จิตเดิมผ่องใส เป็นจิตที่มีกิเลสเต็มตัว ได้ขัดเกลาด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา ทำให้จิตผ่องใสเมื่อออกไปคลุกเคล้ากับ การงาน  ทางหู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ หรือเรียกว่า ทวารหก  ก็ทำให้จิตเศร้าหมอง เหมือนหินทับหญ้า เอาหินออกหญ้าก็ขึ้นมาใหม่แล้วเราก็ทำใหม่  แต่ใช่ว่าเราไม่ก้าวหน้าในขณะที่แพ้กิเลส  เมื่อแพ้แล้วเราหาทางแก้ไข พัฒนาดัดแปลงแก้ไขตัวเองด้วยสติของตัวเอง   มองเห็นกิเลสในตัวเองยับยั้งได้รู้ทันได้  แปรว่าเราไม่ได้แพ้อย่างเดียว แต่เราได้เลื่อนชั้นขึ้นไปแล้วในขณะเดียวกัน พระที่ปฎิบัติถึงต้องเข้าป่าเพราะเหตุผลนี้เอง