สวัสดีคนที่เข้ามาอ่านนะเรื่องราวต่อไปนี้คือชีวิตของเรา...ในตอนนั้นเราพึ่งจบมัธยมปีที่3ตอนนั้นเราตัดสินใจจะเรียนสายอาชีพเพื่อที่เราจะสามารถควบคู่กับการทำงานไปด้วยแต่มันก็เกิดเรื่องขึ้นทุกอย่างเลยเปลี่ยนแปลงไปหมดเราเป็นเด็กกิจกรรมตอนนั้นเราวางแผนในอนาคตของเรามากมายจากที่จะได้โอกาสจากผู้ใหญ่หลายๆคนกับต้องพังเพราะเพียงว่าคนในครอบครัวผิดใจกันส่ะงั้นจนคุณครูเขาไม่ยุ่งกับการไปเรียนต่อของเราเพราะแม่จะพาไปอยู่ต่างจังหวัดช่วงเวลานั้นเป็นเวลาที่รู้สึกแย่เราเครียดหลายๆอย่างพอปัญหานี้ลงตัวเคลียร์หมดแล้วก็เป็นเรื่องของที่เราต้องไปสมัครเรียนต่อตอนนั้นเหมือนจะเห็นฝันเราจะได้เรียนแล้วเราแต่สุดท้ายมันก็ได้แค่ฝัน...หลังจากวันที่เราไปสมัครครอบครัวเราก็ย้ายบ้านวันที่ย้ายบ้านมันตรงกับวันที่เราต้องไปมอบตัวแต่วันนั้นเราไม่สามารถบอกครอบครัวได้เพราะทุกคนดูยุ่งไปหมดกว่าจะเสร็จก็ค่ำแล้วพี่เราก็เลยให้เราเรียนออนไลน์แทนจริงๆมันก็ดีนะที่เราเรียนอยู่บ้านสบายอยากกินอะไรก็ได้กินอยากทำอะไรก็ทำเพราะอยู่ที่บ้านตอนนี้เราอยู่ปวช.1นะช่วงเวลาที่เราเรียนอยู่ที่บ้านเราเครียดเรารู้สึกว่ามันไม่มีความสุขนอนดึกขึ้นความสุขในตอนนั้นคือโทรศัพท์เราเรียนไม่รู้เรื่องจนเกรดที่ได้ก็คือ2.22ในตอนนั้นเราโครตรู้สึกแย่มันเป็นอะไรที่แย่มากๆเพราะตั้งแต่เราสอบมาเราสอบได้เกรด3.5อัพทุกๆครั้งไม่ใช่ว่าเราไม่พยายามนะแต่มันไม่เข้าใจในสิ่งที่ครูสอนเลยการบ้านทำแต่ละทีก็ไม่เข้าใจจะทักไลน์ไปถามคุณครูก็ต้องรอกว่าครูจะตอบเราเลยบอกคนในครอบครัวว่าเราอยากจะย้ายรร.แต่เขาก็บอกว่าถ้าเราย้ายเราก็จะเป็นพวกใจแตกเด็กสก๊อยกลัวว่าเราจะท้องในวัยเรียนกลัวว่าเราจะไปทำอะไรที่ผิดพลาดในชีวิตเราเข้าใจในความเป็นห่วงของท่านเราเลยไม่ทวงอีกก็แค่ปลงกับมันคิดว่าถ้าได้ย้ายรร.ก็ดีแต่ถ้าไม่ได้ย้ายก็ไม่เป็นไรแค่ยอมรับมันแล้วทำให้ดีที่สุดแต่มันก็คงจะน่าเบื่อใช้มั้ยละที่วันๆไม่ได้ออกไปไหนไม่ได้ออกไปเที่ยวอยู่แต่บ้านตอนนี้เราอยู่บ้านมา1ปีได้เที่ยวครั้งเดียวขอออกไปเที่ยวกับเพื่อนแต่ละทีก็จะเจอแต่คำว่าเราไปหาผช.เราใจแตกเรานิสัยไม่ดีทั้งๆที่เราไม่ได้คิดเรื่องพวกนั้นแต่เราแค่อยากจะไปเที่ยวไปผ่อนคลายกับสิ่งที่เจอมาทั้งชีวิตยากที่จะอธิบายให้เข้าใจบ้างคนอาจจะเจอมาเหมือนกันในเรื่องนี้คงจะเข้าใจแล้วทุกคนมีความคิดเห็นยังไงอย่าลืมมาแลกเปลี่ยนกันนะ