ทำงานช่วงแรกๆเราก็สนุกดีนะ แต่หลังๆมาเพื่อนร่วมงาน หัวหน้า รุ่นพี่ มักจะชอบหาข้อผิดผลาดของงานซึ่งเป็นเรื่องที่เล็กน้อยมากๆ
แล้วนำมาป่าวประกาศหาตัวคนผิด พอไม่มีใครยอมรับ ก็มักจะใช้คำพูดเชิงตำหนิรวมๆ แต่ความหมายมักจะชี้ชัดมาทางเรา
ด้วยความที่เราเด็กกว่า อายุงานก็น้อยกว่า จึงกลายเป็นว่าข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นกับงาน กลายเป็นเราผิด(ทั้งๆที่จริงๆ บางอย่างก็ไม่ใช่เรา)
แรกๆเราขี้เกียจมีปัญหาก็บอกปัดๆไป บอกขอโทษเพื่อให้เรื่องมันจบๆ
ซึ่งจริงๆเราก็เจอข้อผิดพลาดในงานเหมือนกันนะ แต่เราไม่ได้ป่าวประกาศว่าอันนี้ผิดนะ อันนี้ไม่ถูกนะ เราเลือกที่จะแก้ไขสิ่งที่ผิดให้มันถูกดีกว่า
เพื่อให้งานที่ออกจากแผนกเราไปมันดีและถูกต้อง หลังจากนั้นมา กลายเป็นว่า อะไรผิดก็มองเรา ตำหนิแบบไม่เอ่ยชื่อ
แต่ทุกคำชี้ชัดว่าตำหนิเรา จนกระทั่งมีงานหนึ่งเข้ามาพี่ที่แผนกอื่นนำงานหนึ่งมาให้เราทำ ซึ่งเราทำไม่เป็นเพราะเราไม่รู้วิธีทำ
เราก็เลยโทรไปถามรุ่นพี่เราว่างานนี้ต้องทำยังไงคะ? รุ่นพี่ก็เหมือนจะกำลังยุ่งอยู่ก็เลยบอกว่า ส่งมาเลยเดี๋ยวทำเอง
หลังจากนั้นเราก็เห็นพี่แผนกอื่นที่เอางานมาให้เราคุยโทรศัพท์กับรุ่นพี่เรา พอวางสายก็หันมาถามเราว่า ทำงานมากี่เดือนแล้ว ทำไม่เป็นเหรอ?
แล้วก็หันไปหัวเราะกับเพื่อนเค้าอีกคนหนึ่ง เราก็เลยตอบกลับไปว่า ยังไม่เป็นค่ะ ยังไม่มีใครสอน ตอบแบบปกตินะคะ ไม่ได้คิดอะไรเลย
หลังจากนั้นวันต่อมาหัวหน้าแผนกเราพิมพ์ไลน์กลุ่มมาเลยจ้า ประจานถามเลยจ้า ทำไมทำไม่เป็นไม่ถาม ทำไมบอกคนอื่นว่าไม่มีคนสอน บลาฯ
คือเยอะมากกกกกกก แล้วคนอื่นก็พิมพ์ซ้ำเติมลงมา ยังไม่พอ หัวหน้าแผนกปริ้นวิธีการทำงานชิ้นนั้นใส่กระดาษ A4
แปะหน้าคอมพร้อมกับกับไว้ข้างล่างกระดาษแผ่นนั้นว่า "ทำไม่เป็นให้ถาม ไม่ใช่ก้อตอบว่าไม่มีใครสอน"
เรานี่อึ้งเลยค่ะ คือแบบ อะไรคะเนี่ย จำได้ว่าเราถามแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วไหงกลายเป็นว่าเราผิดได้ขนาดนี้เหรอคะ
ด้วยความหมั่นไส้ ก็เลยเอาปากกา ขีดตรงคำว่า 'ก้อ' แล้วเขียน 'ก็' ลงไปแทน (อารมณ์แบบ พิมพ์มายังผิดเลยนะคะ)
หลังจากนั้นก็มีอีกหลายๆเหตการณ์ที่เป็นความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆ บางอย่างก็เป็นเราทำ บางอย่างก็ไม่ใช่เราทำ
แค่ทุกครั้งกลายเป็นพูดประจานตำหนิมาทางเรา (แบบไม่เอ่ยชื่อนะ ฉลาดจริงๆเลยนะเนี่ย) ซึ่งเราก็พยายามไม่คิดอะไรเพราะไม่อยากมีปัญหา
อยากอยู่อย่างสงบๆ จากที่คุยสนุกกับเพื่อนร่วมงาน ก็ไม่คุยกับใครอีกเลย
พยายามตัดความสัมพันธ์เพราะไม่อยากเสียใจจนต้องมาร้องไห้เหมือนที่ทำงานเก่า
อยากถามคนที่มีความรู้หน่อยค่ะว่า คนที่ชอบจับผิด ชอบหาข้อผิดพลาด ชอบเอาข้อผิดพลาดเล็กๆน้อยๆมาประจานเนี่ย เป็นอาการป่วยทางจิตรึเปล่าคะ?
อยากทราบชื่อเรียกโรคนี้ค่ะ อยากรู้ศัพท์ทางการแพทย์ เพราะถ้ามีโอกาศก็อยากบอกเค้าให้รู้ค่ะว่า พี่เค้าป่วยเป็นโรคอะไร
เจอเพื่อนร่วมงานชอบจับผิด อยากรู้ว่าเป็นอาการป่วยทางจิตรึเปล่าคะ?
แล้วนำมาป่าวประกาศหาตัวคนผิด พอไม่มีใครยอมรับ ก็มักจะใช้คำพูดเชิงตำหนิรวมๆ แต่ความหมายมักจะชี้ชัดมาทางเรา
ด้วยความที่เราเด็กกว่า อายุงานก็น้อยกว่า จึงกลายเป็นว่าข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นกับงาน กลายเป็นเราผิด(ทั้งๆที่จริงๆ บางอย่างก็ไม่ใช่เรา)
แรกๆเราขี้เกียจมีปัญหาก็บอกปัดๆไป บอกขอโทษเพื่อให้เรื่องมันจบๆ
ซึ่งจริงๆเราก็เจอข้อผิดพลาดในงานเหมือนกันนะ แต่เราไม่ได้ป่าวประกาศว่าอันนี้ผิดนะ อันนี้ไม่ถูกนะ เราเลือกที่จะแก้ไขสิ่งที่ผิดให้มันถูกดีกว่า
เพื่อให้งานที่ออกจากแผนกเราไปมันดีและถูกต้อง หลังจากนั้นมา กลายเป็นว่า อะไรผิดก็มองเรา ตำหนิแบบไม่เอ่ยชื่อ
แต่ทุกคำชี้ชัดว่าตำหนิเรา จนกระทั่งมีงานหนึ่งเข้ามาพี่ที่แผนกอื่นนำงานหนึ่งมาให้เราทำ ซึ่งเราทำไม่เป็นเพราะเราไม่รู้วิธีทำ
เราก็เลยโทรไปถามรุ่นพี่เราว่างานนี้ต้องทำยังไงคะ? รุ่นพี่ก็เหมือนจะกำลังยุ่งอยู่ก็เลยบอกว่า ส่งมาเลยเดี๋ยวทำเอง
หลังจากนั้นเราก็เห็นพี่แผนกอื่นที่เอางานมาให้เราคุยโทรศัพท์กับรุ่นพี่เรา พอวางสายก็หันมาถามเราว่า ทำงานมากี่เดือนแล้ว ทำไม่เป็นเหรอ?
แล้วก็หันไปหัวเราะกับเพื่อนเค้าอีกคนหนึ่ง เราก็เลยตอบกลับไปว่า ยังไม่เป็นค่ะ ยังไม่มีใครสอน ตอบแบบปกตินะคะ ไม่ได้คิดอะไรเลย
หลังจากนั้นวันต่อมาหัวหน้าแผนกเราพิมพ์ไลน์กลุ่มมาเลยจ้า ประจานถามเลยจ้า ทำไมทำไม่เป็นไม่ถาม ทำไมบอกคนอื่นว่าไม่มีคนสอน บลาฯ
คือเยอะมากกกกกกก แล้วคนอื่นก็พิมพ์ซ้ำเติมลงมา ยังไม่พอ หัวหน้าแผนกปริ้นวิธีการทำงานชิ้นนั้นใส่กระดาษ A4
แปะหน้าคอมพร้อมกับกับไว้ข้างล่างกระดาษแผ่นนั้นว่า "ทำไม่เป็นให้ถาม ไม่ใช่ก้อตอบว่าไม่มีใครสอน"
เรานี่อึ้งเลยค่ะ คือแบบ อะไรคะเนี่ย จำได้ว่าเราถามแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วไหงกลายเป็นว่าเราผิดได้ขนาดนี้เหรอคะ
ด้วยความหมั่นไส้ ก็เลยเอาปากกา ขีดตรงคำว่า 'ก้อ' แล้วเขียน 'ก็' ลงไปแทน (อารมณ์แบบ พิมพ์มายังผิดเลยนะคะ)
หลังจากนั้นก็มีอีกหลายๆเหตการณ์ที่เป็นความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆ บางอย่างก็เป็นเราทำ บางอย่างก็ไม่ใช่เราทำ
แค่ทุกครั้งกลายเป็นพูดประจานตำหนิมาทางเรา (แบบไม่เอ่ยชื่อนะ ฉลาดจริงๆเลยนะเนี่ย) ซึ่งเราก็พยายามไม่คิดอะไรเพราะไม่อยากมีปัญหา
อยากอยู่อย่างสงบๆ จากที่คุยสนุกกับเพื่อนร่วมงาน ก็ไม่คุยกับใครอีกเลย
พยายามตัดความสัมพันธ์เพราะไม่อยากเสียใจจนต้องมาร้องไห้เหมือนที่ทำงานเก่า
อยากถามคนที่มีความรู้หน่อยค่ะว่า คนที่ชอบจับผิด ชอบหาข้อผิดพลาด ชอบเอาข้อผิดพลาดเล็กๆน้อยๆมาประจานเนี่ย เป็นอาการป่วยทางจิตรึเปล่าคะ?
อยากทราบชื่อเรียกโรคนี้ค่ะ อยากรู้ศัพท์ทางการแพทย์ เพราะถ้ามีโอกาศก็อยากบอกเค้าให้รู้ค่ะว่า พี่เค้าป่วยเป็นโรคอะไร