จากกระทู้ปรึกษาเรื่องการวางแนวทางให้ลูกเข้า U top ของอเมริกา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://ppantip.com/topic/39536043
พอดีเห็นหลายท่านเป็นห่วงเรื่องความสุขของเด็ก ผมในฐานะพ่อคนนึง ก็เลยขอแตกประเด็นมาแชร์เทคนิคการเลี้ยงลูกให้ทุกท่านฟังดูนะครับ
อาจจะถูกใจไม่ถูกใจก็ถือเป็นการแลกเปลี่ยนแล้วกัน
เรื่องความรัก ความสุขของลูกสำคัญครับ แต่ความสำเร็จ ทางการเงิน ชื่อเสียง และความภูมิใจในตนเอง ก็สำคัญไม่น้อย
จะมีกี่คนที่จะมีความรักความสุขแบบกัดก้อนเกลือกิน หรืออยู่ได้โดยไม่เป็นที่ยอมรับของสังคม แล้วมีความสุขได้จีรัง
แต่การมีอาชีพที่ดี มีความสำเร็จโดยปราศจากความสุขก็คงจะไม่ใช่แนวทางที่พ่อแม่จะส่งลูกไปซักเท่าไหร่
แนวทางที่ผมวางก็คือลูกควรได้ทั้งความสุขและความสำเร็จ ผมดีใจที่ได้ยินจาก หลายๆคห.ในกระทู้ก่อนพูดถึงเด็กทุนคิงหรือเด็ก Ivy league ว่าเป็นเด็กที่สนุกกับการเรียน ไม่ใช่เรียนเพราะโดนพ่อแม่กดดันบังคับ
ลูกผมเรียนได้ที่ 1 มา(น่าจะ)ตลอด (โดยที่ผมไม่ได้ request) โดยไม่ต้องไปติวหลังเลิกเรียนที่ไหน มีเวลาดู TV กับครอบครัวตลอด (ยกเว้นวันที่ติดการบ้านเยอะที่ผมเคยบ่นๆไปก่อนหน้าเรื่องโรงเรียนไทยการบ้านเยอะนั่นแหละครับ ซึ่งก็เป็นอีกเหตุผลที่ผมกำลังตัดสินใจจะย้ายลูกออกไปเรียนโรงเรียนนานาชาติ)
โดยส่วนตัวผมเชื่อว่าความรักความชอบกำหนดได้ครับ หากเราใช้เหตุผลควบคู่ไปกับอารมณ์
ถ้าเราเลือกรักในคน หรือในงาน ที่เหมาะสมกับเรา ชีวิตเราก็จะมีความสุขควบคู่ไปกับความสำเร็จครับ
ความสุขเกิดจากใจครับ จะเรียนที่ไหน ทำงานอะไร ก็มีความสุขได้ ฉะนั้นมันจึงไม่จำเป็นจะต้องแยกออกจากความสำเร็จทางด้านการงานการศีกษา เพียงแต่เราต้องช่วยสอนแนวคิด ช่วยชี้นำ และวางเส้นทางให้ลูก ไม่ให้มันยากลำบากจนเกินไป ก็เท่านั้นเอง
นี่คือแนวทางสอนลูกของผม ท่านอื่นคิดเห็นอย่างไรก็มาแสดงความเห็นกันในกระทู้นี้ได้ครับ
การเลี้ยงลูกให้เรียนดี ประสพความสำเร็จ เป็นคนละเรื่องกับการเลี้ยงลูกให้มีความสุขหรือไม่มี
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
พอดีเห็นหลายท่านเป็นห่วงเรื่องความสุขของเด็ก ผมในฐานะพ่อคนนึง ก็เลยขอแตกประเด็นมาแชร์เทคนิคการเลี้ยงลูกให้ทุกท่านฟังดูนะครับ
อาจจะถูกใจไม่ถูกใจก็ถือเป็นการแลกเปลี่ยนแล้วกัน
เรื่องความรัก ความสุขของลูกสำคัญครับ แต่ความสำเร็จ ทางการเงิน ชื่อเสียง และความภูมิใจในตนเอง ก็สำคัญไม่น้อย
จะมีกี่คนที่จะมีความรักความสุขแบบกัดก้อนเกลือกิน หรืออยู่ได้โดยไม่เป็นที่ยอมรับของสังคม แล้วมีความสุขได้จีรัง
แต่การมีอาชีพที่ดี มีความสำเร็จโดยปราศจากความสุขก็คงจะไม่ใช่แนวทางที่พ่อแม่จะส่งลูกไปซักเท่าไหร่
แนวทางที่ผมวางก็คือลูกควรได้ทั้งความสุขและความสำเร็จ ผมดีใจที่ได้ยินจาก หลายๆคห.ในกระทู้ก่อนพูดถึงเด็กทุนคิงหรือเด็ก Ivy league ว่าเป็นเด็กที่สนุกกับการเรียน ไม่ใช่เรียนเพราะโดนพ่อแม่กดดันบังคับ
ลูกผมเรียนได้ที่ 1 มา(น่าจะ)ตลอด (โดยที่ผมไม่ได้ request) โดยไม่ต้องไปติวหลังเลิกเรียนที่ไหน มีเวลาดู TV กับครอบครัวตลอด (ยกเว้นวันที่ติดการบ้านเยอะที่ผมเคยบ่นๆไปก่อนหน้าเรื่องโรงเรียนไทยการบ้านเยอะนั่นแหละครับ ซึ่งก็เป็นอีกเหตุผลที่ผมกำลังตัดสินใจจะย้ายลูกออกไปเรียนโรงเรียนนานาชาติ)
โดยส่วนตัวผมเชื่อว่าความรักความชอบกำหนดได้ครับ หากเราใช้เหตุผลควบคู่ไปกับอารมณ์
ถ้าเราเลือกรักในคน หรือในงาน ที่เหมาะสมกับเรา ชีวิตเราก็จะมีความสุขควบคู่ไปกับความสำเร็จครับ
ความสุขเกิดจากใจครับ จะเรียนที่ไหน ทำงานอะไร ก็มีความสุขได้ ฉะนั้นมันจึงไม่จำเป็นจะต้องแยกออกจากความสำเร็จทางด้านการงานการศีกษา เพียงแต่เราต้องช่วยสอนแนวคิด ช่วยชี้นำ และวางเส้นทางให้ลูก ไม่ให้มันยากลำบากจนเกินไป ก็เท่านั้นเอง
นี่คือแนวทางสอนลูกของผม ท่านอื่นคิดเห็นอย่างไรก็มาแสดงความเห็นกันในกระทู้นี้ได้ครับ