลย55ขนาดความสุขจากสมาธิทั้งหลายผมมองว่าเป็นกิเลสฝ่ายดีเพราะฉะนั้นสำหรับผมไม่มีอะไรจริงเลยสักอย่างขนาดที่พิมอยู่ยังโดนหลอกให้มาเล่าเลย​ มีสติอยู่กับจิตจะเห็นแต่กิเลสลายล้อมยังไม่เห็นอย่างอื่นเลย55ผมไม่มีอาจาร์ยเน้นฟังและลงมือทำดูทดลอง​ อีกอย่างคนทำสมาธิอย่างสนกับนิมิตทุกชนิดกำหนดจิตดูเฉยๆเลย​เว้นแต่พวกทำกสิน​ อันนี้ผมว่าถ้าคุณเอาจริงอย่าทำเลยเอาอันอื่น​ เห้อยังอีกไกล